ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιωάννης Καποδίστριας (Κέρκυρα 10 Φεβρουαρίου 1776 – Ναύπλιο 9 Οκτωβρίου 1831).

[P

 

«-Πού θα καταλύσωμεν απόψε; ηρώτησε τον πάριππον στρατάρχην της Πελοποννήσου.

-Εις του Δεσπότου.

-Πρέπει λοιπόν να φροντίσω, επανέλαβε μετά βραχείαν σιωπήν, να πληρωθώσιν όλα τα έξοδα.

-Ποία έξοδα; ηρώτησεν ο γέρων.

-Της τροφής μας, της τροφής των αλόγων και καθεξής.

-Και ποίος, υπερεξοχώτατε, πληρώνει τοιαύτα έξοδα; Ο Δεσπότης μάλιστα είναι άνθρωπος αγαπών την καλήν βούκαν και θα έχη πολλά και καλά φαγητά να μας δώση.

 

Και αληθώς ο μακαρίτης αρχιεπίσκοπος Κορίνθου Κύριλλος, προγάστωρ και πολύσαρκος υπέρ το μέτρον, ήτο τρυφηλός ως άλλος καρδινάλιος…(…)

 

-Δεν τα πληρώνετε σεις, ανεφώνησεν οργίλως ο Κυβερνήτης, και διά τούτο παραπονείται εξ αιτίας σας ο λαός.

– Και τι έχει να κάμη, υπερεξοχώτατε, ο λαός με το φαγητόν του Δεσπότου;

-Τι έχει να κάμη! ανέκραξεν εντόνως ο Κυβερνήτης, προσβλέψας βλοσυρώς τον ερωτήσαντα. Μόλις αύριον θ’ αναχωρήσωμεν και θα ρίψουν έρανον εις τους χωρικούς διά τα έξοδα του Κυβερνήτου, και το χειρότερον θα τα συνάξουν διπλά. Ούτω πως είσθε συνηθισμένοι σεις.

– Ηξεύρεις πώς το πάγει η υπερεξότης σου; είπε γελών ο Κολοκοτρώνης. Μίαν φοράν έπεσ’ ένας ποντικός εις ένα πιθάρι λάδι κι επνίγηκεν. Ο οικοκύρης τον ηύρε μετά δύο ημέρας και, ενώ τον ανέσυρεν, εφώναζε η οικοκυρά. “Πρόσεξε μη στάξ’ η ουρά του και βρωμίση το λάδι”.

-Δεν εννοώ ποίαν σχέσιν έχει ο μύθος σου με τα έξοδα του Δεσπότου, είπε αδημονών ο Κυβερνήτης.

-Μεγάλην, υπερεξοχώτατε. Διότι, είτε πληρώσωμεν είτε μη, ο Δεσπότης θα συνάξη τα γρόσια. Τα εδικά μας τα έξοδα είναι το λάδι της ουράς του ποντικού.

 

Και εσιώπησεν μεν ο Κυβερνήτης, την δ’ επιούσαν απέτισε μέχρι λεπτού τα δαπανηθέντα.

Ότε δ’ εζητήθη ο λογαριασμός της δαπάνης, ο οικοδεσπότης προσβληθείς, εγέλασεν υπεροπτικώς. Μαθών όμως ότι τοιαύτη ην η εντολή του Κυβερνήτου, τοσούτον ωργίσθη ώστ’ εσημείωσε και του άλατος την αξίαν.».

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Γέρος τοῦ Μωριᾶ, εἶναι τό πρόσωπο ἐκεῖνο πού ὄχι μόνο πίστεψε στήν ἰδέα ὁ Καποδίστριας νά γίνει ὁ κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά ἐργάστηκε σκληρά γιά τόν σκοπό αὐτό. Στά Ἀπομνημονεύματά του φαίνεται ἀπογοητευμένος μέ ὅσους ἐκ τῶν Ἑλλήνων θέλησαν νά κυβερνήσουν καί θεωροῦσε τόν Καποδίστρια ὡς τήν καλύτερη λύση στό ζήτημα τῆς ἡγεσίας. Καταγράφουμε τήν ὑπόθεση ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει: «Καί ἐσηκώθηκα καί ἔκραξα τόν Μεταξᾶν, καί ἐπῆρα καί δέκα νομάτους τό μεσημέρι, καί δέν ἤξευρε ἄλλος κανένας ποῦ ὑπάγω, μόνον τόν Νικηταρᾶν ἔκραξα καί τοῦ εἶπα νά ἔχῃ τήν ἔγνοιαν, νά μήν γίνῃ κανένα σκάνδαλον, ἕως ὅπου νά ἔλθω. Ἡ συνέλευσις τῆς ἤρχετο θαῦμα, μήν ἠξεύροντας ποῦ ὑπάγω. Καί ἐπῆγα εἰς τό ποτάμι τοῦ Πόρου, καί οἱ βάρκες τοῦ Ἄμιλτον ἔκαναν νερό, καί ἐμπήκαμεν εἰς μίαν βάρκα, καί ἐπήγαμεν ἐπάνω στήν φρεγάτα. Μᾶς ἐδέχθηκε ὁ Ἄμιλτον καί ἐκάτσαμεν εἰς ὁμιλίαν, τοῦ λέγω:

-Καπιτάν Ἄμιλτον, ἤλθαμεν νά πάρωμεν τήν συμβουλήν σου … γνωρίζεις τούς Ἕλληνας ἀπό ἐδῶ καί τόσους χρόνους. Τούς ἐβάλαμεν ὅλους νά μᾶς κυβερνήσουν, καί ποτέ δέν μᾶς ἐκυβέρνησαν καθώς ἔπρεπε, καί βλέποντες ὅτι δέν ἔχομεν ἄνθρωπον πολιτικόν νά μᾶς κυβερνήσῃ, ἤλθαμεν νά σέ πάρωμεν εἰς γνώμην».

Ἀφοῦ ὁ Κολοκοτρώνης τόν ρωτᾶ ἄν ἐκεῖνος ἔχει ὑπ’ ὄψιν του κάποιον ἱκανό, ἀπό ὅπου καί νά εἶναι, ὁ διάλογος καταλήγει ὡς ἑξῆς:

«Τάχα δέν μᾶς δίδει ἡ Ἀγγλία ἕνα πρόεδρον, ἕνα βασιλέα; Ὁ Ἄμιλτον ἀπαντᾶ «Ὄχι, ποτέ δέν γίνεται!..

-Δέν μᾶς δίδει ἡ Φράντζα;

-Ὁμοίως, μᾶς ἀποκρίθῃ.

-Ἡ Ρωσσία;

-Ὄχι!..

-Ἡ Προυσία;

-Ὄχι!..

-Ἡ Ἀνάπολι;

-Ὄχι!..

-Ἡ Ἱσπανία;

-Ὄχι, δέν γίνεται!..

Ἀφοῦ ἐμελέτησα ὅλα τά βασίλεια.

-Σάν δέν μᾶς δίδουν τοῦτες οἱ αὐλές, τί θά γίνωμεν ἡμεῖς;

Μᾶς ἀποκρίθηκε, ὅτι:

Τηρᾶτε νά εὑρῆτε κανέναν Ἕλληνα.

Ἡμεῖς ἄλλον Ἕλληνα ἀξιώτερον δέν ἔχομεν, μόνον νά ἐκλέξωμεν τόν Καποδίστριαν!..

Ἐγύρισε καί μ᾽ ἐκύτταξε ἀκούοντας τό ὄνομα Καποδίστριας καί μοῦ εἶπε: Πάρτε τόν Καποδίστρια …διότι ἐχαθήκατε!... Στήν συνέχεια, ὁ Κολοκοτρώνης ἀνέλαβε τήν ὅλη διαδικασία γιά τήν ἐκτέλεση τῆς συμφωνίας: «Τήν αὐγήν ἐσυναχθήκαμεν καί ὑπογράψαμεν διά τόν Καποδίστριαν. Ἄρχισαν καί ἔκαμαν τά γράμματα τῆς προσκλήσεως, τά ἔστειλα ἀπό τρία μέρη, καί ἔτσι ἐτελείωσε ἐκείνη ἡ ὑπόθεσις».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ “ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ”

Εκδόσεις ΕΡΜΗΣ