Κάμηλος αφοδεύσασα εν ποταμώ

«Διέβαινεν ποταμόν, κάμηλος, οξύ ρέοντα. Αφοδεύσασα δε την κόπρον ευθύς έμπροσθεν αυτής ιδούσα, διά το οξύ του ρεύματος, είπεν: Τι τούτο; Τα όπισθέν μου έμπροσθέν μου νυν ορώ διερχόμενα.

Ότι εν πόλει, εν η έσχατοι και άφρονες κρατούσιν αυτή, των πρώτων και φρονίμων, αρμόζει ο μύθος».

 

 

Μια γρήγορη μετάφραση θα ήταν :

Μιά καμήλα την ώρα που περνούσε έναν ποταμό αφόδευσε, και το ρεύμα του ποταμού τα έφερε μπροστά της.

Θαύμασε τότε κ είπε: «άλλο κ τούτο! εκείνα που έβγαλα απο πίσω μου, τα βλέπω μπροστά μου!».

 

Ο μύθος ταιριάζει σε πόλη που την κυβερνούν οι έσχατοι και οι άφρονες - οι "κοπριές"-  και όχι οι άξιοι και οι φρόνιμοι».

Κόπριζαν, μαγάριζαν, μόλυναν τόσα χρόνια οι «καμήλες της εξουσίας» το ποτάμι της πατρίδας και τώρα διέρχονται «έμπροσθέν» μας οι βρομιές και οι δυσωδίες τους. Και τι πράττουμε; Τίποτε απολύτως. Εισπνέουμε τις αναθυμιάσεις που αναδίδουν οι «κοπριές», γιατί έχουμε συνηθίσει, πάσχουμε από ανίατο μιθριδατισμό.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΑΙΣΩΠΟΣ ΜΥΘΟΙ εκδόσεις NATIONAL GEOGRAPHIC