Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΑΡΗ


Ο θάνατος του Άρη συνέβη την 16/7/1945 (γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1905). Ο Άρης παίρνει το πιστόλι του και αυτοκτονεί, στην συνέχεια ο σύντροφός του Τζαβέλλας (Γιάννης Αγγελέτος) τον αγκαλιάζει αφού απασφάλισε μια χειροβομβίδα, όταν οι διώκτες του, έφτασαν στο σημείο του θανάτου του βρίσκουν (κατά την επίσημη εκδοχή) δύο ακέφαλα σώματα, και κατά την εκδοχή που διαδόθηκε ο αποκεφαλισμός έγινε από κυνηγούς κεφαλών.

 
 



Η Στρατιωτική Διοίκηση της Λάρισας  έστειλε την πιό κάτω έκθεση :

ΘΕΜΑ : «Περί του τρόπου εξοντώσεως του Άρη Βελουχιώτη και της συμμορίας του».

«Η τελικη συμπλοκή εξοντώσεως της συμμορίας του Άρη έλαβε χώραν εις θέση Φέγκο της περιοχής Μεσούντα. Ήρχισε την 19ην ώραν της 15ης τρέχοντος συναφθείσης διώρου μάχης και θαθ όλην την νύκτα αντηλάσσοντο αραιά πυρά. Επανελήφθη την πρωίαν της 16ης τρέχ., με αποτέλσμα την διάλυσιν της συμμορίας και τον φόνον τν καπεταναίων Άρη Βελουχιώτη και Τζαβέλλα.

Αι κεφαλαί του Άρη και του Τζαβέλλα απεκόπησαν παρά του καπετάνιου Δράκου, όστις προσπαθεί να διαφύγει με σκοπόν να μη γνωσθή ο θάνατος  των κια τρομοκρατηθώσι οι οπαδοί των. Εξ συμμορίται συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι, μεταξύ των οποίων και ο καπετάν Δράκος με τας κεφαλάς των αρχηγών.

Επίσης συνελήφθησαν την επομένην άλλοι δύο μεταξύ των οποίων και η ερωμένη του Άρη.

Εκ των συμμοριτών εφονεύθησαν κατά την   συμπλοκήν 6, αρκετοί ερρίφθησαν εις τον Αχελώον και τινές, περίπου 10 διέφυγον προς Πετρόμπα και οι υπόλοιποι διελύθησαν τραπέντες εις την περιοχήν Άρτης».

....

«Αι κεφαλαί των Άρη και Τζαβέλλα εξετέθησαν εις κοινήν θέαν εις την πλατείαν της πόλεως Τρικκάλλων. Εδόθη διαταγή να ταφώσιν μετά την λήψιν διαφόρων φωτογραφιών κλπ παρά της Σημάνσεως Χωροφυλακής Τρικκάλων.

Αι προσδοκίαι της Στρατιωτικής Διοικήσεως Λαρίσης και του 118 Τάγματος εστέφθησαν από επιτυχίας. Το απόσπασμα του Υπολοχαγού Μουρελάτου αφ ης στιγμής έλαβε την επαφήν μετά της συμμορίας δεν απώλεσε ταύτην ακολούθησαν το δοθέν βάσει πληροφοριών δρομολόγιον προς συνάντησιν του Άρη».

 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Άρης Βελουχιώτης σε στιγμές δόξης. Υπήρξε μια προσωπικότητα με ικανότητες αλλά και πολλές μεμπτές πτυχές.



Άρα υπήρχαν πληροφορίες τις οποίες αξιοποίησε η Χωροφυλακή και ο στρατός, αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλες μαρτυρίες, ότι δηλαδή κάποιος προδότης από την Μεσούντα και από το τμήμα του Άρη  κατέδωσε το μέρος που βρισκόταν ο Άρης με τους συντρόφους του και ο ίδιος ειδοποίησε πως ο συμμορίτης Βόιδαρος είχε πιάσει το βουνό της Μεσούντα από πάνω.

Αυτό φαίνεται και στην συνέντευξη του Άγγελου Λύκκα, μαχητή του ΕΔΕΣ από την Ελάτη Άρτας αυτόπτη μάρτυρα:
 
«Ορισμένοι αντάρτες του Άρη έφυγαν μόνοι τους σε διάφορα σημεία της πορείας. Άλλοι, πάλι, εγκατέλειψαν το τμήμα, αφού πρώτα τους παρότρυνε ο αρχηγός τους, όταν άρχισε ν’ απελπίζεται από τη δύσκολη περιπλάνησή του στη Δυτική Θεσσαλία. Κάποιοι από αυτούς που έφυγαν ή αυτομόλησαν, έδωσαν πληροφορίες για τη θέση του Άρη όταν βρίσκονταν στην κλειστή και απόκρημνη χαράδρα του Φάγκου, μεταξύ Ελάτης και Μεσούντας».

 Ο Βόιδαρος ήταν  μικροκαπετάνιος του ΕΔΕΣ, επικεφαλής των «εθνικοφρόνων» που περικύκλωσαν τον Άρη στο φαράγγι της Μεσούντας με τη συμμετοχή της ομάδας του Μόκκα.
Για αυτόν λέει ο Α. Λύκκας: «Ανοησίες. Αγράμματος ήταν. Τυχοδιώκτης και πλιατσικολόγος. Του άρεσε να δείχνει ότι έχει εξουσία…».

Τώρα ποιά ήταν η ερωμένη του Άρη αυτό είναι ένα ζήτημα, διότι ο Άρης δεν είχε ερωμένη.

Δύο βδομάδες υπήρξε και συμπληρωματική έκθεση η οποία κυρίως έδινε πληροφορίες από την κατάθεση του Δράκου ο οποίος υποστηρίζει :

«Επίσης ως προς την ιδιαιτέραν ζωήν του Άρη καταθέτω ότι ούτος κατά την στιγμή όπου ετραυματίσθη παρέδωσε εις τον ψυχογιόν του  ονόματο Λέων εν ρωσσικόν  παράσημον, 5 χρυσάς λίρας και το ωρολόγιόν του και τον οποίον ψυχογιόν είχεν και τον εχρησιμοποιούσεν ως επιβήτορα δια να ικανοποιή τας παρά φύσιν σεξουαλιστικάς του ορμάς».

Τα κεφάλια του Άρη και του Τσαβέλλα εκτέθηκαν κατ αρχάς στο χωριό Μυρόφυλλο, ο συμμορίτης Αγραφιώτης διέταξε να έρθουν βιολιά να χορέψουν. Το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας του Άρη απ ότι φαίνεται είναι υπαρκτό.

Στις 27 Ιουλίου 1945 στο «Ριζοσπάστη » είδε το φως ένα «πόρισμα για το φόνο του Βελουχιώτη». Αυτό ήταν το πρώτο και μοναδικό ντουκουμέντο για τα γεγονότα. Προφανώς συντάχθηκε μετά από πληροφορίες και μαρτυρίες:

 

«Στις 11 Ιουνίου δύναμη εθνοφυλακής με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό Μουρελά ξεκίνησε για καταδίωξη της ομάδας του Βελουχιώτη. Στις 12 η δύναμη αυτή της εθνοφυλακής συναντήθηκε με τις «μαχητικές εθνικές ομάδες» του Μόκκα και ύστερα από πολύωρη συνεργασία κατευθύνθηκαν προς Λιάσκοβο, όπου βρισκόταν ο Άρης.

 

Η όλη δύναμη που χρησιμοποιήθηκε ενάντια στο Βελουχιώτη έφτασε στους 1500 πάνω-κάτω. Ο Άρης διέθετε 50-60 άνδρες. Εκεί έγινε η πρώτη συμπλοκή που βάσταξε από τη 1 μ.μ. ως τις 8 μ.μ.

 

Οι άνδρες του Άρη συμπτύχθηκαν προς τα υψώματα του Ελληνικού και Μυρόφυλλου Μεταξύ Κοθονίου και Μυρόφυλλου οι εθνοφύλακες και άνδρες του Μόκκα και Βόιδαρου είχαν στήσει ενέδρα.

Επετέθηκαν ξαφνικά και διέλυσαν τους άνδρες του Άρη που σκόρπισαν προς διάφορες κατευθύνσεις, οι δε Άρης και Τζαβέλας και άλλοι κατέφυγαν στα υψώματα της Μεσούντας, όπου έγιναν αντιληπτοί και κυκλώθηκαν από παντού.

Ο Άρης έδωσε σε ένα δικό του ό,τι χαρτιά είχε (πρόκειται για το περίφημο ¨κιβώτιο», «τσάντα» ή «μπαούλο» που αναφέρεται ότι κουβαλούσε πάντα μαζί του, για το οποίο γίνεται πολύς λόγος κατοπινά και μέρος του είδε το φως το 1997 από τον Γρ. Φαράκο), ρολόγι δαχτυλίδι, παράσημο κλπ. Αυτός κατόρθωσε να ξεφύγει. Ύστερα απ΄ αυτό ο Άρης και ο Τζαβέλας αυτοκτόνησαν με χειροβομβίδα.

 

Σε όλη τη διάρκεια των επιχειρήσεων αγγλικά τανκς και αυτοκίνητα έλεγχαν το δρόμο Πόρτας- Πετρουλιού.

 

Από τους αιχμαλώτους που πιάστηκαν, εκτός από τον Δράκο, που παραδόθηκε μόνος του, όλοι οι άλλοι κράτησαν στάση ανδρική».

Τον καπετάν Δράκο, που λέει η Στρατιωτική Διοίκηση, ο αυτόπτης μάρτυρας  Α. Λύκκας τον περιγράφει έτσι: «Ηλικιωμένος, γεροντάκι μου φάνηκε. Ήταν πεινασμένος, βρόμικος, όλο λάσπες και χώματα…».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Στον χάρτη είναι φανερό ότι η θέση που εγκλωβίστηκε η ομάδα του Άρη ήταν μια περιοχή που έδινε όλα τα πλεονεκτήματα στους διώκτες και κανένα στους διωκόμενους.




Ο Λευτέρης Αποστόλου, ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ, στο βιβλίο του παραθέτει τη μαρτυρία ενός από τους διώκτες των ανταρτών στη Μεσούντα. Πρόκειται για τον Α. Λύκα, μέλος της συμμορίας του Βόιδαρου:

 «Ήταν καλοκαίρι 1945 και ήμασταν στη χαράδρα του Φάγκου στη Μεσούντα… Έπεφταν σποραδικοί πυροβολισμοί και ξαφνικά ακούστηκε έκρηξη χειροβομβίδας.

 Τελικά τους περικυκλώσαμε και όταν φτάσαμε κοντά ακούστηκε ο Δράκος να λέει: "Μην πυροβολάτε ορέ παιδιά", ενώ λίγο παραπέρα με το κεφάλι προς την κατηφόρα ήταν ο Άρης μέσα στα αίματα και τα έντερα έξω από την κοιλιά. Είχε τραβήξει χειροβομβίδα ακουμπισμένη στην κοιλιά. Αηδίασα και πήγα παραπέρα να κάνω εμετό.

Ο Βόιδαρος όλο χαρά, διέταξε το Δράκο να κόψει το κεφάλι του Άρη με το σχιά (= σουγιά) για αποδεικτικό στοιχείο. Έβγαλε ένα σχιά ο Δράκος απ’ αυτά που διπλώνουν στα δυό και πήγε να το κόψει, αλλά δεν έκοβε και ταλαιπωρήθηκε ο έρμος. Δεν μπορούσα να βλέπω και πήγα παραπέρα, δεν αισθάνομαν καλά, ήθελα να κάνω εμετό, αλλά πρέπει νάκανε πάνω από 15 λεπτά, δυσκολεύτηκε εκεί που είναι τα νεύρα. (σ.σ.  δυσκολεύτηκε να κόψει αυτό που ονομάζουμε παρασπονδυλικούς τένοντες και μεσοσπονδύλιους συνδέσμους. Τα σημεία αυτά απαιτούν κοφτερό εργαλείο).

Το κεφάλι το πήρε ο Βόιδαρος απ' τα μαλλιά, το σήκωσε ψηλά να το ιδούν και οι άλλοι και έσταζε αίματα ακόμα.

Το αλάτισαν μετά και τόβαλαν στον τορβά να το πάνε στη Διοίκηση του ΕΔΕΣ στο Βουργαρέλι».

Βλέπουμε μια μαρτυρία εντελώς διαφορετική απ αυτή που έδωσε η στρατιωτική διοίκηση.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Τα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλλα στα Τρίκαλα.


Υπάρχει και η διήγηση του  Βαγγέλη Γκονέζου (ήταν ένας από τους δύο  αυτόπτες μάρτυρες που επέζησαν μαζί με τον νεαρό σύνδεσμό του Λέων ή  Γιάννη Νικολόπουλο ), η διήγηση αυτή ονομάστηκε «έκθεση Γκονέζου»  :

«Το μεσημέρι 15-6-45 έφθασε ο στρατός κι έπιασε όλα τα γύρω υψώματα. Βρεθήκαμε τώρα κυκλωμένοι. Η κατάσταση μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Ο ήλιος είχε βασιλέψει και περιμέναμε με αγωνία πότε θα νυχτώσει για να κινηθούμε και να βγούμε από τον κλοιό.

Ο εχθρός μας πρόλαβε. Έπιασε τους δυο παρατηρητές χωρίς να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά. Φαίνεται πως παραδόθηκαν. Γιατί ενώ ήσαν δυο, η σύνδεση γινόταν κάθε μισή ώρα κι ο εχθρός βρισκόταν στα γύρω υψώματα, νομίζω πως όταν κινδυνεύει κανείς δεν κοιμάται εύκολα. Κι ακόμα το μέρος τους επέτρεπε να σημειώσουν την κίνηση του εχθρού με μια τουφεκιά και να συμπτυχθούν εύκολα.

Ο εχθρός χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα αυτό και με τη βοήθεια των παρατηρητών, μας πλησίασε και μας αιφνιδίασε με τα πυρά του.

Το μέρος ήταν ακατάλληλο για άμυνα. Ο Άρης ψύχραιμα δίνει εντολή: Σημείο συγκέντρωσης κάτω στο ποτάμι.

Όλοι κατηφορίσαμε, ο καθένας όπως μπορούσε γρηγορότερα χωρίς να- διαλέγει δρομολόγιο και να κοιτάζει πού βρίσκεται ο διπλανός του και τούτο για ν’ αποφεύγουμε τα πυρά του εχθρού.

Δέκα εννέα σύντροφοι μας είχαν φτάσει στο ποτάμι όταν εμείς οι πέντε, Άρης, Τζαβέλλας, Λέων, γερο-Κόζιακας κι εγώ, βρισκόμαστε πολύ ψηλά στη ρεματιά της Κερασιάς.

Αργοπορήσαμε γιατί κατεβαίνοντας το απότομο και βραχώδες αυτό μέρος, ο Άρης έπεσε και χτύπησε πολύ άσχημα στη σπονδυλική στήλη.

Όσο το χτύπημα ήταν ζεστό προχωρούσε μόνος του, στη συνέχεια τον βοήθησα κι εγώ, ώσπου φθάσαμε και σταματήσαμε σ’ ένα σημείο της ρεματιάς που βρίσκεται κάτω από το ύψωμα που λέγεται Μούλκες.

Η ώρα θα ήταν 9 μ.μ. Από την απέναντι πλευρά του Μυροφύλλου, ένα εχθρικό πολυβόλο χτυπούσε κατ’ άξονα τη ρεματιά.

Μπροστά μας σκοτώνεται ο γερο Κόζιακας και πιο κάτω τραυματίζεται ο Λέων, από ένα κομματάκι νικελίου εκρηκτικής σφαίρας, στο δεξιό μέρος του μετώπου πάνω από το μάτι και γυρίζει πίσω γεμάτος αίματα.

Για μια στιγμή ακούω από το στόμα του Άρη να λέει: «Έζησα 42 χρόνια, έζησα και καλά και άσχημα. Κοιτάξτε εσείς τι θα κάνετε τώρα, γεια σας».

Βγάζει το πιστόλι του κι αυτοκτονεί. Δεν μπόρεσα να καταλάβω τη σκέψη του, ούτε και να αντιδράσω.

Ύστερα από το ανεπάντεχο αυτό γεγονός, την αυτοκτονία του Άρη, προχωρήσαμε με τον Λέοντα λίγα μέτρα πιο κάτω και συναντήσαμε τον Τζαβέλλα. «Γιάννη, του είπα, ο αρχηγός αυτοκτόνησε». Αμέσως ο Τζαβέλλας, που ψυχή του ήταν ο Άρης, γύρισε πίσω κι αφού σταμάτησε αριστερά από το νεκρό αρχηγό, άνοιξε μια χειροβομβίδα, την κράτησε στα χέρια του κι αυτοκτόνησε.

Στο σημείο αυτό της ρεματιάς και κάτω από το υψωματάκι Μούλκες, έμειναν για πάντα οι τρεις σύντροφοι» μας.

Οι Άρης και Τζαβέλλας πεσμένοι στο δεξιό μέρος της ρεματιάς κι ο γερο Κόζιακας μέσα στο νερό.....».

«.....Εγώ κι ένας επονίτης Λέων ( Νικολόπουλος), ο οποίος είχε τραυματιστεί ελαφρά στο κεφάλι μείναμε κυκλωμένοι και κρυμμένοι κάτω από μια πέτρα στο νερό τρεις μέρες.....».

«......Την άλλη μέρα, 16.6.45, πρωί-πρωί κατέβηκε στη ρεματιά μια Διμοιρία στρατού με τους δυο παρατηρητές μας. Περάσανε από κοντά μας σε απόσταση ενός μέτρου, γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Τους μετρήσαμε, ήταν 33 τον αριθμό. Τους δικούς μας, φαίνεται πως τους πήραν για ν’ αναγνωρίσουν τους νεκρούς. Ύστερα από αρκετή ώρα κι αφού τελείωσαν το βρώμικο έργο τους, ξαναγύρισαν από το ίδιο μέρος κι έφυγαν.

Εκεί μέσα μείναμε 52 ώρες. Από 15 μέχρι 17 Ιούνη. Το βράδυ στις 17.6.45, μόλις νύχτωσε βγήκαμε και προχωρήσαμε προς τους νεκρούς.

Φθάνοντας, είδαμε ένα τρομερό θέαμα.

Εδώ η αντίδραση έδειξε όλη την απανθρωπιά, την κακία και το μίσος στους νεκρούς αγωνιστές του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα. Θέλησε, χωρίς σεβασμό προς τους νεκρούς, να τους εκδικηθεί με τον πιο απάνθρωπο τρόπο.

Τον Άρη, αφού τον ξεγύμνωσαν και του πήραν τη στολή και τον οπλισμό του, του κόψανε το κεφάλι, τα χέρια από τους ώμους και τα πόδια από τα γόνατα και κάτω. Του Τζαβέλλα του κόψανε το κεφάλι και το δεξί χέρι. Πραγματικά φριχτό θέαμα.

Τα πτώματα είχαν αρχίσει να μυρίζουν. Θέλαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να τους θάψουμε, γιατί δεν είχαμε κανένα εργαλείο, ούτε και μπορούσαμε να βρούμε.-στο ερημικό αυτό μέρος. Κι έτσι έμειναν άταφοι, τροφή για τους λύκους και τα όρνια».

Αυτή είναι η διήγηση στον Αλ Κουτσούκαλη του  Βαγγέλη Γκονέζου, ο Αλ Κουτσούκαλη σε άλλο βιβλίο του αναφέρει με διαφορετικό τρόπο τον θάνατο του Άρη: «Ο Γκονέζος, δάσκαλος, έφεδρος ανθυπολοχαγός, είχες προσχωρήσει στην ομάδα του Αρη και έγινε επιτελής του. Οταν ήρθε στο Μπούλκες (Γιουγκοσλαβία) το Νοέμβριο του 1945, μου είπε εμπιστευτικά ότι ο Άρης αυτοκτόνησε…».

 
 


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κενοτάφιο στο σημείο του θανάτου του.



Ο Λέων δεύτερος αυτόπτης μάρτυρας της αυτοκτονίας δεν έχει αφήσει ο ίδιος κάποιο γραπτό. Η διήγησή του είναι έμμεσα γνωστή και συγκεκριμένα από τον Δ. Καραθάνο.

 

«Με την εκδήλωση της νυχτερινής ενέδρας, ο Άρης και οι 25 που ήταν κοντά του, πήραν τον κατήφορο και έφθασαν στο ποτάμι. Εκεί ο Αρης, μη βρίσκοντας τον αντάρτη που κρατούσε την τσάντα του, φανέρωσε στο Θάνο την αγωνία του ότι δεν μπορεί ν΄ αντέξει την ιδέα ότι το Κόμμα θα τον θεωρήσει προβοκάτορα αν η τσάντα πέσει στα χέρια του εχθρού. Είπε μάλιστα τη φράση : «Δεν το αντέχω. Θα σκοτωθώ». Ο Θάνος (Φώτης Μαστροκώστας) τον αντέκρουσε και φάνηκε πως ησύχασε.

Πέρασαν το ποτάμι στο σκοτάδι με πολλή δυσκολία και καλύφτηκαν, με το ξημέρωμα της 16- 6- 45 στο προς τη Μεσούντα μέρος. Νωρίς το απόγευμα της ίδιας μέρας, ήρθε να συναντήσει τον Άρη ο Ηλίας Τσιουμάνης και παράμερα, είδε ο Λέων, έδωσε στον Άρη ένα χαρτί, που ο Άρης αμέσως διάβασε. Μετά από λίγο ακούστηκε προς το μέρος που φύλαγε ο Δράκος καραούλι, ένας πυροβολισμός και στη συνέχεια άρχισε επίθεση.

Ακολουθώντας τη γνώμη του Θάνου, όλη η δύναμη των 25 με τον Αρη κατευθύνθηκαν προς το μέρος του ποταμού. Για μια στιγμή ο Αρης έμεινε τελευταίος περίπου κι ακούστηκε κάτι να λέει που ο Λέων νομίζει πως ήταν: «Το Κόμμα θα νικήσει » ή «o λαός θα νικήσει» και αμέσως ακούστηκε ο Τζαβέλας να τους καλεί :  «Ελάτε! Ο αρχηγός σκοτώθηκε!» Τότε μαζεύτηκαν γύρω στο σκοτωμένο Άρη οι : Θάνος, Έκτορας (Ιωάννης Μαδωνής ), Τζαβέλας, Δημοσθένης Ζαγκλάρας, Λέων και ένας ή δυο ακόμη . Αμέσως ο Τζαβέλας είπε: «O αρχηγός σκοτώθηκε, εγώ θα τον ακολουθήσω». «Το ίδιο κι εγώ», συνέχισε ο Έκτορας και έσκισε την ταυτότητά του.

Το ίδιο είπε κι ο Ζαγκλάρας. Όμως ο Θάνος τους σταμάτησε λέγοντας: «Οι αγωνιστές δεν αυτοκτονούν. Πεθαίνουν στη μάχη. Αυτό που έκανε ο αρχηγός δεν ήταν σωστό!» Ο Τζαβέλας επέμεινε κι όταν οι άλλοι απομακρύνθηκαν ακούστηκε η έκρηξη χειροβομβίδας μιλς που κομμάτιασε τα κορμιά του Τζαβέλα και του σκοτωμένου αρχηγού, που κείτονταν δίπλα του…».

Ο Δ. Χαριτόπουλος, συγγραφέας του «Αρχηγού των ατάκτων», σημειώνει ότι «διάβασε και συνάντησε» τόσα πρόσωπα, που εμφανίζονται να σχετίζονται μαζί του, «που ο αριθμός γίνεται εξωφρενικός… Ο μύθος έλκει».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ με την ρήση του αδελφού του Άρη "Τέτοιος που ήτανε τέτοιο τέλος του έπρεπε"... μετά από δύο μέρες την ανακάλεσε.



Ο Αστικός τύπος υποδέχτηκε τον θάνατο του Άρη με χαρά, η εφημερίδα ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ γράφει για τον θάνατο του «αρχιτρομοκράτη» και εμφανίζει τον ευυπόληπτο δικηγόρο της Λαμίας Περικλή Κλάρα αδελφό του Άρη να δηλώνει: «ΤΕΤΟΙΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΡΕΠΕ».

Το ΕΜΠΡΟΣ στο ίδιο στυλ περιγράφει τον μάχη στο φαράγγι της Μεσούντας.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ με τίτλο «Οι άλλοι» κάνει μια πιό προσεκτική αλλά θρυαμβευτικού χαρακτήρα ανάλυση, υπάρχει και ένα χρονογράφημα του Φορτούνιο (Σπύρου Μελά)  με τίτλο «Το ακορτεόν του Άρη», μόνο στο ΒΗΜΑ διαβάζουμε μια μετριοπαθή δημοσιογραφική μετάδοση του γεγονότος:

«Εις το υπουργείον των Εσωτερικών ελήφθησαν χθες πλείστα τηλεγραφήματα, δια των οποίων αγγέλεται ότι κατόπιν συμπλοκής με τμήματα εθνοφυλακής εις την περιοχή Τζουμέρκων εφονεύθει ο Αθανάσιος Κλάρας ή Άρης Βελουχιώτης, ο υπασπιστής του Αγγελάκης ή καπετάν Τζαβέλλας και τέσσερα μέλη της συμμορίας, συνελήφθησαν δε εξ ακόμη. Κατά τας ληφθείσας εκθέσεις, τμήματα των υπ αριθμόν 118 και 206 τμημάτων εθνοφυλακής την 3ην απογευματινήν του Σαββάτου συνεπλάκησαν με την συμμορίαν του Άρη παρά την θέσιν Πετρητού του Ανθιρού Καρδίτσης εις ορεινήν και εξαιρετικά δύσβατον περιοχήν.

Φαίνεται ότι η συμμορία προσπάθησε να αποφύγη την μάχην και να απομακρυνθή. Χωρικοί όμως των πέριξ χωρίων είχον αποκλείση τας διαφόρους προσβάσεις και ούτω ο Κλάρας ηναγκάσθη να εμπλακή εις τον αγώνα. Η συμπλοκή διήρκησεν επί εξάωρον περίπου και είχεν ως αποτέλεσμα τον φόνον αυτού κιπών καθώς και την σύλληψιν εξ εκ των οπαδών του.

Εις τα τηλεγραφήματα τονίζεται ότι η συμμορία διελύθη χωρίς να διευκρινίζεται αν εξ αυτής απέμειναν άλλα μέλη άτινα διέφυγον.

Αι κεφαλαί του κλάρα και Αγγελάκη ή Τζαβέλλα μετεφέρθησαν εις Τρίκκαλα και εξετέθησαν εις κοινήν θέαν (στην πλατεία Ρήγα Φεραίου). Η ταυτότης του Κλάρα διεπιστώθη από μαρτυρίες των συλληφθέντων μελών της συμμορίας».

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ έγραψε τα λιγότερα για τον θάνατο του Άρη με τίτλο «Ο Άρης αυτοκτόνησε αφού τραυματίστηκε σε συμπλοκή με Άγγλους, εθνοφύλακες και μοναρχικούς ληστοσυμμορίτες». Το ηθελημένο ψέμα της ανάμιξης των Άγγλων ποιούς άραγε πολιτικούς στόχους είχε;

Τον Ιούνιο του 2011 το ΚΚΕ αποκατέστησε πολιτικά τον Βελουχιώτη λέγοντας μεταξύ άλλων ότι, «είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας».

 

 





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το ΚΚΕ λίγο πριν πέσει ο Άρης στην Μεσούντα τον είχε αποκηρύξει σαν προδότη. Ριζοσπάστης 16-6-1945.
 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ του Δημ Κούκουνα εκδόσεις HISTORIA

ΒΗΜΑ της 19ης Ιουλίου 1945

Ο Άρης Βελουχιώτης όπως τον γνώρισα του Νίκου Αποστόλου

Η Εθνική αντίσταση του νομού Άρτας 1940-5 του Αλέκου Κουτσούκαλη

Το χρονικό μιας τραγωδίας του Αλέκου Κουτσούκαλη

Άρης Βελουχιώτης, μια μεγάλη και τραγική μορφή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του Βαγγέλη Γκονέζου

Ο Άρης Βελουχιώτης, όπως τον γνώρισα του Λευτέρη Αποστόλου

Αντίο καπετάνιε… του Δ. Καραθάνου

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...