ΑΠΟΣΚΟΤΗΣΟΝ ΜΕ

 

Ο Διογένης γεννήθηκε στη Σινώπη περίπου το 412 π.Χ., (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.), και πέθανε το 323 π.Χ στην Κόρινθο, σύμφωνα με τον Διογένη το Λαέρτιο. Στην Αθήνα παρακολουθούσε μαθήματα κοντά στον ιδρυτή της κυνικής φιλοσοφίας Αντισθένη.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μια ζωγραφική απεικόνιση του Διογένη στο πιθάρι του παρέα με σκυλιά και κρατώντας φανάρι. (Έργο του Ζαν-Λεόν Ζερόμ Jean-Leon Gereme, 1860.)

 

Παροιμιώδης έμεινε η απλότητα, η λιτότητα, το ελεγκτικό και χλευαστικό πνεύμα του απέναντι στους άλλους. Η παράδοση λέει ότι είχε μόνιμη κατοικία του ένα πυθάρι και γυρνούσε στους δρόμους όλη μέρα με ένα φανάρι. Όταν τον ρωτούσαν τι το χρειάζεται το φανάρι την ημέρα, αυτός απαντούσε: «Αναζητώ τον άνθρωπο».

 

Στην αρχαία Αθήνα δεν υπήρχε πιο φθηνό φαγητό από τις φακές. Όποιος έτρωγε, σήμαινε ότι βρισκόταν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Ο  Διογένης  συνέδεσε την ιδιόρρυθμη προσωπικότητά του με την απόλυτη εγκράτεια αλλά και την απόλυτη περιφρόνηση στις καθιερωμένες αξίες τιμής και δόξας και στην προσήλωση σε ιδέες και δόγματα, που καθιστούν τον άνθρωπο δούλο. Ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές, όταν πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα του είπε:

«Α, Διογένη! Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος και αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές».

Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, κοίταξε στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του και αποκρίθηκε:

«Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνέχεια τον άρχοντα».   

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Διογένης ψάχνοντας άνθρωπο  μέσα στους ανθρώπους, έργο του J. H. Tischbein (1780).  

Ενδεικτικός είναι οι διάλογος με τον οποίο ειρωνεύτηκε  τον Πλάτωνα:

 

Πλάτωνος ὁρισαμένου, «Ἄνθρωπός ἐστι ζῷον δίπουν ἄπτερον», καὶ εὐδοκιμοῦντος, τίλας ἀλεκτρυόνα εἰσήνεγκεν αὐτὸν εἰς τὴν σχολὴν καί φησιν, «οὗτός ἐστιν ὁ Πλάτωνος ἄνθρωπος.»

Δηλαδή: Όταν Ο Πλάτωνας όρισε ότι «ο άνθρωπος είναι ζώο δίποδο, άπτερο», χαρούμενος έφερε έναν ξεπουπουλιασμένο πετεινό στη σχολή και είπε «αυτός είναι ο άνθρωπος κατά τον Πλάτωνα».

Αλλά και σε αλλά ευκαιρία ακούστηκε το πιο κάτω χαριτωμένο:

καί ποτε Πλάτωνα εν δείπνω πολυτελή κατανοήσας ελάας αψάμενον, ΄τι΄φησίν, «ο σοφός εις Σικελίαν πλεύσας των τραπεζών τούτων χάριν, νύν παρακειμένων, ουκ απολαύεις;» και ος «αλλά νη τους Θεούς» φησί «Διογένη, κακεί τα πολλά προς ελάας και τα τοιαύτα εγινόμην», ο δε «τι ουν έδει πλειν εις Συρακούσας ή τότε η Αττική ουκ έφερεν ελάας;».

Δηλαδή: Όταν κάποτε σ’ ένα πλούσιο δείπνο συνάντησε τον Πλάτωνα να τρώει ελιές, του είπε: «Πώς εσύ, που πήγες στη Σικελία γι’ αυτά τα πλούσια τραπέζια, τώρα που απλώνονται μπροστά σου δεν τ’ απολαμβάνεις;» κι εκείνος αποκρίθηκε: «Μα τους θεούς, Διογένη, κι εκεί τις περισσότερες φορές , έτρωγα μόνο ελιές ή κάτι παρόμοιο». Κι ο φιλόσοφος: «Ναι, ε; Κι έπρεπε να ταξιδέψεις ως τις Συρακούσες; Ή μήπως τότε η Αττική δεν έβγαζε ελιές;».

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Απεικόνιση της σκηνής με τον Μ Αλέξανδρο.

Ο  Πλάτωνας δικαιολογημένα τον αποκαλούσε τον αποκαλούσε «τρελό Σωκράτη». Δεν ήταν μόνον, ένας φιλόσοφος, απ ότι φαίνεται πέρασε απ όλες τις βαθμίδες ανηθικότητας και ηθικής,  στα νιάτα του ήταν αλητάκος μιας και  στην Σινώπη εξορίστηκε γιατί παραχάραξε το τοπικό νόμισμα! Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι ακολούθησε στην εξορία τον πατέρα του Ικεσία, επόπτη του νομισματοκοπείου της Σινώπης, όταν αυτός κατηγορήθηκε σαν παραχαράκτης. Όπως και να έχει το πράγμα η οικογένεια κάτι πονηρό έκανε και το πιθανότερο είναι να συμμετείχε και ο φιλόσοφος.

Αλλά ήταν και δάσκαλος. Σ ένα ταξίδι του στην Αίγινα, συνελήφθη από πειρατές και τον έστειλαν στην Κρήτη για να πουληθεί δούλος.

Ο πλούσιος Ξενιάδης, τον αγόρασε, και τον έφερε στην Κόρινθο. Εκεί, του ανάθεσε το νοικοκυριό του και τον επιφόρτωσε με την ανατροφή των δύο γιων του. Ο Εύβουλος στην «πώληση του Διογένη» αναφέρει για τη διαπαιδαγώγησή τους, ότι επέτρεπε να ασκούνται στην ιππασία, την τοξοβολία, τη σφεντόνα, τον ακοντισμό και στην παλαίστρα τόσο, όσο χρειαζόταν για να είναι υγιείς. Τους μάθαινε να αυτοεξυπηρετούνται, να τρώνε λιτά, να πίνουν νερό, να μην είναι καλλωπισμένοι, να μη χαζεύουν στο δρόμο. Συχνά τους πήγαινε για κυνήγι. Δηλαδή δεν ήταν ένας μαλθακός τύπος αλλά γνώριζε καλά τις πολεμικές τέχνες τις οποίες και δίδασκε. Τα παιδιά αυτά τον υπεραγαπούσαν και τον φρόντιζαν.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι χαριτωμένες επεμβάσεις του φιλοσόφου Διογένη αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τους ζωγράφους. Jacob Jordaens (1593-1687): "Ο Διογένης ψάχνει τον τίμιο άνθρωπο"

Ο Αλέξανδρος όταν βρέθηκε στην Κόρινθο πήγε στο Διογένη και εκεί έγινε ο πιο κάτω διάλογος:

«Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος».

«Και 'γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων».

«Δεν με φοβάσαι;».

«Και τι είσαι; Καλό ή κακό;».

«Τι χάρη θες να σου κάνω;».

«Αποσκότησόν με» είναι λογοπαίγνιο δηλαδή από το σκότος, τη λήθη, και δείξε μου την αλήθεια. Αλλά  μπορεί και να εννοηθεί έως: “Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο.).

«Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης».

 

ἐν τῷ Κρανείῳ ἡλιουμένῳ αὐτῷ Ἀλέξανδρος ἐπιστάς φησιν, «αἴτησόν με ὃ θέλεις.» καὶ ὅς, «ἀποσκότησόν μου,» φησί.

Ο Διογένης έδωσε στο νεαρό φιλόδοξο, Αλέξανδρο, να καταλάβει, ποιες αρετές πρέπει να έχει ως άνθρωπος, αλλά κυρίως ως βασιλιάς, πραγματικός άρχων. Χαρακτηριστικά του λέει (και του αποκαλύπτει την ύπαρξη της Αμερικής):

«Εάν κατακτήσεις όλη την Ευρώπη, όλη την Αφρική και την Ασία ακόμα, και δεν χαλιναγωγήσεις τα πάθη σου, δεν θα είσαι άξιος να κυβερνήσεις λαούς. Ακόμα και εάν περάσεις τις Στήλες του Ηρακλέους και διανύσεις όλο τον ωκεανό και κατακτήσεις αυτή την ήπειρο που είναι μεγαλυτέρα της Ασίας και δεν υποτάξεις το χειρότερο εχθρό σου, τον εαυτό σου, πάλι δεν θα μπορείς να ωφελήσεις το λαό και να είσαι καλός κυβερνήτης» .

 

 

 




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Λαϊς - η ομορφότερη και ακριβότερη εταίρα -  είχε ενοχληθεί από την αδιαφορία του κυνικού φιλόσοφου Διογένη. Η
εταίρα αποφάσισε να των τιμωρήσει, του πρόσφερε να περάσει μία νύχτα μαζί της, χωρίς χρέωση. Ο Διογένης συμφώνησε και πήγε να τη βρει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.
Η Λαΐς, όμως, στην θέση της είχε βάλει μία κακάσχημη και ηλικιωμένη υπηρέτριά της. Ο Διογένης δεν κατάλαβε τίποτα και πέρασε τη νύχτα με την άγνωστη γυναίκα.
Την επόμενη μέρα, η Λαΐς τον ενημέρωσε για το περιστατικό και θέλησε να τον γελοιοποιήσει  σε όλη την Κόρινθο. Η απάντηση του Διογένη, εξέπληξε τους πάντες: «Λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαϊς», δηλαδή «Στο σκοτάδι, όλες οι γυναίκες σαν τη Λαΐδα είναι».
Η εταίρα εντυπωσιάστηκε απ’ το πνεύμα του φιλοσόφου και του προσέφερε μία πραγματική νύχτα μαζί της, χωρίς να ζητήσει χρήματα. Πίνακας του John William Waterhouse (1882). 

Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι γυναικάς. Και του λέγει:

«Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».

 

Ρώτησαν  τον Διογένη ποιά στάση να κρατά απέναντι στην εξουσία απάντησε:

 

« όποια και απέναντι στην φωτιά: να μην στέκεσται ούτε πολύ κοντά , για να μην καείς, ούτε πολύ μακριά για να μην ξεπαγιάσεις».

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Έεγο του Νicolas Poussin (1647, Παρίσι, Μουσείο Λούβρου).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων

Στοβαίος, Ανθολόγιον

Πλούταρχος, Αλέξανδρος, Περί ηθικής αρετής, Περί φυγής

Δίωνας Ο Χρυσόστομος, στο έργο του «Περί βασιλείας» (ΛΟΓΟΙ Α,Β,Γ,Δ).

«Διογένης ο κυνικός», εκδ. Εξάντας- Αρχαίοι συγγραφείς.

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΥΠΟ ΣΕΡΒΟ-ΓΑΛΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΟΝ Α ΠΠ

  

Μια κατάσταση που βίωσε ο ελληνισμός στο Μοναστήρι παρουσιάζει ο αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων ο Στρατής Μυριβήλης, ο οποίος υπηρέτησε και πολέμησε στην Μακεδονία κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφει λοιπόν:

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από αριστερά προς τα δεξιά: ένας στρατιώτης από την Ινδοκίνα, ένας Γάλλος, ένας στρατιώτης από τη Σενεγάλη, ένας Βρετανός, ένας Ρώσος, ένας Ιταλός, ένας Σέρβος, ένας Έλληνας και ένας Ινδός.

«Νύχτα μπήκαμε στο Μοναστήρι και νύχτα βγήκαμε. Είναι μια μεγάλη πολιτεία σέρβικη, που οι κάτοικοι της είναι Έλληνες… Οι άνθρωποι που την κατοικούν μιλάνε ψιθυριστά, περπατάνε τρομαγμένα σαν κλέφτες…. Σταματήσαμε σε μια πλατέα. Μας πήραν οι Φραντζέζοι οδηγοί και μας κατατόπισαν. Είναι μια πολιτεία – μέτωπο. Μας έδειξαν σπίτια χτυπημένα από  οβίδες σαν από αστροπελέκια, σπίτια καμένα από τις εμπρηστικές….

…. Οι κάτοικοι εδωπέρα φοράν ολημερίς και ολονυχτίς κρεμασμένη στο στήθος μια μάσκα για τα ασφυξιογόνα. Μυστήριο το πώς μυρίστηκαν την εθνικότητά μας, αφού η στολή μας, η κάσκα μας, είναι φραντσέζικα όλα, κι ο ερχομός μας έγινε έτσι μυστικά. Χιμήξανε γύρω μας,  ξετρύπωσαν σαν τα ποντίκια κάτω από την γης, άντρες, γυναίκες, προπαντών γυναίκες και παιδάκια. Και μας φιλάνε τα χέρια, μας χαϊδεύουν τα τουφέκια, μας πασπατεύουν τις κάσκες, κουμπώνουν και ξεκουμπώνουν τα κουμπιά της μαντύας μας, κλαίνε, κλαίνε ήσυχα μέσα στη φεγγαροβραδιά.

-          Είστε, αλήθεια τα αδέλφια μας;  Είστε Έλληνες, Έλληνες από την Ελλάδα;

-          Μα ναι…

-          Σας περιμέναμε χρόνια στη σκλαβιά. Σας ονειρευόμασταν, σας τραγουδούσαμε, σας προσκυνούσαμε, και δεν σας ξέραμε. Και τώρα είστε κοντά μας. Ο Χριστός και η Παναγιά να σας φυλάει!   Και να μη μας αφήσετε πια, αδέλφια στους Σέρβους. Μας τυραγνάνε σκληρά, που είμαστε Έλληνες…

Ένας γέρος μου είπε:

-          Μας δέρνουν με τον βούρδουλα σαν μας ακούνε να μιλάμε ελληνικά, να λειτουργιόμαστε ελληνικά. Μας πήραν τις εκκλησίες, τα ωραία σκολεία μας. Μας ατίμασαν τις γυναίκες… Μας ατίμασαν όλες τις γυναίκες. Η πολιτεία μας έγινε ένα πορνείο… Αλλιώτικα τις κόβουν το δελίο του ψωμιού. Και δεν αφήνουνε κανένα να φύγει από την πολιτεία, να γλυτώσει. Έχουνε κλείσει όλα τα περάσματα και ντουφεκάνε.»

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η υποχώρηση του σερβικού στρατού στα τέλη Οκτωβρίου του 1915 από τη βόρεια στη νότια Σερβία (και φυσικά στην ελληνοκατοικούμενη περιοχή του Μοναστηριού).

Και τώρα ο συγγραφέας κάνει μερικές καυτές σκέψεις:

«Κύριε ελέησον, Μα ήρθαμε να πολεμήσουμε τους Σέρβους για να ελευτερώσουμε Έλληνες, για ήρθαμε να πολεμήσουμε τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους για να λευτερώσουμε τους συμμάχους μας τους Σέρβους, που τους πρόδωσε ο βασιλιάς; Κάτι άρχινα να ραΐζει μέσα μας. Η πίστη; Κλαίμε και μεις μαζί τους, κ είμαστε σαστισμένοι.»

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Χριστοδούλου, ένας από τους ηγέτες του Κινήματος Εθνικής Αμύνης ανακρίνει Βούλγαρους στρατιώτες.

Και ο ελληνισμός που έπεσε στα χέρια των Σέρβων μέσα στην φτώχια του και στην σκλαβιά του δείχνει τα αισθήματα στους στρατιώτες:

«Μας φιλεύουν χίλια φτωχά μικροπράγματα και σ όλα τα υπόγεια τηγανίζουν γλυκίσματα με το τραγικό τους το σιτηρέσιο. Όλα για μας… Ένα σμάρι αγοράκια ήρθαν κοντά στην διμοιρία μου και όλα  μαζί πιάσανε και τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο με τα κασκέτα στο χέρι. Τραγουδούσαν σιγανά, μας άγγιζαν και κλαίγανε. Ήρθε ένας Γάλλος του φρουραρχείου και διέταξε να σωπάσουν.

-          Όχι φασαρίες!

Μια κυρία με μαύρη μαντίλα στο κεφάλι λέει ακόμα με τρυφερή φροντίδα:

-          Νάχετε πρόχειρες τις μάσκες σας, αδέλφια. Προχτές μας ρίξαν οι Βούλγαροι αέρια και μας πέθαναν στη γειτονιά μου έξη παιδάκια, εκεί που κάθουνταν στριμωγμένα και λέγανε παραμύθια. Οι φραντσέζοι τα πήρανε και τάχαν αράδα τα κορμάκια τους, μια μέρα ολάκερη, πάνω στο σταυροδρόμι. Τα φωτογράφιζαν και τα κινηματογραφούσαν όλη μέρα. Τα βγάλνε και καρτποστάλ.

Ένα κορίτσι λυγερό σαν νιο κυπαρίσι, με σκοτεινά μαλλία και υπερβολικά μεγάλα μάτια. Στέκεται τόσην ώρα πλάι μου και δε μιλά. Μόνο με κοιτάζει και παίζει ένα σάκτυλό στο λουρί του τουφεκιού μου. Την κοιτάζω και γω, βλέπω το φεγγαρόφωτο μέσα στα μάτια της και χαμογελώ. Αυτή δεν χαμογελά. Μου βάζει ξαφνικά στο σακίδιο ένα δέμα σοκολάτα. Λέει σιγά:

-          Να το πάρεις και να θυμάσαι στο χαράκωμα πως ένα κορίτσι του Μοναστηριού, που ποτέ δε θα ξαναδείς πια…

-          Μπα δεν το ξέρεις αυτό…

-          Το ξέρω… Πες μου αδελφέ από πού είστε;

-          Από την Λέσβο είμαστε.

-          Από την Λέσβο; (Χαμογελά και παίρνει ύφος μαθήτριας που απαγγέλνει γρήγορα και κωμικά) « Η Λέσβος, η πατρίς της Σαπφούς, του Αλκαίου, του Αρίωνος, του Πιττακού και του Θεοφράστου, η κοιτίς της μουσικής και της λυρικής ποιήσεως….»…..

-          Σ ευχαριστώ μ όλη μου την ψυχή…  Είσαι όμορφη και καλή. Πες μου τα όνομά σου. Θα το θυμάμαι μ ευγνωμοσύνη…

Εκείνη την στιγμή με πλησιάζει βιαστικά ο αξιωματικός της διμοιρίας μου «Αμέσως, μου λέει, τρέξε να βρεις το λοχία να συνάξει την διμοιρία μας. Πρόσεξε. Χωρίς σφυρίχτρες, χωρίς τσιγάρο, χωρίς ομιλίες. Ξεκινάμε σε πέντε λεφτά».

……….

Αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετώπισε ο Ελληνισμός που «ελευθέρωσαν» στους βαλκανικούς πολέμους οι «σύμμαχοι» Σέρβοι.

 

 

 



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Στράτης Μυριβήλης με την οικογένειά του. Ο συγγραφέας είχε σαν πραγματικό επώνυμο Ευστράτιος Σταματόπουλος κατατάχθηκε εθελοντής και  πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο  και στη Μικρασιατική εκστρατεία.  

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ του ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΙΒΗΛΗ εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

 

 

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΟΤΖΑ

 

 

Ο Εμβέρ Χότζα γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο από εύπορους Ελληνικής καταγωγής γονείς.

Μετά την εγκαθίδρυση του κουμμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία υπήρξε ο κύριος εκφραστής του σωβινισμού της «Αλβανικής Τουρκίας». Στράφηκε με ιδιαίτερη μανία κατά των Βορειοηπειρωτών.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο οδοντογιατρός  Γρηγόρης Λαμποβητιαδης με την γυναίκα δολοφονήθηκε, χωρίς καμιά κατηγορία,  τον Δεκέμβρη του 1945 μετά από εξοντωτικό βασανισμό από το καθεστώς Ε Χότζα.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ

 

-  Προετοιμασία επανάστασης για ανεξαρτησία της Β Ηπείρου

-  Κατασκοπία υπέρ της Ελλάδος

-   Εναντίωση στο κουμμουνιστικό καθεστώς κλπ

 

ΤΟΠΟΙ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ - ΕΚΤΟΠΙΣΗΣ  ΒΟΡΕΙΗΠΕΙΡΩΤΩΝ

 

Λουσνιάς

Σπάατς

Μπουρέλι κα

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

 

Εξαπολύθηκε άγριο προγκρόμ κατά των βορειοηπειρωτών δασκάλων (στοιχεία από την Διεθνή Αμνηστία Μάιος 1989) :

Συνελήφθησαν  στο διάστημα 1949 έως 1952 116 δάσκαλοι  πιο συγκεκριμένα

28 από Δρόπολη

32 από Αγίους Σαράντα

44 από Αργυρόκαστρο

12 από  Κορυτσά

 Από τους συλληφθέντες κανείς δεν έζησε (αγνοούνται μέχρι και που είναι οι τάφοι τους).

 Στις 2 επόμενες δεκαετίες απολύθηκαν πάνω από 350 δάσκαλοι εκ των οποίων 320 εκτοπίστηκαν και χάθηκαν!!!!

 

Λειτούργησε στο Αργυρόκαστρο παιδαγωγική Ακαδημία με καθαρά κομματικά κριτήρια, από όσους αποφοίτησαν από αυτή την σχολή 50  σύρθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης και εκτελέστηκαν.

 

Το 1950 έως 1951 διδασκόταν η Ελληνική γλώσσα μέχρι την 3^η δημοτικού και από την 4^η η Αλβανική σαν ξένη γλώσσα.

 

Μετά η γλώσσα που χρησιμοποιούταν ήταν η Αλβανική και μόνο 4 ώρες εβδομαδιαία η Ελληνική.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας κυρός Χριστοφόρος. (+ 17-06-1958). Κατά κόσμον Σωτήριος Κίσσης γεννήθηκε το 1882 στα Βελέγραδα (σημερινό Βεράτι της Αλβανίας).

ΚΟΛΕΚΤΙΒΟΠΟΙΗΣΗ

 

Τον Δεκέμβριο του 1955 πραγματοποιήθηκε κολεκτιβοποίηση των πάντων, για την επικράτηση του μέτρου έγιναν πάνω από 200 δολοφονίες ομογενών  και 1600  κλείστηκαν σε στρατόπεδα.

Στη Χειμάρα δολοφονήθηκαν 78 άτομα εν ψυχρώ   και 850 κλείστηκαν σε φυλακές στα Σκόρδα.

Παρόμοια περιστατικά γίνηκαν και σε όλα τα Ελληνικά χωριά.

 

ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

 

Ο Κομμουνιστής Χότζα  μετακίνησε μέγα αριθμό Ελληνικού πληθυσμού στον Βορά (υποχρεωτικά)  και τοποθέτηση Αλβανικού σε Ελληνικά χωριά .

Σύμφωνα με απόρρητη έκθεση της Σιγκουρίμι (28-4-1983)  από το 1963 έως το 1982 μετακινήθηκαν 78.000 Έλληνες στην Β Αλβανία από αυτούς 16.000 επέστρεψαν οι λοιποί δολοφονήθηκαν. Χαρακτηρίστηκα σου αναφέρω τι είπε ο Φ Νάνο σε συγγενείς των αγνοουμένων  που πήγαν στις 26-11-1992  να ρωτήσουν για τους χαμένους συγγενείς τους « Ε! Τι έγινε θα τους συναντήσετε στον άλλο κλοσμο αν υπάρχει…..» .

Μέχρι το 1980 είχαν μεταφερθεί στις θέσεις των εκτοπισθέντων Ελλήνων 40.000 Αλβανοί , επιπλέον εγκαταστάθηκαν στην Β Ήπειρο 19.000 Τσάμηδες. Τα νέα χωριά που δημιούργησαν οι Αλβανοί κομμουνιστές ήταν:

Τα Ξαμίλια

Το Μπύλιο

Το Γκιάστα

Το Αντων Πότσι

Το Ασίμ Ζανέλι

Το Βαλερέ

Τα Βρυσέρά

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Εμβέρ Χότζα.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

 

Αρχές του 1962 αποφασίστηκε η κατάργηση της θρησκείας  Με το διάταγμα 4337/22-11-67 έθεσε εκτός νόμου όλα τα θρησκευτικά δόγματα .

Η Αλβανική «Βουλή» αποφάσισε να θεωρήσει την θρησκεία ως μη υπάρχουσα..

Έτσι :

Ο μητροπολιτικός ναός των Τιράνων μετετράπηκε σε γυμναστήριο.

Ο μητροπολιτικός ναός του Αργυρόκαστρου μετατράπηκε σε χαρτοπαιχτική λέσχη.

 

Από τους Ορθόδοξους ναούς του Αργυρόκαστρου το 1980 :

26 κατεστράφησαν

40 μετατραπήκαν σε στάβλους, ψυχαγωγικά κέντρα κλπ

Ελάχιστοι ( Κοίμηση της Θεοτόκου) έγινε αρχαιολογικός χώρος.

 

Στην Κορυτσά:

 

Ο μητροπολιτικός ναός μετετράπηκε σε αποθήκη του Αλβανικού στρατού.

28 ναοί κατεδαφίστηκαν.

Ελάχιστοι σώθηκαν

 

Στους Άγιους Σαράντα :

 

Από τους 983 ορθόδοξους ναούς 12 διέφυγαν την καταστροφή.

 

Στο Βεράτιο:

 

Από τους 38 ναούς 4 διασώθηκαν

 

Την  ίδια τύχη είχαν και οι ναοί  και μοναστήρια  σε άλλες περιοχές.

 

Οι ορθόδοξοι ιερείς εξοντωθήκαν συγκεκριμένα:

 Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Χριστόφορος Κίσσης πέθανε από βασανιστήρια το 1958

 Ο Επίσκοπος Απολλωνίας Ειρηναίος Μανούσης δολοφονήθηκε (εκπαραθυρώθηκε ) στις 12-3-1958

 Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόφορου  Δαμιανός Κοκονέσης πέθανε από στερήσεις (πείνα) το 1968 στις φυλακές Λουσνίας (αποσχηματίστηκε και διαπομπεύτηκε στους δρόμους των Τιράνων) .

Ο Αρχιερατικός επίτροπος Πρεμετής Αλέξανδρος Οικονόμου βασανίστηκε απάνθρωπα και εκτελέστηκε στο Αργυρόκαστρο.

Ο ιερέας Ιωσήφ τάφηκε ζωντανός σε κανάλι που δούλευε καταναγκαστικά έργα.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ναός Αγίου Γεωργίου Δάρδας Κορυτσάς .

Δεν επιτρεπόταν οι Έλληνες να έχουν :

Εικόνες

Ευαγγέλια

Να κάνουν προσευχή

Να μιλούν για θρησκευτικά θέματα

Να κάνουν τον σταυρό τους.

Να φορούν σταυρό.

Να ανάβουν κεριά στους τάφους.

Να ανταλλάσουν ευχές (Χριστός Ανέστη κλπ)

Σύμφωνα με τον νόμο 4367/69 η ποινή ήταν 10 έως 15 χρόνια φυλακή.




ΠΗΓΗ

http://illyria.proboards.com/thread/29578
 

 

 

 

ΚΩΔΙΚΑΣ ΝΑΒΑΧΟ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Navajo (Ναβάχο) στρατιώτες που στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν από τον στρατό των ΗΠΑ για να μεταφέρουν με ασφάλεια μηνύματα (στην γλώσσα τους) στρατηγικής σημασίας.



Το 1942 οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν περάσει στην αντεπίθεση στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το πρόβλημά τους ήταν να μπορούν να έχουν ασφαλή επικοινωνία οι μονάδες τους, έτσι ώστε τα σήματα που «έπιαναν» οι γιαπωνέζοι να μη μπορούν να τα καταλάβουν.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η ταινία που μεταφέρει την ιστορία του κώδικα Ναβάχο.

            Ο πολιτικός μηχανικός Φίλιπ Τζόνστον γιος ιεραποστόλου και παλαίμαχος του πρώτου Παγκοσμίου  Πολέμου, που είχε ζήσει με τους Ναβάχο και άριστος γνώστης της γλώσσας τους, έριξε την ιδέα να χρησιμοποιήσουν την γλώσσα των Ναβάχο σαν κώδικα

            Οι Ναβάχο ζούσαν στις νοτιοδυτικές Πολιτείες κυρίως της Αριζόνα και μιλούσαν πανάρχαια διάλεκτο, χωρίς γραπτή παράδοση.

            Το ζήτημα έφτασε στον Λευκό Οίκο και ο Ρούζβελτ έδωσε την συγκατάθεσή του, ξεκίνησαν πειραματικά με δύο ραδιοσταθμούς που μιλούσαν την διάλεκτο Ναβάχο και με σήματα μορς, ο πομπός και ο δέκτης είχαν χειριστές Ναβάχο και η αποκωδικοποίηση γινόταν αμέσως ενώ με την προηγούμενη μέθοδο ήθελε τουλάχιστον μια ώρα. Το συμβούλιο των Ναβάχο αποφάσισε να βοηθήσει και 380-400 ινδιάνοι αυτής της φυλής στάλθηκαν στο στρατόπεδο Πέντλετον της Καλιφόρνιας σαν πεζοναύτες να εκπαιδευτούν σε μυστικές επικοινωνίες. Οι πρώτοι 29 δημιούργησαν τον πρώτο κώδικα. Τα μηνύματά τους ήταν συνδυασμοί από άσχετες λέξεις των Ναβάχο  που μεταφραζόταν στα αγγλικά μετά αποκωδικοποιούσαν το μήνυμα χρησιμοποιώντας το πρώτο γράμμα κάθε αγγλικής λέξης πχ

«Μεραρχία» ήταν «ασιχ-χι» (αλάτι)

«Αμερική» ήταν «Νε-χά μαχ” (η μητέρα μας)

«Μαχητικό αεροπλάνο» ήταν «ντα χε τιχ χι» (κολίμπρι).

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι Πρέστον Τολέδο και Frank Toledo, Ναβάχο (Navajo) ξαδέλφια σε ένα σύνταγμα πυροβολικού στο Νότιο Ειρηνικό, δίνουν απ ευθείας παραγγελίες σε  ραδιοφωνικό τομέα στη μητρική τους γλώσσα.

Επειδή από τη συχνή επανάληψη θα μπορούσε κάποιος να σπάσει τον κώδικα κάθε ένα από τα έξη γράμματα της αλφαβήτου που εμφανιζόνταν πιο συχνά στην γλώσσα των Ναβάχο, το αντικατέστησαν με τρεις κωδικές ονομασίες κοκ έτσι οι Ναβάχο έστελναν την ίδια λέξη με παραλλαγές και μπορούσαν μιλώντας  την γλώσσα τους να συζητούν από το τηλέφωνο ή τον ασύρματο για θέματα τακτικής, διαταγών και κινήσεων.

            Οι Ιάπωνες αγνοούσαν την συμμετοχή των Ινδιάνων στον πόλεμο (εκτός των Ναβάχο συμμετείχαν και οι Σιού) και φυσικά δεν μπορούσαν να καταλάβουν σε ποια γλώσσα μεταφερόντουσαν οι οδηγίες.

            Το Υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ τίμησε τους Ινδιάνους για την συμβολή τους στον πόλεμο το 1992 και η υπόθεση αυτή έγινε ευρ΄τερα γνωστή από την ταινία του Τζον Γου  «Windtalkers» και πρωταγωνιστή τον Νίκολας Κέιτζ το στόρ της ταινίας ήταν ότι ο πρωταγωνιστής είχε διαταγή να σκοτώσει Ναβάχο συμπολεμιστή του σε περίπτωση που θα κινδύνευε να πέσει στα χέρια των Ιαπώνων, για να μη προδώσει τον κώδικα μετά από βασανιστήρια.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ναβάχο που υπηρετούν τον  Δεκέμβρη του 1943 σε μια μονάδα  Πεζοναυτών, συνομιλούν με φορητή συσκευή ραδιοφώνου σε ένα ξέφωτο πίσω από τις γραμμές του μετώπου. φυσικά στην μητρική τους γλώσσα.

 

ΛΟΓΙΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ Νο1 (Α)

 

ΑΒΑΤΟΝ (πχ ΑΓΊΟΥ Όρους) δηλαδή η απαγόρευση εισόδου γυναικών στο ΑΟ

 

ΑΒΛΑΒΗΣ ΔΙΕΛΕΥΣΗΣΗ (συνήθως πολεμικού πλοίου) όρος του Διεθνούς Δικαίου.

 

ΑΒΡΟΧΟΙΣ ΠΟΣΙ (Με στεγνά πόδια) χρησιμοποιείται για αντιμετώπιση δυσκολιών χωρίς να υποστείς σοβαρές ηθικές και υλικές απώλειες. Ανάλογη είναι η φράση  ΑΔΑΚΡΥΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.

 

ΑΕΙ ΕΦΗΒΟΣ πάντα νέος

ΑΓΕΛΑΔΗΔΟΝ κοπαδιαστά

ΑΓΟΜΑΙ ΚΑΙ ΦΕΡΟΜΑΙ παρασύρομαι από κάποιους.

ΑΙΑΝΤΕΙΟΣ ΓΕΛΩΣ  δυνατό γέλιο.

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ  ντροπή κύριοι (Ομηρική φράση).

ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΣΕΙΝ να είσαι πάντα πρώτος (Ομηρική φράση).

ΑΙΘΙΟΠΑ ΛΕΥΚΑΙΝΕΙΣ το κοινώς λεγόμενο «Τον αράπη και αν τον πλύνεις το σαπούνι σου χαλάς».

ΑΙΟΛΟΣ αναξιόπιστος

ΕΩΛΟΣ μπαγιάτικος

ΑΚΡΑΤΟΣ ΟΙΝΟΣ κρασί ανέρωτο.

ΑΜ ΕΠΟΣ ΑΜ ΕΡΓΟΝ  με το που το είπε έγινε.

ΑΜΜΟΝ ΜΕΤΡΩ ματαιοπονώ.

ΑΝΑΚΡΟΥΩ ΠΡΥΜΝΑΝ υποχωρώ

ΑΠΕΙΡΟΥ ΚΑΛΟΥΣ απρεπή και απαράδεκτα πράγματα.

ΑΠΝΕΥΣΤΙ μονορούφι

ΑΠΟ ΘΕΟΥ ΑΡΞΑΣΘΕ  ας ξεκινήσουμε με προσευχή.

ΑΠΟ ΚΑΘΕΔΡΑΣ  με ύφος αυθεντικό.

ΑΠΟΚΥΗΜΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ δημιούργημα φαντασίας.

ΑΠΟ ΚΥΛΙΚΟΣ ΕΩΣ ΧΕΙΛΕΩΝ ΠΟΛΛΑ ΠΕΛΕΙ μέχρι να φτάσει το ποτήρι στα χείλη πολλά μπορούν να γίνουν. Προέρχεται όταν ο Αγκαίος φύτευε αμπέλι και κάποιος μάντης του είπε ότι δεν θα προλάβει να πιει κρασί. Κάποια στιγμή ο  Αγκαίος έβγαλε κρασί και ενώ ετοιμαζόταν να πιει, φάνηκε ένα αγρίμι στην χώρα του, άφησε το ποτήρι και έσπευσε να το κυνηγήσει, αλλά κατασπαράχτηκε από αυτό και έτσι αν και ήταν έτοιμος να πιει κρασί δεν πρόλαβε. Το λέμε υπό την έννοια της υπομονής.

ΑΠΟ ΛΙΚΝΟΥ από νηπιακής ηλικίας.

ΑΠΟ ΟΝΟΥΣ ΕΦ ΙΠΠΟΥΣ(και αντιστρόφως)  από τα χαμηλά στα υψηλά (περί νεόπλουτων).

ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΑΝ ΤΟ ΕΡΑΝ  περί κεραυνοβόλου έρωτα.

ΑΠΟΦΡΑΣ ΗΜΕΡΑ ημέρα καταραμένη.

ΑΠΟ ΦΥΛΑΚΗΣ ΠΡΩΙΑΣ από το χάραμα.

ΑΡΧΗ ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ η εξουσία δείχνει τις δυνατότητες του άνδρα.

ΑΥΤΟΧΡΗΜΑ στη στιγμή

ΑΦΡΩΔΗΣ ΟΙΝΟΣ σαμπάνια

ΑΧΘΟΣ ΑΡΟΥΡΗΣ το βάρος της γης.

 

 

 

 

ΑΕΤΟΣ ΕΝ ΝΕΦΑΕΛΑΙΣ  αναφέρεται σε ουτοπικά πράγματα.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΑΡΧΑΙΕΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΉ του ΓΕΡ ΑΝ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΑΤΟΥ

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ Γ ΜΑΥΡΟΥ ΚΑΙ Σ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  : Η συνάντηση των αρχηγών των πολιτικών δυνάμεων μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Ιωαννίδη.

 

 

Σε δεξίωση στην Ολλανδική πρεσβεία την 30^η Απριλίου 1975 συναντήθηκαν ο Σπ Μαρκεζίνης με τον Γ Μαύρο που τότε ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο Σπ Μαρκεζίνης ρώτησε τον Γ Μαύρο γιατί στις κρίσιμες ώρες των συζητήσεων της Γενεύης αν και επίμονα ζητούσε να τον δει δεν τον δέχτηκε;

Γ. Μαύρος : «Μα συ, με είχες στείλει εις την Γυάρον».

Σπ Μαρκεζίνης : «Φίλτατε κάμεις λάθος, ουδένα πολιτικόν, ούτε πολίτην έστειλα εγώ ως πρωθυπουργός εις την Γυάρον. Ακόμα και κατά την εβδομάδα του στρατιωτικού νόμου».

Γ. Μαύρος : «Κύτταξε, έχεις και παράπονα ενώ εγώ μόλις έρχομαι από τον ανακριτήν όπου κατέθεσα υπέρ σου».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Οι ηγέτης της δεξιάς και του Κέντρου (Κανελλόπουλος και Μαύρος).

Τότε συνειδητοποίησε ο Σπ Μαρκεζίνης ότι η ανάκριση για το Πολυτεχνείο στρέφετο και προς εκείνο.

Σπ Μαρκεζίνης : «Μαρτύρησες κατά συνείδησιν ή παρά συνείδησιν, ως φίλος δηλαδή και συνάδελφος;».

Γ. Μαύρος : «Μα βέβαια κατά συνείδησιν».

Ο Γ. Μαύρος κατέθεσε στον ανακριτή «Αν είχε την δύναμιν (ο Σπ Μαρκεζίνης) θα ημπόδιζε ( σχετικά με την σχέση του για το Πολυτεχνείο και την Κύπρο)». Παρόμοια κατέθεσε και ο Π Κανελλόπουλος και εκδόθηκε απαλλακτικό βούλευμα και κρινόταν ανεύθυνος για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

 

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στις 8 Οκτωβρίου του 1973 ορκίστηκε η κυβέρνηση του Σπύρου Μαρκεζίνη.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ 1972-1974 του Σ Β ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ