ΚΛΟΠΗ ΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

 

 

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

 

            Σύμφωνα με τις οικονομικές θεωρίες οι συντελεστές της παραγωγής είναι τρεις

Α) Φύση

Β)  Εργασία

Γ)  Κεφάλαιο

 

            Ας δούμε τον ένα αυτών  τι σημαίνει:

            Εργασία:

Κομμουνιστική θεώρηση: Είναι η λειτουργία που γίνεται ανάμεσα στον άνθρωπο και την φύση, στην οποία ο άνθρωπος παίζει τον ρόλο του μέσου (μεσολαβητή, ρυθμιστή και ελεγκτή στην ανταλλαγή των υλών που γίνονται ανάμεσα σ αυτόν και την φύση  ). {Κεφάλαιο Κ Μάρξ}

 

            Αποτέλεσμα της ανθρώπινης εργασίας είναι η δημιουργία υπεραξίας. Η πρωταρχική μορφή του πλούτου είναι το πλεόνασμα.

            Η κλοπή φυσικά δεν αποτελεί μορφή εργασίας, ωστόσο μερικοί νεότεροι αναλυτές την θεωρούν την κλοπή σαν εργασία πχ ο  John Apple καθηγητής του πανεπιστημίου, δημοσίευσε μελέτη όπου αποδεικνύει ότι η κλοπή είναι μορφή εργασίας και το κλοπιμαίο είναι το ημερομίσθιο του κλέπτη.

           

            Διακίνηση του πλούτου : Ο κλέφτης πρέπει να θεωρείται κατά κάποιες εκκεντρικές απόψεις σαν διακινητές πλούτου κάτι σαν  τους αργυραμοιβούς, τους εμπόρους κλπ  συμβάλουν λοιπόν στην αύξηση της αξίας των αντικειμένων.

 

            Ο εργάσιμος χρόνος είναι η ποιοτική έκφραση της Εργασίας, υπό αυτή την έννοια η κλοπή πρέπει να θεωρηθεί σαν πύκνωμα χρόνου εργασίας

.

            Αναρχικές θεωρήσεις καταλήγουν ότι «Η Εγκληματικότητα είναι η αγνότητα από το μηδέν»,  η αλαζονεία του κακού παρέχει εγκληματικότητα.

 

 

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

 

            Θεωρείται η κατοχή αγαθών και η κατανομή του πλούτου στην κοινωνία, η διαφορά μεταξύ της Κομουνιστικής από την αστική αντίληψη της ιδιοκτησίας έγκειται στο ότι οι Μαρξιστές δέχονται τον ιστορικό χαρακτήρα της ιδιοκτησίας, δηλαδή ότι εμφανίστηκε σε ορισμένο στάδιο του κοινωνικού προτσές και οι αστοί της αιώνια και αμετάβλητη μορφή της.

            Η αναρχική θεώρηση προβάλει το σύνθημα «Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΟΠΗ».

            Έτσι με την αναρχική εκδοχή μπήκε και η έννοια  πότε εμφανίστηκε η κλοπή; Προϋπήρχε της ιδιοκτησίας; εδώ μερικοί εμφάνισαν το δόγμα του πίθηκου, σύμφωνα με το οποίο ο πίθηκος έκλεβε μπανάνες επειδή τον γαργαλούσε η παλάμη του.

            Η ιδιοκτησία είναι πρωτογενή κλοπή εις βάρος της κοινωνίας;  Ή η κλοπή είναι αναίρεση της ιδιοκτησίας άρνηση δηλαδή της ιδιοκτησίας και η κλοπή είναι θυγατέρα της κοινοκτημοσύνης.

            Βέβαια θα πρέπει να δούμε και την άποψη του κλέφτη: « Ο άνθρωπος άρχισε να κλέβει από την στιγμή που απέκτησε δεξί χέρι».

 

 

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

 

 

            Τα κριτήρια των κατηγοριών των αντικειμένων που όπως καταλαβαίνεις είναι υποψήφια για κλοπή, είναι απροσδιόριστα , κατ αρχάς ας τα χωρίσουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες 

Α) Τα αντικείμενα που επιδέχονται κλοπής

Β) τα αντικείμενα που δεν επιδέχονται κλοπής.

 

            Η δεύτερη κατηγορία είναι μια κατηγορία που πραγματικά έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ποια αντικείμενα δεν επιδέχονται κλοπής πχ δεν επιδέχεται κλοπής το ανθρώπινο σώμα, αν και εδώ μερικοί το αμφισβητούν και αυτό και θεωρούν την απαγωγή σαν κλοπή σώματος.

 

Άλλος διαχωρισμός είναι σε αντικείμενα

Α) Έμψυχα και

Β) Άψυχα

Η καταπάτηση ξένων ακινήτων μπορεί  να χαρακτηριστεί ως κλοπή;

            Τα έμψυχα επιδέχονται κλοπής πχ η κλοπή ενός σκύλου, ή προβάτων κλπ , στην περίπτωση της απαγωγής που πιο πάνω αναφέρθηκα υπάρχει το στοιχείο των λύτρων, η απαγωγή πτώματος θα πρέπει να θεωρηθεί κλοπή αψύχου πράγματος. Η κλοπή και η πώληση του σώματος του  (υποκειμενική κλοπή εμψύχου πράγματος και αυτοπώληση) είναι μια υπόθεση που πραγματοποιείται μόνο από τις πόρνες και μόνο για το διάστημα της συνουσίας.

 

 

ΚΙΝΗΤΡΑ

 

            Αυτό που πραγματικά έχει ενδιαφέρον στην περίπτωση της κλοπής είναι τα κίνητρα .

            Η κλοπή είτε είναι για πράγματα μικρής είτε για πράγματα μεγάλης αξίας πρέπει να υπάρχει κίνητρο.

            Εδώ θα πρέπει να ξεχωρίσουμε την κλοπή από την λωποδυσία

            Ο κοινός κλέφτης θα πρέπει να κλέβει αντικείμενα κινητά, πυκνής αξίας, μικρού όγκου και βάρους, ευμετακόμιστα, δίχως ταυτότητα .

            Ενώ ο λωποδύτης μπορεί να κλέψει ακριβώς το αντίθετο πράγματα κινητά και ακίνητα, δυσμετακόμητα, με ονομασία και ταυτότητα.

            Κλέφτης ήταν ο Αλβανός άρπαγας του ρολογιού του Μπους ενώ λωποδύτες είναι   αυτοί που πραγματοποίησαν το κόλπο στο Ελληνικό Χρηματιστήριο.

            Ένας ορισμός που θα έδινε ένας κλέφτης για το επάγγελμα του θα ήταν ο πιο κάτω: «Κλέφτης είναι όστις δια προσωπικής εργασίας, αφαιρεί αλλότρια αντικείμενα προς βιοπορισμόν»

           

ΝΟΜΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΚΛΟΠΗΣ

 

           

 

            Ο Μαρξ είπε: «Η ανθρωπότητα δεν βάζει μπροστά της παρά μόνο τα προβλήματα που μπορεί να λύσει».

Η κλοπή είναι έγκλημα που τιμωρείται από τον Ποινικό Κώδικα στα άρθρα 372 ΠΚ επ. Είναι η αφαίρεση ξένου κινητού πράγματος από την κατοχή άλλου με σκοπό την παράνομη ιδιοποίηση.

Στη βασική της μορφή είναι πλημμέλημα και τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.

 

Αν το πράγμα βρίσκεται ήδη στην κατοχή του δράστη πριν αποφασίσει ο τελευταίος να το ιδιοποιηθεί (είτε γιατί του το έχει εμπιστευθεί ο κύριος είτε γιατί το πήρε για άλλο λόγο), τότε διαπράττεται [υπεξαίρεση] και όχι κλοπή.

Ο σκοπός της παράνομης ιδιοποίησης: το στοιχείο αυτό βρίσκεται μεταξύ [υποκειμενική υπόσταση [υποκειμενικής] και [αντικειμενική] υπόσταση. Ο δράστης πρέπει να έχει σκοπό τη στιγμή της αφαίρεσης του πράγματος να το ιδιοποιηθεί. Δεν είναι κλοπή η αφαίρεση ξένου πράγματος με σκοπό την πρόσκαιρη χρήση και κατόπιν επιστροφή του στον αρχικό κάτοχο (αυτό δε σημαίνει όμως ότι πάντοτε επιτρέπεται, βλ. και ΠΚ 374Α -κλοπή χρήσης μεταφορικού μέσου).

Η αφαίρεση δεν πρέπει να έχει γίνει με βία, αλλιώς ο δράστης διαπράττει [ληστεία] και όχι κλοπή.

 

 

 

ΠΟΡΕΙΑ ΚΛΟΠΗΜΑΙΟΥ

 

            Η πορεία που ακολουθεί ένα κλοπιμαίο έχει την εξής σειρά

Αντικείμενο, Κλοπή (αντικείμενο στα χέρια του κλέφτη), Πώληση (αντικείμενο στα χέρια του κλεπταποδόχου) Αντίτιμο.

            Ο κλέφτης κρύβει συνήθως τα κλοπιμαία για μεγάλο διάστημα  σε απίθανα σημεία. Ο καλός κλέφτης δεν εμπιστεύεται κανένα, όταν αρχίζει να τρώει τα κλεμμένα αυτό γίνεται κάνοντας φυσιολογική ζωή.

            Οι κλέφτες τους κλεπταποδόχους τους ονομάζουν «Νταβατζήδες» οι οποίοι αγοράζουν στην μισή τιμή, στην περίπτωση που συλληφθεί   ο κλέφτης ποτέ δεν μαρτυράει τον «Νταβατζή », αυτός είναι υποχρεωμένος να αγοράζει από τον κλέφτη τα πάντα από κοσμήματα μέχρι φασόλια.

            Τα κλεμμένα ποτέ δεν δωρίζονται. 

 

 

ΕΙΔΗ ΚΛΕΦΤΩΝ

 

            Ο αριθμός των  κατηγοριών των κλεφτών είναι μεγάλος  και χωρίζεται σε ειδικότητες

Πορτοφολάς

Κλεφτοτσαντάς

Κλέφτης αυτοκινήτων

Μπουκαδόρος

Ο Ψιρίζων ρούχα

Καλντεμιριτζής

Γριλάκιας

Κασαδόρος

Κλεφτοκοτάς

Ψιλικατζής

Βιτρινάς

Ποντικός κλπ

 

            Η κάστα των κλεφτών έχει κατατάξει αναλόγως τις ειδικότητες και δεν είναι όλες ισόβαθμες, αν και η επαγγελματική αξία ορίζεται από την επιτυχία κατά την εξάσκηση του επαγγέλματος πχ

Ο διαρρήκτης θεωρείται φίνος άνθρωπος

Ο Κλεφτοτσαντάς τσογλάνι

Ο Μπουγαδοκλέφτης φτωχομπινές

Ο Κασαδόρος άντρας με αρχίδια κλπ

 

Γενικά ο κλέφτης δεν έχει ηθικά κριτήρια κατά την εξάσκηση του επαγγέλματος του

 

ΕΙΔΗ ΚΟΠΩΝ

 

 

            Κλοπή στον δρόμο :

            Ειδικότητες

1)      Πορτοφολάδες

2)      Κλεφτοτσαντάς

3)      Κλέφτες αυτοκινήτων

      α) Αυτοί που γδύνουν το αυτοκίνητο (μαγνητόφωνα, και με αλλαγή αριθμού κυκλοφορίας πουλιέται κλπ)

      β) Αυτοί που μεταχειρίζονται το αυτοκίνητο

4)      Κλεφτές ποδηλάτων

5)      Κλέφτες σκυλιών (οι κλέφτες αυτοί αγαπούν τα σκυλιά και τους ακολουθούν )

Κλοπές ευκαιρίας :

 Ειδικότητες

1)      Μπουκαδόρος (δουλεύει ημέρα και δεν χρησιμοποιεί γάντια)

2)      Γριλάκιας (δουλεύει νύχτα και ανοίγει γρύλιες παραθύρων με μικροεργαλεία)

3)      Μπουγαδοκλέφτης (είναι περιφρονητέος στην πιάτσα )

4)      Ψιλικατζής (δεν είναι σε υπόληψη στο σινάφι των κλεφτών)

5)      Καμντεριμιτζής (ομορφόπαιδο καλοντυμένος, με μη έντονα και διακριτά χαρακτηρίστηκα πχ κόκκινη γραβάτα εμπνέει την εμπιστοσύνη, κινείται σε δημόσιους χώρους πχ τράπεζες, οδοντιατρεία και ψάχνει την ευκαιρία)  

6)      Ψειριτζής ρούχων (είναι μια μορφή Καμντεριμιτζή)

7)      Μετακόμιση κλοπή (γίνεται μέρα  μεσημέρι και παρουσία κόσμου προϋποθέτει απουσία ιδιοκτητών και ψυχραιμία)

8)      Βιτρινάς (δρα πάντα με ομάδα υποστήριξης και απασχόλησης)

9)      Κλέφτες εκκλησιών

10)  Ποντικός ξενοδοχείων (έχει κοσμοπολιτικο στυλ, σνομπάρει τον υπόκοσμο, αλλά είναι περιφρονητέος από τους λοιπούς κλέφτες)

11)   Ζωοκλέφτης (συνήθως κλέβει ζώα προς άμεση κατανάλωση πχ μια κατσίκα)

12)   Αλογοσκούφης (αρπάζει άλογα τα έβαφε και τα πούλαγε, έδρασε στην δεκαετία του 1930)

13)  Κλέφτης βαλιτσών.

 

Όλοι αυτοί είναι κλέφτες δευτέρας κατηγορίας.

 

Κλέφτες κύρους

1)      Κασαδόρος (χρησιμοποιεί οξυγονοκόλληση, είναι γεροδεμένος, δουλεύει Σαββατόβραδο ή παραμονές εορτών, με βοήθεια συνεργατών, στοχεύει σε χρηματοκιβώτια, και η δουλεία του απαιτεί προεργασία)

2)      Κλειδάς (δουλεύει με μια αρμαθιά κλειδιά και παραβιάζει κλειδαριές και λουκέτα, είναι ευπρεπώς ντυμένος και είναι ο αριστοκράτης της συντεχνίας  των κλεφτών ).

3)      Διαρρηκτής  (δουλεύει μόνος μεθοδικά υπεύθυνα και με ταχύτητα, διαλέγει τον στόχο του , βασικό όργανό του είναι ο λοστός, είναι ντυμένος πάντα με κουστούμι και μικρή τσάντα, κλέβει μόνο χρήματα και τιμαλφή , δεν χρησιμοποιεί πιστόλι, είναι συνήθως ο άνθρωπος με την  «χρυσή καρδιά» )

 

  ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΑΞΗ

 

      Αν υποτεθεί ότι ο κλέφτης εργάζεται τότε τι επιτυγχάνεται με αυτή του την εργασία;

 

1)      Συμβάλει στην διακίνηση αγαθών.

2)       Συγκρατεί τις τιμές και

3)      Μειώνει την ανεργία.

4)      Διατηρεί τον θεσμό της ασφαλίσεως των αγαθών κατά των κλοπών.

5)      Επενεργεί ευνοϊκό στα επιτόκια των δανείων.

 

      Η εκδοχή του ότι ο κλέφτης είναι ένα δοξασμένο επάγγελμα και ο κλέφτης ασκεί το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου, με δεύτερο ευθείς αμέσως την πορνεία, είναι μια θεωρεία που η σύγχρονη οικονομική σκέψη δεν την δέχεται.

 

      Η οικονομία και η κοινωνιολογία  δέχεται την κλοπή διακεκριμένες κλοπές και απάτες όχι όμως για κλοπές μικρού μεγέθους.

 

      Έτσι έχουμε οριζόντια διαστρωμάτωση στο θέμα της κλοπής, έτσι έχουμε την:

Α) Κοινωνία

Β) Τον υπόκοσμο

 

      Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων  δεν είναι το όριο τους διότι και στις δύο ομάδες υπάρχουν και τα δύο αυτά φαινόμενα.. Ο υπόκοσμος είναι μια έννοια διαταξική, ενώ ο περιθωριακός άνθρωπος λειτουργεί καθέτως.

      Ποια η σχέση και των δύο στρωμάτων;

      Μα ότι και τα δύο στρώματα κλέβουν

 

     

 

 

ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΚΛΟΠΕΣ

 

Υπάρχουν μορφές κλοπής ανάλογα με το αντικείμενο ή με τον τρόπο που τιμωρούνται βαρύτερα (διακεκριμένη κλοπή). Αν το αντικείμενο είναι "ιδιαίτερα μεγάλης αξίας" ο δράστης τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών.

 

Ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν

α) αν από τόπο προορισμένο για θρησκευτική λατρεία αφαιρέθηκε πράγμα αφιερωμένο σ' αυτή,

β) αν αφαιρέθηκε πράγμα επιστημονικής, καλλιτεχνικής, αρχαιολογικής ή ιστορικής σημασίας που βρισκόταν σε συλλογή εκτιθέμενη σε κοινή θέα ή σε δημόσιο οίκημα ή σε άλλο δημόσιο τόπο

γ) αν αφαιρέθηκε πράγμα που μεταφερόταν με οποιοδήποτε δημόσιο συγκοινωνιακό μέσο ή ήταν τοποθετημένο σε χώρο προορισμένο για εναπόθεση πραγμάτων προς μεταφορά ή παραλαβή ή μεταφερόταν από ταξιδιώτη

δ) αν η κλοπή τελέστηκε από δύο ή περισσότερους που είχαν ενωθεί για να διαπράττουν κλοπές ή ληστείες,

ε) αν η πράξη τελέστηκε από πρόσωπο που διαπράττει κλοπές ή ληστείες κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια ή

στ) αν η συνολική αξία των αντικειμένων της κλοπής υπερβαίνει το ποσό των 67.000 Ευρώ

 

τότε η κλοπή είναι [κακούργημα] και τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.

 

Ελαφρύτερη μορφή κλοπής είναι η κλοπή ευτελούς αξίας (φυλάκιση ως έξι μηνών ή χρηματική ποινή), η οποία μάλιστα αν έγινε από ανάγκη για άμεση χρήση ή ανάλωση μπορεί κατά την κρίση του δικαστηρίου να παραμείνει και ατιμώρητη (στην περίπτωση Γιάννη Αγιάννη δεν λειτούργησε η ατιμωρησία).

 

ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ

 

Το βασικό αίτημα της νομιμότητας (basic legitimation demand) την αξίωση για κάθε καθεστώς να δικαιολογεί την ισχύ και εξουσία του σε κάθε μέλος του πληθυσμού υπό τη δικαιοδοσία του.

 

Ενώ όμως τα κράτη απαιτούν πλήρη νομιμότητα από τους πολίτες τα ίδια καταπατούν αυτή την νομιμότητα, καταπατούν λοιπόν  κατά συρροή τα δικαιώματα των πολιτών τους ή πώς είναι δυνατόν κράτη με μηδαμινό σεβασμό στο rule of law.

Δεν θα μπορούσε ωστόσο ένα τέτοιο κράτος να είναι αποδεκτό (κάνοντας χρήση ενός συγκεκριμένου είδους δικαιολόγησης - πολιτικής - προπαγάνδας) από όλα τα μέλη της κοινότητας υπό την δικαιοδοσία του;

Αν το κριτήριο για τη νομιμότητα είναι η αποδεκτικότητα, τότε ένα τέτοιο κράτος θα την είχε;

 

 

 

ΠΡΑΓΜΑ ΚΛΟΠΗ ΧΡΗΜΑ

 

Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι  οτιδήποτε κλέβεται ευθύς αμέσως μετατρέπεται σε χρήμα, ο πραγματικός κλεπταποδόχος κάθε κλοπής είναι η εκδότρια χρήματος τράπεζα δηλαδή το ίδιο το κράτος.

Ο λόγος αυτής της μετατροπής σε χρήμα κάνει τον κάθε είδους κλέφτη επιλεκτικό σε ποιο πράγμα θα κλέψει πχ ο λαθραναγνώστης πραγματοποιεί κλοπή συνήθως σε κοινόχρηστους χώρους και κατά χρόνο νεκρό έστω στο λεωφορείο κατά την μετάβαση του στην εργασία, αυτή η κλοπή πως μετατρέπετε σε χρήμα, απλά αφού διάβασε το έντυπο δεν υπάρχει πλέον λόγος αγοράς του.

Το πράγμα γέννησε το χρήμα, τα πράγματα στην πραγματικότητα έχουν διαφορετική αξία για κάθε άνθρωπο πχ μηδαμινή αξία για λιμοκτονών παιδί της Αιθιοπίας και το κριθάρι (σαν διατροφικό μέσον) έχει μηδενική αξία πχ για τον Ροκφέλερ.

            Σαν τιμή ΠΕΡΙΠΟΥ υπολογισμού του πράγματος σε χρήμα μπορεί να θεωρηθεί ο χρόνος που απαιτήθηκε για να κατασκευαστεί.   

            Αλλά ας δούμε τι είναι χρήμα κατά τον Μαρξ «Χρήμα  είναι η αποκρυστάλλωση της ανταλλακτικής αξίας των εμπορευμάτων»

            Για τον κάθε κλέφτη το πράγμα δεν έχει καμιά αξία,  δεν  είναι συλλέκτης, (πλην εξαιρέσεων, όταν ο κλέφτης κλέβει έργα ή αντικείμενα  για να πλουτίσει την προσωπική του συλλογή) την μόνη αξία που έχει είναι το χρήμα.

 

ΤΑΞΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΚΛΕΦΤΩΝ

 

 

Ο κοινός κλέφτης είναι αρνητικό αντίγραφο του αστού

            Ο κλέφτης (υπόκοσμος ) κλέβει από κάτω ο κλέφτης αστός κλέβε από πάνω.

Εδώ λοιπόν μπαίνει η ταξική διάσταση στην κατηγορία των κλεφτών  Ο Απατεώνας είναι αριστοκράτης (συνήθως ευυπόληπτος) αλλά σε τίποτα δεν διαφέρει από τον κλέφτη, η διάσταση τους πρακτικά θα μπορούσε να παρομοιάσει με την διαφορά που έχει ο επιστήμονας με τον χειρώνακτι.

Το κράτος λειτουργεί επιλεκτικά ως προς την κλεψιά, ενώ χορηγεί άδεια ασκήσεως επαγγέλματος σε ένα έμπορο δεν κάνει το ίδιο σε ένα διαρρήκτη, η διάκριση αυτή επεκτείνεται και στο φορολογικό τομέα, ο μεν έμπορος φορολογείται (και συνήθως φοροδιαφεύγει πραγματοποιόντας κλοπή στο τετράγωνο) ενώ ο κλέφτης δεν φορολογείται, επί αυτού του θέματος μερικοί υποστηρίζουν ότι η φορολογία στον κλέφτη είναι η φυλάκιση. Η διακρίσεις δεν σταματούν σε αυτό το σημείο οι μεν παίρνουν σύνταξη οι δε όχι, στους μεν αναγνωρίζονται συνδικαλιστικές ελευθερίες στους δε όχι κλπ.