ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑΝ ΟΙ ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ

«Ο λαός που, στην Ελλάδα, όπως και οπουδήποτε αλλού,  είναι ποιητής, μιλάει μια όμορφη γλώσσα, λιγάκι φτωχή αλλά διανθισμένη με χαριτωμένες εκφράσεις . Η συχνότητα του ι , που θα μπορούσε να είναι αίτιο μονοτονίας , της προσδίδει , ιδιαίτερα στην τραγουδιστή προφορά των γυναικών, ένα χαρούμενο κροτάλισμα από οξείς ήχους».

Gaston Deschamps (1890)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Χωροφύλακες στην Χαλκίδα το 1835.

            Είναι η εποχή που αντικαθίσταται η ευρωπαϊκή ορολογία με  την φιλολογική ελληνίζουσα σύνθεση:

Το τραμ ονομάζεται ιπποσιδηρόδρομος.

Το καπέλο λέγεται πίλος.

Το κανόνι εξελληνίζεται σε τηλεβόλον.

Το ρεβόλβερ σε πολύκροτον.

Το μαντίλι γίνεται ρινόμακτρον.

            Ο εξελληνισμός περνά και στο στράτευμα

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τακτικός στρατός το 1830.

«ΠΟΝΤΙΣΟΝ»

«Οι παλιοί καραβοκυρηδες των Κυκλάδων, λένε απλά ανάλογα με τις περιστάσεις «τράβα ίσια», «βίρα», «μάινα», «φούντα». Ο Κανάρης δεν μιλούσε διαφορετικά όταν έκαψε , στα νερά της Χίου τον Καπετάν Πασά. Σήμερα, οι αξιωματικοί του βασιλικού ναυτικού, όταν θέλουν να ρίξουν άγκυρα, φωνάζουν ακαδημαϊκά πάνω από την γέφυρα «Πόντισον»! Χρειάστηκε του κόσμου οι προσπάθειες για να καταλάβουν τα πληρώματα αυτή την προστακτική αορίστου. Οι κληρωτοί του ναυτικού, άνθρωποι αγαθοί, που έχουν έρθει από την Άνδρο, την Ανάφη ή την μακρινή Αμοργό , επέμεναν να πιστεύουν πως το «Πόντισον» ήταν ένας Άγγλος λόρδος.»

 Gaston Deschamps (1890)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Πεζικό Ρουμελιωτών 1838.

«ΜΑΡΣ»

«Οι περισσότεροι στρατοί έχουν υιοθετήσει στις ασκήσεις τους το ζωηρό «μαρς» του λοχία εκπαιδευτή.  Με αυτό το ζωηρό και χαρούμενο πρόσταγμα παρελαύνουν οι νιζάμηδες (ναζάμ= σειρά) και τα απαοσπάσματα των νέγρων μπροστά από τον σουλτάνο, την η μέρα του Σλαμλίκ (προσκύνημα κάθε Παρασκευή στο τέμενος του Σουλτάνου). Η ίδια φωνή ζωηρεύει το βήμα των ευζώνων στο Πεδίον του Άρεως, στην Αθήνα. Αυτό δεν αρέσει καθόλου στον κ Χατζιδάκη . Γι αυτόν η βαρβαρική αυτή κραυγή είναι βλασφημία αφού ο ίππαρχος Ξενοφών δεν την χρησιμοποίησε στις εφόδους του ιππικού του. Απαιτεί από τους υπαξιωματικούς να χρησιμοποιούν , σύμφωνα με τα έγκυρα λεξικά , τη λέξη «εμπρός»! Σημειώστε πως αυτή η προτροπή , χαλαρή και αδύναμη, δεν είναι φτιαγμένη για να ξεσηκώσει έναν λόχο για έφοδο. Στο κάτω κάτω , θα ήταν απελπιστικό να χαθεί μια μάχη για γραμματικούς λόγους».

Gaston Deschamps (1890).

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ναύτες στα χρόνια της επανάστασης.

            Οι κλεφταρματωλοί βέβαια όταν επιτίθεντο δεν φώναζε ο καπετάνιος «εμπρός» αλλά ούτε και «μαρς», «ΓΙΟΥΡΓΙΑ» φώναζε και πάγωνε το αίμα του εχθρού, σήμερα δεν ξέρω ποια ορολογία χρησιμοποιούν αλλά από το 1940 τουλάχιστον και μετά (πιθανά και πιο πριν), ο αξιωματικός ξεσήκωνε την μονάδα του με την κραυγή «ΑΕΡΑ».

ΒΙΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

 Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ του Gaston Deschamps εκδόσεις ΒΗΜΑ περιηγήσεις