Περί της παρθενίας της βασίλισσας Αμαλίας

Μια φήμη λίγο πολύ γνωστή, θέλει να ανακαλύπτει ο ιατροδικαστής κατά την νεκροτομή στο 1875 όταν πέθανε η πρώτη βασίλισσα της νεότερης Ελλάδος η Αμαλία ότι ήταν παρθένος. Άρα ο Άθωνας ήταν σεξουαλικά ανίκανος και έτσι εξηγείται η ατεκνία του ζεύγους.


 

 

Η Αμαλία όταν ήρθε στην Ελλάδα ήταν μια νέα κοπέλα, φανταχτερή, λίγο ξανθή και έκανε πολύ εντύπωση στους Έλληνες, γρήγορα όμως η λαιμαργία της την μετέτρεψε σε μια χοντρή γυναίκα. Ο Αμπού γράφει : «… η φύση την προίκισε με σημαντική όρεξη. Τη μισή μέρα την περνάει για ν αποχτήσει δυνάμεις και την άλλη μισή για να τις ξοδέψει». Στα 32 της ήταν μια άσκημη κυρία με ματιά κουνελιού, ξανθά βλέφαρα, με μέτρια μόρφωση, άγνοια ιστορίας, χωρίς κλίση στις τέχνες (ψευτόπαιζε πιάνο), περίφημη αμαζόνα, μια γυναίκα που έτρωγε έξη γεύματα την ημέρα, σε μια εποχή που πολλές Ελληνίδες δεν έτρωγαν κάθε μέρα φαί, ο χαρακτήρας της ήταν αγέρωχος, απότομος, είχε φιλοδοξίες, ήταν μνησίκακη, μυγιάγγιχτη και τσιγκούνα και της έλλειπε η φαντασία…. Της είχαν δώσει όχι κολακευτικά επίθετα «θορυβώδη ανοησία», «ύαινα», «αιμοσταγή βασίλισσα» κλπ

 

Η βασίλισσα αυτή όμως έζησε αν και έγγαμος το μαρτύριο της στέρησης σεξουαλικής ζωής. Πέθανε παρθένα.

 Είναι δε εντυπωσιακή η διατύπωση που χρησιμοποιούν οι τρεις συγγραφείς του βιβλίου «Το αίτιο ατεκνίας της βασίλισσας Αμαλίας»  :

 

«Η αποδοχή από την επιστήμη των μέσων του 19ου αιώνα ότι η βασίλισσα έπασχε από έλλειψη κάποιου οργάνου, δηλαδή ήταν στιγματισμένη, ήταν εντελώς απαγορευτική όχι μόνο ως διαγνωστική σκέψη, αλλά και ως κοινωνική συμπεριφορά».

 

Παράλληλα, επισημαίνεται ότι η βασίλισσα ακολουθούσε την –παραδοσιακή για τα τότε δεδομένα- θεραπεία των σπόγγων με σκοπό την επίτευξη της διαστολής του κόλπου της, ακριβώς επειδή οι αυλικοί της ιατροί είχαν οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι ο κολεόσπασμος που τη βασάνιζε κατά τη σεξουαλική συνεύρεση ήταν αποτέλεσμα της κολπικής στενότητας.

 

Οι πληροφορίες αυτές αναδεικνύονται μέσω της αλληλογραφίας των ιατρών των ανακτόρων και των διπλωματών της εποχής (που ενδιαφέρονταν να αναφέρουν στους βασιλείς τους ως εκπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων για την πιθανότητα διαδοχής στον ελληνικό θρόνο), ενώ τονίζουν τη σημασία των 4 ανατομικών σχεδιαγραμμάτων του αυλικού ιατρού Νικολάου Κωστή. Τα σχεδιαγράμματα αυτά παρουσιάζουν τα όργανα της πυέλου της Αμαλίας και οι συγγραφείς αναρωτιούνται:

« Δεν είναι καθόλου λογικό να υποθέσουμε ότι οι Γερμανοί και οι Έλληνες ιατροί που παρακολουθούσαν το βασιλικό ζεύγος για το πρόβλημα ατεκνίας, ενώ γνώριζαν τη σεξουαλική ανικανότητα του Όθωνα να ασχολήθηκαν παρ όλα αυτά με την ανατομία της γυναικείας πυέλου;»

 

και τέλος το βιβλίο  καταλήγει: «…Περισσότερο όμως άτυχοι στάθηκαν, γιατί στις πιο κρυφές τους στιγμές, τις πιο ανθρώπινες, μακριά από αυλικά πρωτόκολλα και κυβερνητικές ευθύνες, ο Όθωνας και η Αμαλία δεν μπόρεσαν να χαρούν τον έρωτα».

  



Υπάρχουν τρεις πηγές που συνηγορούν με την παρθενία της Αμαλίας.

1.      Ο ιατρός που έκανε την νεκροψία στην σωρό της Αμαλίας διαπίστωσε ότι ήταν «άσπιλος κόρη», δεν εκδόθηκε πιστοποιητικό και κάποιοι την αμφισβήτησαν αυτή την πηγή, ο καθηγητής Ν Λούρος εξέδωσε ένα βιβλιαράκι το 1953 με τίτλο «Ανέκδοτα έγγραφα σχετικά με την ατεκνία των βασιλέων Όθωνος και Αμαλίας». Εκεί δημοσιεύει 10 έγγραφα (μεταφρασμένα από τα Γερμανικά) που του δώθηκαν από τον εγγονό του Ν Κωστή πρώτου καθηγητού Μαιευτικής στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και γιατρού της Αμαλίας. Ο Λούρος επισήμανε ότι:  «Από την άλλη πλευρά, σχετικά δηλαδή με το γεννητικό σύστημα της Αμαλίας, υπάρχει το αποστομωτικό πρωτόκολλο της νεκροψίας της, που βεβαιώνει ότι κατέβηκε στον τάφο παρθένα».

2.      Η έκθεση του πρέσβη της Αυστρίας φον Πρόκες Όστεν που την έστειλε στον Μέτερνιχ 21/2/1844 : «……… Αμέσως μετά την θλιβεράν Σεπτεμβριανήν ημέραν πιεσθείσα υπό του βασιλικού ιατρού  Δρ Ρέζερ, απεφάσισεν η Βασίλισσα να υποβληθή άπαξ έτι εις  εξέτασιν. Αυτή εγένετο υπό ικανωτάτης μαίας και βραδύτερον υπ αυτού του Δρ Ρέζερ, και ότι η μαία εδήλωσε και ο ιατρός δεν ήθελε να πιστεύσει, απεδείχθη ούτος, αφού και ο ίδιος επείσθη περί τούτου, ότι δηλαδή μετά επταετή γάμον η Βασίλισσα ήτο σχεδόν παρθένος. Αιτία τούτου ουδαμώς ήτο η αδυναμία του Βασιλέως, όστις είνε τουναντίον δυνατός άνδρας, αλλά οφείλεται εις δυσπλασίαν των μερών και την ύπαρξιν μιας εκδήλου τοπικής ευαισθησίας της βασιλίσσης, η οποία γίνεται αφορμή εκάστοτε σπασμού…» και αφού λέει και άλλα τέτοια ο Γερμανός ρίχνει την ευθύνη για το όλο ζήτημα στον Ελληνικό λαό, χαρείτε το: «….. Αλλά φαίνεται ότι κάποια κατάρα ευρίσκεται γενικώς μέσα εις αυτόν τον λαόν»! Σύγχρονοι επιστήμονες εξηγούν με βάση τις διαπιστώσεις του Δρ Ρέζερ ότι τα αίτια δεν οφείλονται στην Αμαλία που οι Αυστριακοί θέλησαν να της φορτώσουν την ατεκνία αλλά στο γεγονός όπως αναφέρει ο καθηγητής Λούρος «….θα έλεγε κανείς εξασφαλισμένο γεγονός, ότι τόσο ο Βασιλεύς Όθων, όσο και η Αμαλία παρουσίαζαν ψυχοσωματικές ανωμαλίες, που δεν τους επέτρεψαν ν αποχτήσουν διάδοχο.» (η Αμαλία ήταν επιληπτική, με νευρικές κρίσεις, υστερίες).

 

 

Ο θαυμαστής της Αμαλίας Ν Λιδωρίκης αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως : «…δεν ηγαπήθη η ατυχής ούτε από τους Έλληνας, αλλ ούτε και από τους Γερμανούς, εκτός των ιδικών της συγγενών και άλλων τινών εξαιρέσεων». Και αυτή την γυναίκα που δεν την συμπάθησε κανείς, μας την έφεραν να μας κυβερνήσει και αυτή δεν κουβάλησε προικιά σε κάσες μόλις ήλθε (έτρεξε ο κόσμος με την άφιξή της να δει τα θαυμάσια που κόμιζε από την Γερμανία) … αλλά στις κάσες που έφερε μαζί η Αμαλία ήταν Γερμανικό …. χώμα, για να φυτεύει τα λουλούδια της και ο κόσμος  είπε: «Ούτε το χώμα μας δεν τους αρέσει».

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Ο ΟΘΩΝΑΣ Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΩΤΙΑΔΗ εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ

 

«Το αίτιο ατεκνίας της βασίλισσας Αμαλίας» των Λάζαρου Βλαδίμηρο (μαιευτήρα γυναικολόγο) , Αριστείδη Διαμαντή ( κυτταρολόγο) και Γεωργίου Ανδρούτσου (ουρολόγο)