ΔΙΑΒΑΣΗ ΠΟΤΑΜΟΥ ΑΠΟ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥΣ

Η ανταρτο-ομάδα του μακεδονομάχου Καραβίτη αποφασίζει να διαβεί τον ποταμό Σκουλέβου, απ ότι φαίνεται στις ημέρες μας αυτό το ποτάμι θα είναι ένα ξεροπόταμο  ή εν πάση περιπτώσει ένα ποτάμι με πολύ λίγο νερό, το 1906 ήταν ένα ποτάμι που προβλημάτιζε τον Καραβίτη, ο οποίος βρισκόταν και υπό καταδίωξη από τουρκικά αποσπάσματα επί 25 μέρες. Παραθέτω από το βιβλίο του τον τρόπο που σχεδιάστηκε η διάβαση:

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιωάννης Καραβίτης.

« … Δεν δύναμαι δηλαδή να καταλάβω εις ποίο σημείο θα εύρω κάποιο μέρος ευκολοπέραστο. Για καλό και κακό παίρνω από το χωριό ένα λεπτό σχοινί προς τον σκοπό όπως εν ανάγκη εύρω ένα ομαλό σημείο να περάσω κολυμβών εγώ (ΣΣ διηγείται ο Καραβίτης), θα πάρω την μία άκρη του σχοινιού να φθάσω εις την απέναντι όχθη, να τεντώσουμε το σχοινί και έτσι να περάσουν ένας – ένας οι άνδρες. 

Ο τελευταίος που θα έμενε, έπρεπε να κολυμβά δια να περάσει κολυμβών…».

Ας δούμε μιαν άλλη  διάβαση σε ποτάμι στο βίτσι:

«Όταν φτάσαμε μπαίνει ο Αναστάσης να δοκιμάσει την δύναμη του νερού και τον παρασύρει σαν κοτόπουλο το  νερό και πάει, τρέξαμε ένα διάστημα μήπως τον προλάβουμε πουθενά… τον Αναστάση θα τον ξαναϊδούμε αργότερα…».

«Μαζεύουμε λιτάρια (ψιλά σχοινιά που χρησιμεύουν για δέσιμο αιχμαλώτων) από όσους είχαν γερά ζωνάρια και τα δένουμε το ένα με το άλλο και κάνουμε μακρύ σχοινί. Ο πλέον ειδικός και δυνατός στο πέρασμα των ποταμών είναι ο Τσέκος από το Φουρνέ Χανίων. Παίρνει ο Τσέκος τη μια άκρη του σχοινιού, δένεται από τις αμασχάλες για να τον τραβήξουμε πίσω αν τον πάρη το ρέμα και μπαίνει στο ποτάμι. Μπάινει πράγματι με τέχνη. «Μη δείξης πλάτη του ποταμού, ούτε πλευρά, γιατί σ επήρε, στήθη πρέπει να του δείχνεις», λέγει ο Τσέκος μπαίνοντας στο νερό. Με το αριστερό πόδι, λοιπόν μπαίνει πρώτα, «για να βλέπη το ρεύμα στα μάτια».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Σακουλέβας είναι ποταμός της Μακεδονίας και μεγάλο τμήμα του διασχίζει τον νομό Φλώρινας.

Το στερώνει και όταν βλέπει ότι δεν του το παίρνει το ρεύμα, πλησιάζει και το δεξιό, αλλά όχι βήμα με βήμα, αλλά παλάμη με παλάμη.

Έτσι προχωρεί ο Τσέκος σαν παπαγάλος που στερεώνει πρώτα το ένα πόδι και κατόπιν σηκώνει το άλλο, …. Φθάνει ο Τσέκος στο κρισιμώτερο σημείο, στο σημείο που το ρεύμα έχει την μεγαλύτερη δύναμη και μένει ακίνητος, … όχι παλάμη με παλάμη, αλλά δάκτυλο με δάκτυλο προχωρεί τώρα … περνά την καρδιά του ρεύματος. Και με ένα βήμα νάτος απέναντι. Αίσθημα ανακουφίσεως κατέλαβε όλους…  ο Τσέκος τώρα πιάνει την άκρη του σχοινιού στηρίζει καλά τα ποδάρια του, ενώ η άλλη από τη μεριά μας κρατιέται κατά τον ίδιο τρόπο και έτσι ένας ένας τώρα κρατώντας το σχοινί περνά απέναντι.

Όσοι αμφιβάλλουν αν θα κρατηθούν πιάνοντας το σχοινί και μεταπιάνοντας να προχωρούν, δένονται από τις αμασχάλες και έτσι ανασύρονται από τον ποταμό, όταν τους πάρει το ρεύμα. Το δέσιμο δεν γίνεται από την μια άκρη του σχοινιού αλλά από τη μέση και οι δύο άκρες κρατιούνται στέρεα και από τις δύο μεριέςκαι ο ένας «αμόλα κάβο» και ο άλλος τραβά».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Τα γεφύρια τα φύλαγαν οι Τούρκοι, άρα οι μακεδονομάχοι ή έπρεπε να δώσουν μάχη για να περάσουν στεγνοί  ή θα περνούσαν μέσα από το νερό σε αφύλαχτους πόρους.

Αντιλαμβάνεται κανείς   ότι όσοι πέρασαν ήταν μούσκεμα από το παγωμένο νερό από πάνω μέχρι κάτω και το πρώτο πράγμα που έχουν να κάνουν είναι να πάνε στο πλησιέστερο χωριό (ακόμα και αν ήταν εχθρικό) και επί πληρωμή να φάνε και να στεγνώσουν, ίσως και να κοιμηθούν με χίλιες μύριες προφυλάξεις.

Ο αντάρτης προδίδεται όχι μόνο από σπιούνους αλλά και από τα άρβυλά του  που έχουν πρόκες από κάτω ενώ στους χωρικούς οι τούρκοι δεν επιτρέπουν να φοράνε αρβυλοπρόκες.

Υπό τέτοιες συνθήκες κινούντο οι Μακεδονομάχοι μας, στον πολυμέτωπο αγώνα τους κατά των Τούρκων, των Βουλγάρων κομιτατζίδων, της ντόπιας καχυποψίας αλλά και της   στενοκεφαλιάς του Ελληνικού «κέντρου» που πολλές φορές οδήγησαν τις ανταρτο-ομάδες στην καταστροφή.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο οπλαρχηγός Κίτσος Μαρίκης, τέτοιοιάνδρες ήταν οι Μακεδονομάχοι.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ  Απομνημονεύματα του  Ι Καραβίτη