Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

ΟΙ «ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΚΑ


Ε.Ο. μωρέ Ε.Ο.Κ.Α όλα τα παιδιά.
Ε.Ο.Κ.Α. όλα τα παιδιά της Κύπρου οι λεβέντες.

’Ολοι μωρέ όλοι τ’ αποφασίσαμε.
’Ολοι τ’ αποφασίσαμε για να ξεσκλαβωθούμε.

Ε.Ο. μωρέ Ε.Ο.Κ.Α. Π.Ε Κ.Α. και Α.Ν.Ε.
Ε.Ο.Κ.Α Π.Ε.Κ.Α και Α.Ν.Ε. οι τρεις οι αδελφάδες.

Τις φλό μωρέ τις φλόγες της ελευθεριάς.
Τις φλόγες της ελευθεριάς κρατούμε σαν λαμπάδες.

Με προ μωρέ με προσταγή του Διγενή.
Με προσταγή του Διγενή και ευχή του Μακαρίου.

Η Κύ μωρέ η Κύπρος θα λευτερωθεί.
Η Κύπρος θα λευτερωθεί με θέλημα Κυρίου.


https://www.youtube.com/watch?v=InMUKTzerN4





ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

ΕΟΚΑ 1955-1959


Παρακολουθήσαμε την πολύ καλά οργανωμένη για τρεις συνεχόμενες μέρες εκπομπή της κυρίας Ελίτας Μιχαηλίδου στον τηλεοπτικό σταθμό ΜΕΓΑ με στόχο τον διασυρμό του υπέροχου απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας.


Ήταν μια καλά στημένη παγίδα, με ψευδείς παραστάσεις, με παραποίηση ή και με απόκρυψη των γεγονότων και με κροκοδείλια δάκρυα, κατά την οποία κάποιοι επεδίωξαν να συκοφαντήσουν, να διασύρουν και να κατηγορούν τον Διγενή και τους Αγωνιστές της Ελευθερίας, προσδίδοντάς τους αλλότριους στόχους και παρουσιάζοντας τους ως «δολοφόνους». Επανέλαβαν και αναμάσησαν τους ψευδείς ισχυρισμούς ότι δήθεν η ΕΟΚΑ «δολοφονούσε!» αριστερούς για τα φρονήματα τους και ότι αυτοί που εκτελέστηκαν ήσαν θύματα της ιδεολογίας τους. Ουδέν τούτου αναληθέστερο.


Κατ’ αρχήν οι Αγωνιστές της ΕΟΚΑ δεν «δολοφονούσαν». Οι Αγωνιστές της ΕΟΚΑ εκτελούσαν προδότες και προδότης ήταν εκείνος που συνεργαζόταν με τον εχθρό και με τις πράξεις και τη συμπεριφορά του ενεργούσε εις βάρος του αγωνιζόμενου λαού για την αποτίναξη του Αγγλικού Ζυγού.


Γνωρίζουν βέβαια οι κύριοι του ΑΚΕΛ ότι ο Διγενής ουδέποτε διέταξε εκτέλεση οποιουδήποτε για τα φρονήματά του.

Κυριάκος Μάτσης [πηγή εικόνας: Νοητική Αντίστασις www.noitikiantistasis.com]



Γνωρίζουν ακόμα πολύ καλά ότι σε ορισμένες περιπτώσεις μερικοί πυροβολήθηκαν κάτω από συνθήκες έντασης και πρόκλησης που οι ίδιοι προκάλεσαν γιατί έτσι τους καθοδήγησαν και τους εξώθησαν οι ηγέτες τους.


Το ΑΚΕΛ έδωσε ένα κατάλογο από 23 άτομα, τα οποία μόνοι τους βάφτισαν προδότες και ζητούν από τους Συνδέσμους να τους αποκαταστήσουν. Δηλαδή να πούμε ότι δεν ήσαν προδότες και ότι εκτελέστηκαν για τα φρονήματα τους!


Παρόλο που τούτο είναι σαφώς αδύνατο, έχουμε δηλώσει πως ακόμα κι αν ήταν δυνατό να παρουσιάσουμε στοιχεία και να φέρουμε μάρτυρες, δεν έχουμε το δικαίωμα εμείς να προβούμε σε μια τέτοια ενέργεια. Το δικαίωμα αυτό το είχαν οι δύο Αρχηγοί της ΕΟΚΑ Μακάριος και Διγενής εν όσω ζούσαν, οι οποίοι είχαν την δυνατότητα να κάμουν την έρευνα να δώσουν οδηγίες και να κατευθύνουν την διαδικασία.


Εξάλλου τονίζουμε ότι οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών οργανώθηκαν σταδιακά μετά το 1987,  δηλαδή μετά από 27 και πλέον χρόνια από τη λήξη του Αγώνα, 13 χρόνια μετά το θάνατο του Αρχηγού της ΕΟΚΑ στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή και 10 χρόνια μετά τον θάνατο του Μακαρίου.

 
Γι’ αυτό και τονίζουμε πάντοτε και ερωτούμε: Γιατί όλοι αυτοί δεν έθεσαν τα ερωτήματα τους και τα αιτήματα τους όταν ζούσε ο Μακάριος, ο οποίος μάλιστα υπήρξε για 17 χρόνια Πρόεδρος της Δημοκρατίας και στενός συνεργάτης του το ΑΚΕΛ; Γιατί δεν έθεσαν το πρόβλημα τους στον Διγενή ο οποίος έζησε 14 χρόνια μετά τον Αγώνα;


Παρόλα αυτά προσπαθήσαμε να διερευνήσουμε τον κατάλογο των 23ων ατόμων που η ηγεσία του ΑΚΕΛ βάφτισε προδότες και ζητά την αποκατάσταση τους από τους Συνδέσμους και διαπιστώσαμε ότι:

 

1ον) Έχουν περάσει 50 χρόνια από τότε.

 

2ον Πολλοί από τους πρωταγωνιστές πέθαναν.

 

3ον  Έχουν υπεισέλθει στο θέμα πολλοί άλλοι αστάθμητοι συντελεστές, οι οποίοι επηρέασαν τα δεδομένα όπως:

 

(α) διαφωνίες, ζήλιες, αντιπαραθέσεις

 

(β) προσωπικά και οικονομικά συμφέροντα, συναλλαγές

 

(γ) συγγένειες, γάμοι, κουμπαριές, συνεταιρισμοί, πολιτικές τοποθετήσεις, κομματικές επιλογές και όλων των ειδών τα συμφέροντα.



4ον Ασφαλώς θα γνωρίζετε ότι στη διάρκεια οποιουδήποτε επαναστατικού κινήματος και ιδιαίτερα όταν τούτο διεξάγεται σ’ ένα μικρό νησί εναντίον μιας πανίσχυρης αυτοκρατορίας δεν ήταν δυνατό να τηρηθούν ούτε φάκελοι ούτε γραπτά στοιχεία, αλλά ούτε και δικογραφίες.


Μερικοί ίσως να μην μπορούν να συλλάβουν κάτω από ποιες συνθήκες και με ποια μέσα διεξήχθη ο Αγώνας, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θέλησαν να μάθουν. Γιατί αν διάβαζαν λίγη Ιστορία ή αν ρωτούσαν έστω ένα παππού, θα γνώριζαν ότι οι Αγωνιστές βρισκόντουσαν υπό διαρκή πίεση και διωγμό. Ο ίδιος ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ βρισκόταν κάτω από συνεχή καταδίωξη και πίεση, κρυπτόμενος πότε σε σπηλιές στα δάση, στα βουνά και πότε σε κρύπτες μέσα στα σπίτια.


Πρόθεση μας, όπως αναφέραμε στην εισαγωγή, δεν είναι η αθώωση, η καταδίκη ή η αποκατάσταση οποιουδήποτε. Τέτοιο δικαίωμα κανένας δεν έχει μετά τον θάνατο των Αρχηγών του Αγώνα, αλλά η παράθεση όλων των στοιχείων που μπορέσαμε να βρούμε, για να αντιληφθεί ο Κυπριακός λαός την πραγματικότητα και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.


Από τα στοιχεία που θα παραθέσουμε δεν προκύπτουν στοιχεία «προδοσίας» για κάποια άτομα, τα οποία αυτά είναι καθαρά στη συνείδηση του Κυπριακού λαού και την ευθύνη για την ρετσινιά της «προδοσίας» ας την φορτωθούν αυτοί που τους κατάταξαν σε καταλόγους προδοτών.


Τα συμπεράσματα μας είναι τα εξής:


1ον ) Ουδέποτε ο Διγενής διέταξε εκτέλεση οποιουδήποτε για τα φρονήματα του. Αντιθέτως ήταν πολύ προσεκτικός, ιδιαίτερα με τους αριστερούς γιατί δεν ήθελε να ανοίξει μέτωπο μαζί τους. Υπάρχουν φυλλάδια της ΕΟΚΑ και επιστολές του Διγενή, που επιβεβαιώνουν αυτήν ακριβώς τη θέση του.

 Αυτήν ακριβώς την θέση του Διγενή εκμεταλλεύθηκε η ηγεσία του ΑΚΕΛ γι’ αυτό και το 1958 έγιναν πολύ προκλητικοί με τις ομάδες επαγρύπνησης. Το φαινόμενο αυτό παρουσιάστηκε έντονα στην περιοχή Αμμοχώστου, γιατί εκεί φορέας αυτού του πνεύματος υπήρξε γνωστό στέλεχος του ΑΚΕΛ ο οποίος παρότρυνε τις ομάδες επαγρύπνησης να προβαίνουν σε προκλήσεις, να παρακολουθούν τους Αγωνιστές και να δίνουν πληροφορίες στους κατακτητές, να κτυπούν τις καμπάνες και να συγκεντρώνουν τους οπαδούς τους για να δημιουργούν επεισόδια και να επιχειρούν να αφαιρέσουν την προσωπίδα των Αγωνιστών που ήταν σε αποστολή, με στόχο να αποκαλύψουν την ταυτότητα τους στον εχθρό.

 


Ζωντανό παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας είναι η περίπτωση του Μιχαλάκη Καραολή που οι αριστεροί ήσαν η αιτία να αποκαλυφθεί η ταυτότητα του στους Άγγλους, όταν την ώρα της διαφυγής του άρπαξαν το ποδήλατο του, το παρέδωσαν στην Αστυνομία και τον καταδίωξαν. Από τον αριθμό κυκλοφορίας του ποδηλάτου οι Άγγλοι ανακάλυψαν ποιος ήταν.


Η έξαρση και η ένταση που εσκεμμένα προκαλούσε το ΑΚΕΛ άρχισε να γίνεται έντονη μετά από το φιάσκο της σύλληψης των ηγετών του ΑΚΕΛ και τις σκηνοθετημένες αποδράσεις τους! Μια συμπαιγνία του ΑΚΕΛ με τους Άγγλους αποικιοκράτες. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες τόσο γραπτές όσο και προφορικές και ευτυχώς αρκετοί ακόμα ζουν.


2ον) Ο κατάλογος των 23ων εκτελεσθέντων που υπέβαλε το ΑΚΕΛ και τους οποίους χαρακτηρίζει (τους βάφτισε) προδότες χωρίζεται στις εξής κατηγορίες:


ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «Α»


1. ΚΛΕΟΠΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, από τη Χλώρακα

Δολοφονήθηκε στις 14.9.1959 (έξι μήνες μετά τον τερματισμό του Αγώνα της ΕΟΚΑ)

 2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΕΛΟΣ, από την Αραδίππου

 Δολοφονήθηκε στην Αχερίτου στις 26.1.1960 (9 μήνες μετά τον τερματισμό του Αγώνα της ΕΟΚΑ)

 3. ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΝΝΗΣ, από την Καλοψίδα

Δολοφονήθηκε στην Καλοψίδα στις 27.7.1961 (29 μήνες μετά τον τερματισμό του Αγώνα της ΕΟΚΑ)

4. ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, από την Αχερίτου

 Δολοφονήθηκε στις 14.6.1962 (40 μήνες τον τερματισμό του Αγώνα της ΕΟΚΑ)

 

Οι τέσσερις αυτές περιπτώσεις αφορούν φόνους, που ουδεμία σχέση έχουν με τον Αγώνα της ΕΟΚΑ. Έγιναν 6, 9, 29 και 40 ολόκληρους μήνες μετά τον τερματισμό του Αγώνα της ΕΟΚΑ η οποία ουδεμία ευθύνη φέρει. Σημειώνεται ότι στην περίπτωση του Κλεόπα Στυλιανού ήταν καθαρά υπόθεση ληστείας και από τους πυροβολισμούς ετραυματίσθη κρίσιμα ο αγωνιστής Γεώργιος Αλεξάνδρου, γεγονός το οποίο ούτε αναφέρεται από το ΑΚΕΛ.


Η ηγεσία του ΑΚΕΛ τους έχει συμπεριλάβει στον κατάλογο των «23ων δολοφονηθέντων ως προδοτών» και ζητά την αποκατάσταση τους! Βγάλτε τα συμπεράσματα σας.

 


ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «Β»

 

Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνεται η πιο κάτω περίπτωση:

 1. ΠΑΝΑΓΗΣ ΤΣΑΡΟΣ, από την Άσσια.


Φονεύθηκε από Βρετανική περίπολο στις 26.11.57. η υπόθεση του ΤΣΑΡΟΥ είναι η κλασσική περίπτωση ατόμου που το ΑΚΕΛ ζητά την αποκατάσταση του ονόματος του από τη ρετσινιά της προδοσίας παρόλο που ο ΤΣΑΡΟΣ ουδέποτε χαρακτηρίστηκε ως προδότης. Για μας ο ΤΣΑΡΟΣ είναι καταχωρημένος στα θύματα του Αγώνος.

 
(α) Το όνομα του αναγράφεται στη στήλη των θυμάτων του Αγώνα στις πλάκες του Ηρώου του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 που βρίσκεται στο ύψωμα Κάτω Αμιάντου – Πελεντριού.

 

(β) Στο βιβλίο «ΟΙ ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΣΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ» σελίδα 149 με αριθμό 43.

 

(γ) Στο «ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΓΕΝΗ» παράρτημα XVIII.


(δ) Στο προσκλητήριο πεσόντων και θυμάτων του Αγώνα, που μνημονεύονται από τη λήξη του Αγώνα μέχρι σήμερα κάθε 1η Απριλίου.

(ε) Στο μουσείο Αγώνος.

Σημειώνουμε ότι προσπάθεια των Συνδέσμων Αγωνιστών πριν μερικά χρόνια να τιμηθεί η οικογένεια του ΤΣΑΡΟΥ, όπως όλων των άλλων πεσόντων και θυμάτων του Αγώνα και θανόντων Αγωνιστών της ΕΟΚΑ κατέστη αδύνατη και απέβη άκαρπη, γιατί κατόπιν συμβουλής του κόμματος η οικογένεια αρνήθηκε.

Ποία άλλη αποκατάσταση ζητά επιτέλους το ΑΚΕΛ και ο Σύνδεσμος Συγγενών;  Ένα επιβεβλημένο χρέος της οικογένειας του είναι να ενωθεί μαζί μας και να πάρει την ανηφοριά προ την Πιτσιλιά για να καταθέσουμε μαζί τα λουλούδια της εκτίμησης όλων μας στην Πλάκα του ΗΡΩΟΥ με το όνομα ΤΣΑΡΟΥ.

Γιατί ο ΤΣΑΡΟΣ είναι καθαρός και δεν υπάρχει τίποτε εις βάρος του.

 

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «Γ»


Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνεται η περίπτωση του ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ, από τη Μεσόγη.
Πυροβολήθηκε και φονεύθηκε στις 13.10.1956.

 Για τον θάνατο του Ν. Κλεάνθους υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα ανεπιβεβαίωτα στοιχεία.

 

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «Δ»

 Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται οι περιπτώσεις των ακολούθων:

 1. ΣΑΒΒΑΣ ΘΟΥΠΟΣ, από την Τύμπου.

 Πυροβολήθηκε και φονεύθηκε στις 9.8.1958.

Για τον Σάββα Θούπο από την Τύμπου υπάρχει περιγραφή στο βιβλίο Μ. Πουμπουρή, του γιου του θύματος Νίκου Θούπου. Σύμφωνα με την περιγραφή ο πατέρας του ήταν στόχος 2 ατόμων. Του Τούρκου Πουλλιτζή που ομολόγησε αργότερα στο θύμα ότι πληρώθηκε ₤500 από έμπορο για να τον σκοτώσει. Στην ίδια περιγραφή αναφέρεται ότι το θύμα πληροφορήθηκε από τον ίδιο Τ/Κ ότι θα τον σκότωνε ο προδότης Κυριλλής, ο οποίος ενώ εμφανιζόταν ως στέλεχος της ΕΟΚΑ έπαιζε διπλό ρόλο. Τον Κυριλλή φυγάδευσαν την επομένη οι Εγγλέζοι στην Αγγλία. Η ΕΟΚΑ ουδεμία σχέση είχε με τον φόνο. Η ΕΟΚΑ δεν χρησιμοποιούσε μισθοφόρους φονιάδες ούτε προδότες. Γιατί κατηγορείται λοιπόν για την υπόθεση Θούπου, όταν υπάρχουν οι πιο πάνω μαρτυρίες Φαίνεται ότι ο φόνος είχε γίνει για καθαρά προσωπικούς λόγους και τον οργάνωσε ο Κυριλλής. ( βλ. Κρίσιμες Μέρες σελ. 82-84)

 2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, από τον Κάτω Πύργο

Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, που κατά τον Μ. Πουμπουρή «δεν ήταν μέλος του ΑΚΕΛ», σκοτώθηκε στο χωριό του στον Κ. Πύργο στις 18.10.56. Η σύζυγος του θύματος και οι θυγατέρες της με επιστολή τους στην «ΧΑΡΑΥΓΗ» 18.9.1992, «ζητούν από την ΕΟΚΑ να τους δώσει λόγο για τον θάνατο».

 3. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΤΑΤΑΣ, από την Πηγή.

Βρέθηκε νεκρός στο χωριό του Πηγή Αμμοχώστου στις 6.5.58. Δεν κατέστη δυνατό να εξακριβωθούν οι λόγοι του θανάτου του. επίσης δεν κατέστη δυνατό να εξακριβωθεί εάν υπάρχει σύνδεση του θανάτου του Κ. Πατάτα με την δολοφονία που προηγήθηκε του Αγωνιστή Ανδρέα Επιφανίου, τον οποίο δολοφόνησαν με μαχαίρι αριστεροί χωριανοί του (τους οποίους γνωρίζουμε).
Επί του θέματος γράφει χαρακτηριστικά στο «Χρονικό Αγώνος ΕΟΚΑ 1955-59» ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής: «Οι κομμουνισταί της Πηγής ξεπέρασαν εις ενεργείας αίσχους και αποτροπιασμού, κάθε άλλην κοινότητα, δολοφονήσαντες εν ψυχρώ το επίλεκτον μέλος της Οργανώσεως Ανδρέα Επιφανίου, την 26.10.57, δια μαχαίρας».

 Πάντως από την έρευνα δεν προέκυψαν στοιχεία ότι η ΕΟΚΑ διέταξε την εκτέλεση του. Η πιο πιθανή αιτία είναι προσωπικοί λόγοι ή και προσωπική αντεκδίκηση σχετικά με την δολοφονία του Επιφανίου.

 4. ΠΙΕΡΗΣ ΠΙΣΤΟΛΑΣ, από το Λευκόνοικο.

Για το όνομα αυτό έγιναν εξετάσεις προς όλες τις πλευρές και διεπιστώθη πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ουδέποτε απασχόλησε την ΕΟΚΑ ο δε θάνατος του από ξυλοδαρμό δεν είναι έργο της Οργάνωσης. Σημειώνεται ότι ούτε την ημερομηνία του θανάτου του δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν οι υπηρεσίες του ΑΚΕΛ παρά τις σχετικές έρευνές τους.


freedom

 
 

 

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «Ε»

Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει τις πιο κάτω περιπτώσεις:


1. ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΕΤΡΟΥ, από τη Λύση

Σκοτώθηκε από πυροβολισμούς στη Λύση στις 21.1.58.

 
Ουδεμία πρόθεση είχε η ΕΟΚΑ να λάβει οποιαδήποτε μέτρα εναντίον του Μ. Πέτρου. Ουδέποτε συζητήθηκε ή αποφασίστηκε από την Οργάνωση ενέργεια κατά του ατόμου αυτού.


Στις 21.1.58 ο Μ. Πέτρου ήταν θύμα των περιστάσεων αναταραχής που επεδίωξε η ηγεσία του ΑΚΕΛ και ο θάνατος προκλήθηκε υπό τις ακόλουθες συνθήκες:

H ΕΟΚΑ κοινοποίησε απόφαση να αποφευχθούν εκδηλώσεις για την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος της 15ης Ιανουαρίου 1950. Λόγος της απόφασης της Οργάνωσης ήταν η παρουσία καταζητουμένων Αγωνιστών στη Λύση, που θα διέτρεχαν κίνδυνο αν δημιουργούνταν συνθήκες αντιπαράταξης με τους Άγγλους. Οι Άγγλοι θα απέκλειαν το χωριό, θα διενεργούσαν έρευνες με πιθανότητα σύγκρουσης ή σύλληψης τους.


Παρά τη θέση της ΕΟΚΑ, με διαταγή της ηγεσίας του ΑΚΕΛ τοπικά όργανα επεδίωξαν πρόκληση έντασης. Ανάρτησαν σημαίες και συνθήματα σε περίοπτα σημεία.


Μια ομάδα παιδιών στάληκε να αφαιρέσει τα συνθήματα πριν τα αντιληφθούν οι Άγγλοι. Είδε τα παιδιά ο οδηγός του λεωφορείου Γιάννης Κολάνης, κάτοικος Λύσης, τους έκανε παρατηρήσεις και τα αποπήρε. Άντρες της Οργάνωσης μετέβησαν στο καφενείο για να εξηγήσουν και να επιπλήξουν τον Γ. Κολάνη για την ενέργεια του αυτή. Δεν τον χτύπησαν, τον επέπληξαν. Έκαμαν τις απαραίτητες συστάσεις και άρχισαν να αποχωρούν. Μέλη του ΑΚΕΛ κινήθηκαν τότε ομαδικά εναντίον των αποχωρούντων Αγωνιστών, τους ύβριζαν και τους απειλούσαν. Οι Αγωνιστές αν και ένοπλοι δεν αντέδρασαν. Τα μέλη του ΑΚΕΛ κτύπησαν τις καμπάνες (έτσι ήταν το σύνθημα τους) και μαζεύτηκαν αρκετοί κομμουνιστές οι οποίοι περικύκλωσαν τους Αγωνιστές με εχθρικές διαθέσεις και τους επιτέθηκαν. Επικεφαλής ήταν ο Μιχάλης Πέτρου ο οποίος προκαλούσε τους Αγωνιστές να βγάλουν τις μάσκες και ήταν εχθρικός. Σε αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις να μην κινείται προκλητικά με στόχο να τους αφοπλίσουν εκείνος δεν εννοούσε να σταματήσει και συνέχισε γι’ αυτό και πυροβόλησαν. Στις συνθήκες που προκλήθηκαν κάποιος Αγωνιστής πάτησε τη σκανδάλη, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο Μιχάλης Πέτρου και να υποκύψει στα τραύματά του.


Επισημαίνεται ότι μέλη της οικογένειας Πέτρου ζήτησαν να συναντήσουν τον τομεάρχη της ΕΟΚΑ Παύλο Παυλάκη, που συμφώνησε να τους παραθέσει τα γεγονότα, αλλά δεν πήγαν στη συνάντηση. Υπάρχουν πολλά έγγραφα που είναι αρκούντως ικανοποιητικά και αντανακλούν την πραγματικότητα.


 

2. ΗΛΙΑΣ ΤΟΦΑΡΗΣ, από την Κώμη του Γιαλού

Σκοτώθηκε στο χωριό του, την Κώμα του Γιαλού, 21.1.58


Ουδεμία πρόθεση είχε η ΕΟΚΑ να λάβει να πυροβολήσει τον Ηλία Τοφαρή. Ουδέποτε συζητήθηκε ή αποφασίστηκε από την Οργάνωση εναντίον του ανθρώπου αυτού ούτε απασχόλησε ιδιαίτερα την Οργάνωση.

Ο θάνατος του Τοφαρή ήταν αποτέλεσμα της οξύτητας και της αντιπαράθεσης που επιδιώχθηκαν από την αριστερά όπως και στην Λύση. Ήταν και αυτός θύμα της ηγεσίας τους.


3. ΜΑΡΙΑ ΧΑΡΙΤΟΥ, από τη Μηλιά, και

 
4. ΔΕΣΠΟΥΛΑ ΚΑΤΣΟΥΡΗ, από τη Μηλιά


Οι δύο γυναίκες σκοτώθηκαν στην Μηλιά στις 26.8.1958 κατά τη διάρκεια επεισοδίων που προκάλεσαν αριστεροί. Η ανάμιξη από την αριστερά γυναικόπαιδων σε κομματικές αντιπαραθέσεις ή σε προσπάθειες αφοπλισμού και αποκάλυψης των προσώπων ατόμων που έφεραν προσωπίδες είναι αποδεδειγμένα. Οι δύο γυναίκες δεν εκτελέστηκαν αλλά ήσαν θύματα πυροβολισμών που ερρίφθησαν για αυτοπροστασία των αγωνιστών, όταν πλήθος μαινόμενων αριστερών με ασπίδα γυναίκες, όρμησαν για να αφοπλίσουν και να βγάλουν τις μάσκες των αγωνιστών, για να τους αποκαλύψουν. Για τα επεισόδια σχετική είναι η μαρτυρία της Ολυμπίας Ελευθερίου Σάββα από τη Μηλιά.


Οι τέσσερις πιο πάνω περιπτώσεις αφορούν άτομα για τα οποία η ΕΟΚΑ ουδεμία κατηγορία είχε ούτε πήρε απόφαση για οιαδήποτε μέτρα εναντίον τους. Ο θάνατος τους ήταν αποτέλεσμα της προδοτικής τακτικής ηγετικών στελεχών του ΑΚΕΛ της Επαρχίας Αμμοχώστου που τους εξώθησαν και τους παρότρυναν να προβαίνουν στις πιο πάνω ενέργειες.

 

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «ΣΤ»

 1.1. ΣΑΒΒΑΣ ΜΕΝΟΙΚΟΣ, από τις Γιούφες

Όπως αναφέραμε στην εισαγωγή, η ΕΟΚΑ αναγκάσθηκε να λάβει διάφορα μέτρα και επέβαλε διάφορες τιμωρίες μεταξύ των οποίων εκτός από την εκτέλεση, ο ξυλοδαρμός, η διαπόμπευση, το κόψιμο των μαλλιών και άλλα.

Στις 23.5.58 ομάδα της ΕΟΚΑ ξυλοκόπησε τον Μενοίκου και τον έδεσε για παραδειγματισμό επί δένδρου ως προειδοποίηση για τις πράξεις και τις δραστηριότητες εναντίον της ΕΟΚΑ.


Ο θάνατος του ήταν αποτέλεσμα καρδιακής προσβολής και ουχί λόγω λιθοβολισμού από το αγανακτισμένο πλήθος. Τούτο ανακοινώθηκε επισήμως από το Κυβερνητικό Ραδιοφωνικό Ίδρυμα.

 


 

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «Ζ»

Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται οι περιπτώσεις των πιο κάτω:



1.1. ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΑΚΚΑΣ, από το χωριό Πέρα Ορεινής

Εκτελέστηκε στις 25.5.1958 από την ΕΟΚΑ για συνεργασία με τους Άγγλους κατακτητές.


Για την εκτέλεση του γίνεται αναφορά σε φυλλάδιο της ΕΟΚΑ.

 1.2. ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΗΣ από το Φρέναρος

1.3. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΟΡΝΙΘΑΡΗΣ, από το Φρεναρος, και

Εκτελέστηκαν από την ΕΟΚΑ στις 10.12.1956 για συνεργασία με τους Άγγλους κατακτητές.

1.4. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΗΣ, από τη Γύψιου


Εκτελέστηκε το 1958 για συνεργασία με τους Άγγλους κατακτητές.

 1.5. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, από τον Άγιο Θεόδωρο Αγρού

Εκτελέστηκε στις18.6.1958 για συνεργασία με τους Άγγλους κατακτητές.

 1.6. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΤΣΟΥΚΟΣ, από τη Γύψιου


Εκτελέστηκε στις 23.5.1958 για συνεργασία με τους Άγγλους κατακτητές.

 1.7. ΚΩΣΤΑΣ ΣΦΙΓΓΟΣ, από την Ξυλοτύμπου


Εκτελέστηκε στις 11.11.1958 για συνεργασία με τους Άγγλους κατακτητές.

 1.8. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, από την Αχερίτου


Εκτελέστηκε στις 29.5.1958 για συνεργασία με τους Άγγλους κατακτητές.


ΕΟΚΑ

 
Για τους πιο πάνω η ΕΟΚΑ ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για την εκτέλεση τους, γιατί ήσαν συνεργάτες των Αποικιοκρατών.


(Να ληφθεί υπόψιν ότι εκτελέσθηκαν περίπου 90 άνθρωποι ως προδότες εκ των οποίων οι οκτώ ήσαν ασήμαντα μέλη της αριστεράς, δηλαδή ένα ποσοστό 9% από τους εκτελεστές, οι υπόλοιποι δεν ήσαν αριστεροί. Ανήκαν σε άλλες ιδεολογίες).


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο εκ των μελών του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ, κ. Αντρέας Χρίστου, σε τηλεφωνική επικοινωνία του στην εκπομπή «Πρωινό Δρομολόγιο», απαντώντας σχετικά με το θέμα της εισαγωγής από το ΑΚΕΛ φορτίου πιστολιών την περίοδο 1970 – 1971 απάντησε «Έχουν περάσει τόσα χρόνια τα έγγραφα δεν υπάρχουν. Δεν πρέπει να αναμοχλεύουμε τα παλιά».


Το ΑΚΕΛ, οργανωμένο κόμμα, που εργάζεται κάτω από συνθήκες νομιμότητας, με όλα τα σύγχρονα μέσα στη διάθεση τους ισχυρίζεται ότι δεν είναι δυνατό να υπάρχουν τα έγγραφα εισαγωγής του οπλισμού που έγιναν με τη διαπλοκή Κυβερνήσεων επί διακυβερνήσεως Μακαρίου και όχι των Βρετανών, και έχει την απαίτηση η ΕΟΚΑ και οι αγωνιστές που ζούσαν στην παρανομία και υπό συνθήκες καταδίωξης, χωρίς κανένα μέσο στη διάθεσή τους και κάτω από πρωτόγονες συνθήκες και πριν από 50 τόσα χρόνια, να παρουσιάσει στοιχεία για την περίοδο 1955 – 1959, όταν τότε εκτός των άλλων, η κατοχή οποιουδήποτε επαναστατικού στοιχείου σήμαινε βασανιστήρια, φυλακές και θάνατο.

 
Ο Κύριο Χριστόφιας συνεχώς επαναλαμβάνει και δηλώνει ότι θα αποκαταστήσει όσους το ίδιο το ΑΚΕΛ βάφτισε προδότες και ζητά από τους Συνδέσμους να τους αποκαταστήσουν.


Βέβαια τούτο δε μας εκπλήσσει, καθ’ ότι δεν θα είναι ούτε το πρώτο, ούτε και το μοναδικό ιστορικό έγκλημα που θα καταλογίσει η ιστορία εις βάρος του κυρίου Χριστόφια και του ΑΚΕΛ για την προδοτική στάση του έναντι του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955 – 59.




 
Υπάρχει μια απλή κυπριακή ρήση: «Κρατεί και το μασιέρι κρατεί και το κρέας». Ας το πράξει, Δική του η επιλογή. Δικά του και τα επακόλουθά της.


Ιούνιος 2012


ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

ΕΟΚΑ 1955-1959




Και τι θα γίνει τώρα,
Θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια
Που΄ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»
Θα σχίσουμε  τα παλιά  μας σχολικά τετράδια
Που΄ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένα με γιασεμιά και
Λεμονανθούς  και μαργαρίτες,
Θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας
Με τις ελληνικές σημαίες.
Θα πετάξουμε τα’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί   του Γυμνασίου
Με την «Ένωση» στο γείσο
Θα πετάξουμε το χάρακά τους
Και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο
Που γράφαν  «Ένωση»;
Αλήθεια, Πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ

Στο βιβλίο της της Ιζαμπέλλας Παλάσκα αναφέρεται μια άγνωστη και εκπληκτική εξιστόρηση προσπάθειας του Θ Πάγκαλου να δει τον Μουσολίνι, ο ο...