21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 ΑΠΟ ΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Η τακτική των ισχυρών είναι να  κάμπτουν τους νόμους των δε πονηρών να τους παρακάμπτουν.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Το σήμα που καθιερώθηκε για να προσδιορίζει το καθεστώς της 21ης Απριλίου.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ είναι η βιαία κατάλυση του πολιτεύματος με την έγκριση του λαού.

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ είναι η βιαία κατάλυση του πολιτεύματος χωρίς την έγκριση του λαού.

            Με βάση αυτά θα πρέπει να πούμε τι ήταν οι διάφορες στρατιωτικές επεμβάσεις κατά την διάρκεια της Ελληνικής ιστορίας.

Το κίνημα του 1821 ήταν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Το κίνημα του Καλλέργη το 1943 ήταν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Το κίνημα του Ζορμπά του 1909 ήταν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Το καθεστώς της 4^ης Αυγούστου  ήταν ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ.

Το κίνημα του Πλαστηρα-Γονατά το 1922 ήταν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Το κίνημα της 21/4/1967 τι ήταν;

Το κίνημα της 25/11/1973 τι ήταν;

            Αλλά και στην διεθνή ιστορία  επαναστάσεις θεωρούνται η Γαλλική (1789) και Ρωσική (1917)..

            Νομικά τα κινήματα που επικρατούν (είτε είναι επαναστάσεις είτε είναι πραξικοπήματα) ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟ. Ο Α Ράικος στο βιβλίο του Συνταγματικό Δίκιο το 1989 τόμος Α σελ 100 λέει : «η επανάστασις επικρατήσασα δημιουργεί δίκαιον».

            Το Διεθνές δίκαιο δεν ενδιαφέρεται για την πολιτειακή οργάνωση ενός λαού, το Διεθνές Δίκαιο το ενδιαφέρει ποιοι επικρατούν στην χώρα.

            Το 1975 το Δικαστήριο της Χάγης απεφάνθη «ουδείς κανών του διεθνούς δικαίου απαιτεί ώστε το κράτος να έχη καθωρισμένη δομή»…….. η μορφή του πολιτεύματος είναι αδιάφορος για το Διεθνές Δίκαιο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Την 21η Απριλίου 1967 έγινε στρατιωτικό κίνημα.

Η 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ;

            Αναμφίβολα το κίνημα της 21/4/1967 επικράτησε σε όλη την επικράτεια της Ελλάδος και ως εκ τούτου δημιούργησε δίκαιο. Έφτιαξε το καθεστώς των συνταγματαρχών κατά την διάρκεια της θητείας του Νόμους, Βασιλικά Διατάγματα και Προεδρικά Διατάγματα που ρύθμιζαν την ζωή των Ελλήνων.

            Τα δικαστήρια ΟΛΑ εφάρμοσαν τους νόμους της 21/4/1967 και πολλοί από αυτούς τους νόμους εξακολουθούν να εφαρμόζονται 4 δεκαετίες από το τέλος του καθεστώτος της 21 Απριλίου.

            Οι δικαστές, ακόμα και αυτοί που δίκασαν τους πρωταίτιους του κινήματος έπαιρναν βαθμούς, προαγωγές από αποφάσεις των κινηματιών υπουργών χωρίς ΚΑΝΕΙΣ να αμφισβητήσει την νομιμότητα αυτών των βαθμολογικών αλλαγών.

            Όλοι οι φορείς Εκκλησία, Ένοπλοι Δυνάμεις, Πανεπιστημιακοί παράγοντες κλπ  αποδέχτηκαν και χειροκρότησαν τους κινηματίες. Ούτε ένας ακαδημαϊκός, ούτε ένας ιεράρχης, ούτε μία επαγγελματική οργάνωση (εφοπλιστών, Δικαστών, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ κλπ) δεν αμφισβήτησε  την ΑΠΟΛΥΤΗ κυριαρχία του καθεστώτος των κινηματιών της 21^ης Απριλίου.

Ο Σόλων Γρηγοριάδης στο βιβλίο του «Ιστορία της Δικτατορίας» Αθήνα 1975 τόμος Α παραδέχεται ότι «Το πρωί της 22 Απριλίου 1967 το καθεστώς της 21^ης Απριλίου αποτελούσε μια πραγματικότητα . Κανένα σκίρτημα αντιδράσεως δεν υπήρξε απ άκρου σ άκρον του Βασιλείου της Ελλάδος. Απέραντη πλαδαρή παθητικότης επικρατούσε» και αλλού λέει «Γιατί όμως αυτό το καθεστώς διατηρήθηκε επί επτάμιση χρόνια;……… Τι έκανε η Αντίστασις; Γιατί δεν μπόρεσε να αντρέψη το καθεστώς επί τόσα χρόνια;……..».

            Άρα λοιπόν το κίνημα της 21^ης Απριλίου 1967 επικράτησε σε όλη την χώρα και ο λαός δεν ανάτρεψε το στρατιωτικό καθεστώς.

Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι οι νόμοι των δικτατοριών είναι ισχυροί πχ ο θεμελιώδης νόμος του ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ είναι νόμος της δικτατορίας του Μεταξά, και του Μεταξά την υπογραφή φέρει, και ακόμα εφαρμόζεται με θρησκευτική ευλάβεια, δεν αντικαθίσταται διότι νομικά είναι τέλειος νόμος.

Τα σημαντικότερα κατασκευάσματα για τα οποία καμαρώνουμε είναι έργα δικτατόρων πχ Ο Πάγκαλος αν και έμεινε δικτάτορας μόλις 14 μήνες (15/6/1925 μέχρι 24/8/1926) ίδρυσε την Ακαδημία Αθηνών, ταμείο για την δημιουργία πολεμικής αεροπορίας, η Σιβιτανείδειος Σχολή, Το Ελληνικό μελόδραμα (πρόδρομος της Λυρικής Σκηνής), το μέγαρο του Μετοχικού ταμείου Στρατού, Δημιουργήθηκε η αεροπορική άμυνα κλπ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ν Μακαρέζος μαζί με τον Του εν Λάι κατά την επίσκεψή του στην Λαική Δημοκρατία της Κίνας σε κόκκινο κύκλο φαίνεται ο Σταύρος Ψυχάρης, ο οποίος συνόδευε τον Ν. Μακαρέζο.

 Η 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ;

            Αλλά το κίνημα ήταν αποδεκτό στο εξωτερικό;

            Όλα τα κράτη με πρώτα και καλύτερα τα Κομμουνιστικά καθεστώτα αναγνώρισαν το καθεστώς της 21^ης Απριλίου 1967.

            Οι πρέσβεις υπέβαλαν τα διαπιστευτήριά τους στον Παπαδόπουλο και τον αναγνώριζαν σαν τον αρχηγό του Ελληνικού κράτους.

            Οι διεθνείς οργανισμοί ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΟΟΣΑ, Σύμφωνο Βαρσοβίας κλπ αποδέχτηκαν το δικτατορικό καθεστώς.

            Ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας Αναπτύξεως)  μάλιστα έδωσε το αργυρό και το χρυσό μετάλλιο για την οικονομική πρόοδο της χώρας.

            Το στρατιωτικό καθεστώς υπέγραψε συμφωνίες με κυβερνήσεις και οργανισμούς.

            Συνομίλησε με τους Φ Τάλμποτ, Μ Στιούαρτ, Μ Σπανς, Σερ Π Χιλλ Νόρτον, το Ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο.

            Τις διπλωματικές σχέσεις εγκαινίασε η άφιξη στην Ελλάδα ο πρέσβης της Κίνας Πίγκ.

            Την 22/5/1973 ο συνταγματάρχης Νικ Μακαρέζος συναντήθηκε με τον Τσου Εν Λάι στο Πεκίνο, και υπέγραψε τρεις συμφωνίες, μετέφερε δε μήνυμα του Γ Παπαδόπουλου προς την Μάο Τσε Τουνγκ.

            Η Ρουμανία προσκάλεσε τον Γ Παπαδόπουλο.

            Την 27/1/1972 έρχεται στην αθήνα ο Γάλλος υφυπουργός εξωτερικών Ζαν Ντε Λιποφσκύ.

Στις 3 Iουνίου 1971, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Eσωτερικών Στυλιανός Παττακός είχε γεύμα με τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος Συντηρητικού Kόμματος στη Bρετανία, Γουίλιαμ Γουάιτλο. Tο γεύμα έγινε στη βρετανική πρεσβεία στην Aθήνα, παρουσία του Bρετανού πρέσβη.

            Την 17/10/1972 έρχεται στην Αθήνα ο Άγγλος υπουργός αμυνας λόδρος Κάρριγκτων.

            Την 22/9/1972  έρχεται ο Γερμανός υφυπουργός Φρανκ.

            Την 16/10/1971 έρχεται στην Αθήνα ο Ελληνοαμερικανός αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Σ Άγκνιου, που τον υποδέχεται στο Ελληνικό ο Γ Παπαπδόπουλος.

            Ο Σ Πατακός πήγε στις ΗΠΑ για να παραστεί στην κηδεία του Αιζενχάουερ και τον δέχτηκε στον Λευκό Οίκο ο Νίξον με τον οποίο είχε ιδιαίτερη συζήτηση.

            Ο Βίλλυ Μπραντ (ψευδώνυμο του εβραίου Ελία Φαράμ) την 9/10/1973 έστειλε συγχαρητήριο γράμμα στον Μαρκεζίνη ομοίως και ο Ε Χηθ και φυσικά όλοι οι πρέσβεις όλων των κρατών, ο Μαρκεζίνης όμως ήταν μια επιλογή της δικτατορίας που ζητούσε πολιτική εκπροσώπηση ….

            Η στρατιωτική κυβέρνηση υπογράφει σημαντικές στρατιωτικές συμφωνίες, αγοράζει από την Γαλλία  60 άρματα ΑΜΧ 30 , 40  Μιράζ, 60 Κορσαίρ,  4 υποβρύχια των 1000 τόνων από την Γερμανία, 30 Φάντομς, 18 C 130 από τις ΗΠΑ κλπ πολεμικό υλικό.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Σπυρος Αγκνιου (Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ) με τον Παπαδοπουλο κατά την επισκεψη του στην Ελλαδα...

ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ 21^η ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Oι φάκελοι που αποδέσμευσε το βρετανικό υπουργείο Eξωτερικών αναφέρουν:

«Tο ελληνικό καθεστώς θα επιδιώξει να διατηρήσει την εξουσία. Σε δύο σημεία είναι τρωτό:

α) αν συνεχισθούν οι διενέξεις στους κόλπους της χούντας,

β) αν μια νέα κρίση για την Kύπρο οδηγήσει σε σύγκρουση την Eλλάδα με την Tουρκία.

Aκόμη και στην περίπτωση που ο Παπαδόπουλος αποχωρήσει από το πολιτικό προσκήνιο, ο χαρακτήρας του καθεστώτος μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξει. Aυτός ίσως να θέλει να εισαγάγει ένα προσωπείο κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είναι όμως πιθανό να τον παρεμποδίσουν οι σκληροπυρηνικοί».

Όπως σημείωνε την εποχή εκείνη ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Nότιας Eυρώπης στο βρετανικό υπουργείο Eξωτερικών, Aντριου Πάλμερ (3 Φεβρουαρίου, 1971):

«Aν ο Παπαδόπουλος δεν μπορέσει να διατηρήσει την εξουσία, ένα παρεμφερές καθεστώς υπό τον Mακαρέζο ή τον στρατηγό Aγγελή βραχυπρόθεσμα θα είναι λιγότερο επικίνδυνο για τα συμφέροντα της Δύσης απ’ ό,τι η κατάληψη της εξουσίας από τους νασεριστές. Θα μπορούσε όμως κάποιος να ισχυρισθεί ότι το ενδεχόμενο αυτό, μολονότι βραχυπρόθεσμα θα συνιστούσε πλήγμα για τη σταθερότητα, από την άλλη μεριά με την άνοδο στην εξουσία της ομάδας των νασεριστών θα υπήρχαν περισσότερες πιθανότητες άρσης του πολιτικού αδιεξόδου. Aυτό μπορούμε να υποθέσουμε, αν βασισθούμε στην εκτίμηση του Mάικλ Στιούαρτ το 1969, ότι δηλαδή ένα καθεστώς με επικεφαλής ακραίους νέους αξιωματικούς δεν πρόκειται να παραμείνει στην αρχή επί μακρόν. H κατάρρευση ενός τέτοιου καθεστώτος θα ήταν δυνατόν να συνοδευθεί από ένα καθεστώς γεφυροποιών που θα είναι περισσότερο διατεθειμένο να επαναφέρει τη χώρα στην πραγματική κοινοβουλευτική δημοκρατία απ’ ό,τι ο Παπαδόπουλος.
Eίμαι βέβαιος ότι είναι ορθό να τοποθετούμε το Kυπριακό πρώτο στον κατάλογο των πιθανών εξωτερικών κρίσεων που ίσως οδηγήσουν στην ανατροπή του καθεστώτος».

Βλέπεις ότι ο ξένος παράγοντας προγραμμάτιζε την ανατροπή του καθεστώτος με σκέψη ΜΟΝΟ την εθνική συμφορά, γιατί άραγε; Μα απλά ο Ελληνικός λαός αποδεχόταν το καθεστώς.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Βαιλιάς απεδέχτηκε κατ αρχάς το κίνημα την ημέρα της 21ης Απριλίου 1967.

21^η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;

            Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την 753/73 απόφαση έκρινε ότι η 21^η Απριλίου υπήρξε επανάσταση. Με δεδομένο ότι η 21^η Απριλίου κατήργησε την Βασιλεία και άλλαξε το πολίτευμα της χώρας το καθεστώς μπορεί να θεωρηθεί επανάσταση. Η δε κατάργηση της Βασιλεία πραγματοποιήθηκε με δημοψήφισμα που έκαναν οι στρατιωτικοί και είχε τα ίδια ποσοστά υπέρ της καταργήσεως της Βασιλείας με αυτά του δημοψηφίσματος που έκανε η μεταπολίτευση!

            Η υπ αριθμ απόφαση 2468/68 του Συμβουλίου Επικρατείας αναφέρει ότι «……της επελθούσης εκ της επαναστατικής μεταβολής της 21^ης Απριλίου 1967 ……..» και αυτή η απόφαση του ΣΕ αποτελεί νομολογία που δεν μπορεί να ανατραπεί.

            Αλλά ποίοι ακόμα χαρακτήρισαν την 21^η Απριλίου σαν επανάσταση;

MONDE  σε άρθρο της 29/11/1967 χαρακτήρισε το κίνημα σαν επανάσταση.

Ο Π Κανελλόπουλος σε δηλώσεις του την 27/9/1967 στον ξένο  τύπο δεν μίλησε για δικτατορία αλλά για «καθεστώς της 21^ης Απριλίου».

Η Ε Βλάχου που διέκοψε την κυκλοφορία των εντύπων της δεν μίλησε στο εξώδικό της την 25/4/1967 για δικτατορία αλλά για επανάσταση.

Ο διωχθείς από τους συνταγματάρχες πρόεδρος του ΑΠ Α Φλώρος σε άρθρο του στην Καθημερινή την 17-5-1975 δεν μίλησε ποτέ για δικτατορία αλλά για καθεστώς της 21^ης Απριλίου.

Ομοίως μίλησαν και οι Χ Κορυζής ( Καθηγητής Πανεπιστημίου), Γ Ράλλης (πολιτικός), Ε Αβέρωφ (πολιτικός), DER SPIEGEL (Γερμανικό περιοδικό), DEUTSCHE MELLE (Ραδιοσταθμός), TIMES (εφημερίδα), Κ Καραμανλής κλπ

Την 2/3/1969, Κυριακή της Ορθοδοξίας, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος - κατά τη διάρκεια προγεύματος που παρέθεσε ο «αντιβασιλεύς» προς τιμήν της ιεραρχίας- να ευχαριστεί την «εθνικήν κυβέρνησιν»: «Συγκινούμεθα ιδιαιτέρως, διότι εφέτος ο πανηγυρισμός της Ορθοδοξίας συμπίπτει μετά μιας ειρηνικής κατακτήσεως της Εκκλησίας, εν τη χώρα μας, η οποία οφείλεται εις την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου. Εννοώ την δια του νέου Καταστατικού Χάρτου αποδέσμευσιν της Εκκλησίας από των περισσοτέρων εμποδίων, τα οποία ετίθεντο εις την δράσιν της υπό των πολιτειακών περιορισμών και την παροχήν εις αυτήν της δυνατότητος, όπως χρησιμοποιήση όλας αυτής τας δυνάμεις εις το σωτήριον έργον της».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Η ηγεσία της Εκκλησίας ανεγνώρισε το στρατιωτικό καθεστώς.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ

            Μετά το κίνημα του ναυτικού την 2/6/1973 που είχε πολιτικό σύμβουλο τον Ε Αβέρωφ, και έτσι για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο Π Γαρουφαλιάς προσέφερε το ποσό των 50.000.000 δραχ για την ενίσχυση των οικογενειών των κινηματιών, για τη τύχη αυτών των χρημάτων έχουν γραφτεί πολλά.

Μετά λοιπόν το κίνημα αυτό το οποίο αποκήρυξε ο Κ Καραμανλής στην UNITED PRESS την 6/7/1973 ο Παπαδόπουλος ανέλαβε καθήκοντα προσωρινού προέδρου δημοκρατίας, για την ακρίβεια την εποχή αυτή θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε «Ελληνική Πολιτεία», η πολιτειακή μεταβολή έγινε με το δημοψήφισμα της 29/7/1973, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν σε ποσοστά το ίδιο με το δημοψήφισμα που έκανε η μεταπολίτευση.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Παπαδόπουλος με τον Τομ Πάπας.

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Λίγες εβδομάδες πριν από τη συνάντηση του Παττακού με τον Γουάιτλο στη βρετανική πρεσβεία, ο Παπαδόπουλος είχε επαφές με πολιτικούς της EPE και της Eνωσης Kέντρου.

Στις επαφές αυτές ο πρωτεργάτης της εκτροπής της 21ης Aπριλίου 1967 διαβεβαίωνε τους πολιτικούς αυτούς ότι πρόθεσή του ήταν η αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και επιζητούσε τη γνώμη τους για τον τρόπο με τον οποίο η χώρα θα οδηγείτο στην ομαλότητα.

Για τις διαβουλεύσεις αυτές του δικτάτορα με τους «παλαιοκομματικούς» ο Tζον Πάουελ-Tζόουνς της βρετανικής πρεσβείας σημειώνει (8 Iουνίου, 1971):

«H σπουδαιότητα των επαφών του Έλληνα πρωθυπουργού με τους πρώην κοινοβουλευτικούς συνεχίζει να δημιουργεί κλίμα έντονης φημολογίας στην Aθήνα. Tο κλίμα φημολογίας ενισχύθηκε μετά τις πληροφορίες ότι άλλοι τέσσερις πρώην βουλευτές σκοπεύουν να συναντηθούν με τον Παπαδόπουλο, πρόκειται για τους Tσαλδάρη, Bενέτη, Bαρώτση και Iωάννου. Eπίσης κυκλοφορούν φήμες ότι επίκειται ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Λέγεται ότι στη νέα κυβέρνηση θα συμμετέχουν 10 νέοι πρώην πολιτικοί και 20 επιστήμονες. O Kανελλόπουλος και ο Παπασπύρου, ο πρώην πρόεδρος της Bουλής, επέκριναν με ανακοινώσεις τους τις επαφές αυτές. O Kανελλόπουλος έχει χαρακτηρίσει τις συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πρώην πολιτικούς παγίδα, που στόχο έχει να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η Eλλάδα έχει εισέλθει στην οδό του εκδημοκρατισμού».

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος διορίζει υπηρεσιακό πρωθυπουργό , τον πολιτικό  Σπύρο Μαρκεζίνη, με προοπτική να διενεργήσει εκλογές και την επανίδρυση πολιτικών κομμάτων, σε ελεγχόμενα πλαίσια βέβαια. Την εξουσία θα έχει πάντα ο στρατός.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η μεταβίβαση της στρατιωτικής δικτατορίας σε πολιτική διακυβέρνηση, ξεκίνησε και με την πρωθυπουργοποίηση του Σ Μαρκεζίνη αλλά και με τις επαφές με άλλους πολιτικούς. 

ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ

            Οι δικαστές  κατά την άσκηση των καθηκόντων τους δεσμεύονται μόνο από το σύνταγμα και τους νόμους και δεν χρειάζεται να συμμορφώνονται με αντίθετες προς αυτά κατά την κατάλυση του Συντάγματος.

            Έτσι λοιπόν οι δικαστές μπορούσαν να αμφισβητήσουν το δικτατορικό καθεστώς και να μη δικάζουν με νόμους που αυτό εκδίδει.

            Παρ όλα αυτά οι δικαστές ακόμα και αυτοί που δίκασαν μετά τους «χουντικούς» εφάρμοσαν τους νόμους των στρατιωτικών.

            Ο Γουντχάουζ υποστηρίζει ότι : «Το πραξικόπημα είναι μια παράνομη ενέργεια , οι διατάξεις της είναι άκυρες». Με την λογική αυτή οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ είναι παράνομοι και οι απαγχονισμοί τους νόμιμοι.

            Οι διατάξεις της χούντας όμως ίσχυσαν και εξακολουθούν να ισχύουν………εάν το καθεστώς ήταν παράνομο γιατί τα δικαστήρια εφαρμόζουν ακόμα τους νόμους του παράνομου καθεστώτος;

            Ιδού ένας νόμος της δικτατορίας:

ΝΔ 802/70  «Περί ευθύνης των μελών της Κυβέρνησης» με αυτό τον νόμο οι δικαστές δίκασαν και καταδίκασαν δημοκρατικούς πολίτες.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

            Ο λαός ουδέποτε ανέτρεψε την χούντα, μετά την μεταπολίτευση υπήρξαν σοφιστείες ότι ψυχικώς ο λαός ήταν εναντίον της χούντας, αυτό όμως δεν έχει νομική βάση διότι το δίκαιο δεν το ενδιαφέρει παρά μόνο η εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου όχι οι σκέψεις.

            Το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως είχε κατατάξει τους αντιστασιακούς στις πιο κάτω κατηγορίες:

Α) ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

Β) ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΞΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

Γ) ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥΣ

Δ) ΜΙΣΘΟΔΙΑΙΤΟΙ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Ε) ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ

ΣΤ) ΙΔΕΟΛΟΓΟΙ

       

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο τύπος τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τα παρουσίασε κάπως έτσι.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ = ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

            Η ταύτιση της Δημοκρατίας με την Ελευθερία οδηγεί σε παραλογισμό.

            Η Γαλλική και η Αγγλική Δημοκρατία τιμούν σαν εθνικούς ήρωες τον Μ Ναπολέοντα και τον Κρόμγουελ και οι δύο έκλεισαν το κοινοβούλιο των κρατών τους.

            Άλλο λοιπόν πράγμα η νομιμότητα και η δικαιοσύνη και άλλο η ελευθερία και η  δημοκρατία.

            Ερωτάται κανείς η δημοκρατία δεν στερεί την ελευθερία πολιτών; Δεν υπήρξαν μετά την μεταπολίτευση διώξεις «χουντικών» με κριτήριο τις πολιτικές τους απόψεις; Η συντακτική πράξη της 3^ης Σεπτεμβρίου 1974 «περί αποκαταστάσεως της νομιμότητας εις τα ΑΕΙ» και η ανάλογη συντακτική πράξη της 5^ης Σεπτεμβρίου 1974 «για την αποκατάσταση της τάξεως και ευρυθμίας εν τη Δικαιοσύνη», τι ήταν διώξεις πολιτικών αντιπάλων από μέρους της δημοκρατίας δεν ήταν; Με βάση αυτές τις Συντακτικές πράξεις απολύθηκαν υπάλληλοι όχι με επιστημονικά κριτήρια αλλά με πολιτικά. Αυτό είναι ελευθερία;

            Εκτός όμως αυτό η η πολιτική τιμωρία πραγματοποιήθηκε ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ, οι άνθρωποι που εκδιώχθηκαν όταν έκαναν τα όποια «αδικήματα» δεν υπήρχε νόμος, αλλά ο νόμος έγινε εκ των υστέρων, και πόσοι τέλος πάντων εκδιώχθηκαν σαν χουντικοί ; Πάνω από 100.000. Αυτό είναι ελευθερία;

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φαίδωνας Γκιζίκης υπήρξε βασικό στέλεχος της Απριλιανής δικτατορίας.

ΦΑΙΔΩΝ ΓΚΙΖΙΚΗΣ

            Ο Φ Γκιζίκης ΟΡΙΣΘΗΚΕ Πρόεδρος Δημοκρατίας από τις ΕΔ και ορκίστηκε από τον Μητροπολίτη Σεραφείμ την 25/11/1973 και ώρα 10 το πρωί στα Παλαιά Ανάκτορα, το πρωτόκολλο της ορκωμοσίας του δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 311 τεύχος Α της 25/11/73, έβγαλε δε διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό που εξηγούσε γιατί δέχτηκε να γίνει Πρόεδρος.

            Ήταν δηλαδή εκλεκτός του Ιωαννίδη. Ο Γκιζίκης ορκίστηκε να φυλάει τους νόμους και το σύνταγμα, ποιους νόμους και ποιο σύνταγμα ; Φυσικά της χούντας.

            Ο Κ Καραμανλής και όλος ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδος ανεγνώρισε τον Φ Γκιζίκη σαν νόμιμο Πρόεδρο Δημοκρατίας, ο δε Κ Καραμανλής την 14/12/1974 έστειλε επιστολή που τον ευχαριστούσε για την άσκηση των καθηκόντων του, όταν ο Φ Γκιζίκης παραιτήθηκε.

            Ενώπιόν λοιπόν του εκλεκτού του Ιωαννίδη ορκίστηκε ο Κ Καραμνλής και η κυβέρνησή του……… 

ΑΜΝΗΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΛΙΣΗ

            Μ ε το ΠΔ 519/74 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Φ Γκιζίκης και ο Πρωθυπουργός Κ Καραμανλής (υπογραφόντων και  των Ε Αβέρωφ, Γ Ράλλη,Κ Παπακωνσταντίνου, Σ Γκίκα, Κ Τσάτσου, Ν Λούρου, Κ Λάσκαρη, Α Κοκκεβή, Π Λαμπρία) την 26/7/74 ΑΜΝΗΣΤΕΥΟΝΤΟΥΣΑΝ «τα καθ οιονδήποτε τρόπον τελεσθέντα μέχρι της δημοσιεύσεως του παρόντος εγκλήματα…………».

            Με το Δ/75 ψήφισμα ανακλήθηκε η αμνηστία για τους πραξικοπηματίες !

            Αυτό αποτέλεσε μια πολιτική πράξη της μεταπολίτευσης.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Φαίδων Γκιζίκης παρέδωσε την εξουσία στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και φυσικά δεν δικάστηκε για τίποτα.

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

            Ο Πρόεδρος της δημοκρατίας Φ Γκιζίκης επανέφερε το σύνταγμα του 1952 εκτός των άρθρων που αφορούν την Βασιλεία!

            Με ποια εξουσία το έκανε αυτό ο Φ Γκιζίκης; ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΣ. Εδώ πρέπει να πούμε και κάτι ακόμα , το κάθε σύνταγμα έχει διατάξεις που δεν μπορεί να αλλάξει ούτε καν η αναθεωρητική Βουλή και αυτές είναι οι διατάξεις που αφορούν την μορφή του πολιτεύματος.

            Η νομολογία, η νομική επιστήμη με την εφαρμογή από τον  Φ Γκιζίκη του συντάγματος του 1952 όπως το εφάρμοσε τσαλακώθηκαν βάναυσα και η όλη υπόθεση ήταν πραξικοπηματική. Το σύνταγμα του 1952 καταργήθηκε με δημοψήφισμα στις 29/9/1968 και νόθο να ήταν το δημοψήφισμα, που σαφώς ήταν νόθο (εξ άλλου δεν είναι οι μόνες νόθες εκλογές) επικυρώθηκε το δημοψήφισμα αυτό από τον Άρειο Πάγο !

ΔΕΝ ΕΠΕΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ ΨΗΦΙΣΜΑ

            Το Δ/75 ψήφισμα της Ε Αναθεωρητικής Βουλής αποφάσισε ότι η 21^η Απριλίου  δεν επεκράτησε και επομένως δεν δημιούργησε δίκαιο! Ποιο συγκεκριμένα :

«Διακηρύσσει : Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΚΑΙΩ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΑΤΕΛΥΘΗ»

Ουδέν ψευδέστερον αυτού.

Δηλαδή με το Δ/75 ψήφισμα διαγράφονται 7,5 χρόνια ιστορίας της Ελλάδος!

Οι δικαστικές αποφάσεις καταργούνται από ισοδύναμες δικαστικές αποφάσεις και αυτό δεν έγινε σε καμιά περίπτωση με τις αποφάσεις του ΑΠ και ΣτΕ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η δίκη των πρωταιτίων ... κάποιοι απουσίαζαν από αυτή την δίκη.

ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΙΤΙΩΝ

            Για να είναι νόμιμη μια δίκη πρέπει να στηρίζεται στην αρχή της ύπαρξης νόμου για το αδίκημα. Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις εποχές η αρχή αυτή διατυπώθηκε από τους Λατίνους με το αξίωμα  « Nullum crimen nulla poena sine lege» δηλαδή «Ουδέν έγκλημα , ουδεμία ποινή άνευ νόμου» .

            Η Οικουμενική Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του 1948 αναφέρει « Ουδείς τιμωρείται δια πράξεις  ή παραλείψεις , αίτινες κατά τον χρόνον της τελέσεως των δεν αποτελούν αξιόποινα αδικήματα συμφώνως προς το εσωτερικόν ή διεθνές δίκαιον», με αυτά θα μπορούσε κανείς να πει ότι η δίκη της Νυρεμβέργης ήταν παράνομη ΚΑΙ ΗΤΑΝ;

            Το Δ / 1975 ψήφισμα της Βουλής με το οποίο κρίθηκε το καθεστώς της 21^ης Απριλίου είναι μεταγενέστερο των πράξεων του πραξικοπήματος, άρα η δίκη έγινε με νόμο ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΟ των «αδικημάτων»  έγινε δηλαδή «ex post facto» «μετά το γεγονός» ………. Μετά την μεταπολίτευση προβλέφτηκε το άρθρο 120 του συντάγματος του 1975 που χαρακτηρίζει σφετερισμό και έγκλημα το πραξικόπημα, αυτό όμως είναι  κάλυψη της «δίκης» εκ των υστέρων……….

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

            Την 27/3/1975 με το βούλευμα 355/75 του Συμβ Εφετών αποφασίστηκε η φυλάκιση και η δίκη 104 ατόμων που κατέλαβαν αξιώματα επί 21 Απριλίου, συμπεριλαμβανομένου και του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.

Εισαγγελέας Eυστ Μπλέτσας ζήτησε να είναι το αδίκημα είναι ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ενώ το Συμβ Εφετών υποστήριζε ότι είναι  ΔΙΑΡΚΕΣ. Ο Άρειος Πάγος το χαρακτήρισε στιγμιαίο και περιόρισε τους κρατούμενους σε 24 και η δίκη διήρκησε από 28/7/75 μέχρι 23/8/75  την δίκη διεύθυνε ο Ντεγιάννης.

            Την 21^η Απριλίου ο Κ Κόλλιας διόρισε υπουργούς Αεροπαγίτες  και Εισαγγελείς, ένας δε εξ αυτών ο Θεράπος διετέλεσε υπουργός Δημ Τάξεως κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, παρ όλα αυτά οι μόνοι που δικάστηκαν ήταν οι στρατιωτικοί κανένας Ανώτατος Δικαστής και κανένας πολιτικός (Α Ανδρουτσόπουλος, Σ Μαρκεζίνης κλπ) δεν φυλακίστηκε.

            Οι καταδικασθέντες αξιωματικοί (σε ισόβια και θάνατο) θεωρούντο θανόντες και οι σύζυγοί τους έπαιρνα σύνταξη χήρας!!!!!! Αν δεν είναι αυτό εκδικητηκότητα τότε τι είναι κράτος δικαίου;

            Η  μεταπολίτευση έφτασε στο σημείο την 1/5/1975 το Συμβ Εφετών να χαρακτηρίζει με το 355/75 βούλευμα το αδίκημα διαρκές που σήμαινε ότι έπρεπε να διωχθούν πρωθυπουργοί, υπουργοί, Γεν Γραμματείς και την 22/5/75 με το 414/75 βούλευμα του Συμβ Εφετών να χαρακτηρίζεται το αδίκημα στιγμιαίο και να παραπέμπονται μόνο αξιωματικοί  εξαιρουμένων των πολιτικών και δικαστικών προσώπων……… και όλα αυτά σε μια μόλις ημέρα άλλαξε γνώμη το Συμβ Εφετών!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου, η μετατροπή της ποινής και οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης.

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

            Την 28^η Ιουλίου 1975 άρχισε η δίκη των πρωταιτίων, οι δικαστές που δίκασαν ήταν :

Πρόεδρος Εφετών:  Ι Ντεγιάννης (εθνικός δικαστής!).

Μέλη : Π Λογοθέτης, Π Κωνσταντόπουλος, Ι Γρίβας, Γ Γιαγιαννάκος, Δ Τζούμας.

Εισαγγελέας : Κ Σταμάτης (αναπληρωτής Σ Κανίνια).

Η κατηγορία ήταν ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Οι  δικαστές όμως που δίκασαν τους στρατιωτικούς υπηρέτησαν και εφάρμοσαν τους νόμους τους, έτσι τα ερωτήματα που μπαίνουν είναι πολλά πχ

1. Πότε ανακάλυψαν ότι το καθεστώς της 21^ης Απριλίου ήταν παράνομο; Και αν το γνώριζαν γιατί έπραξαν παράνομα εφαρμόζοντας τους νόμους του;
2. Οι προαγωγές τους αφού υπογράφοντο από τους παράνομους Απριλιανούς θα πρέπει να είναι παράνομοι και θα έπρεπε να καταργηθούν;
3. Οι αποφάσεις του Απ και του ΣτΕ που χαρακτήριζαν νόμιμο το καθεστώς τους έβρισκε σύμφωνους και αν όχι πως εκδήλωσαν τις αντιρήσεις τους;
4. Οι αντιστασιακοί που δικάστηκαν από τους δικαστές σαν τον Ντεγιάννη με βάση τους χουντικούς νόμους, ορθά δικάστηκαν;

Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα ερωτήματα προς τους δικαστές.

 

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 120 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

            Το άρθρο 120 παρ 3 του συντάγματος αναφέρουν «……ο  σφετερισμός με οποιονδήποτε τρόπο της λαικής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από ταυτούς διώκεται μόλις αποκατασταθή η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζη και η παραγραφή του εγκλήματος».

            Με αυτό το άρθρο οι πολιτικοί θέλουν να θωρακίσουν την δημοκρατία και να απειλήσουν με τιμωρία όποιους την καταλύσουν.

            Αυτό το άρθρο όμως είναι επικίνδυνο για την ίδια την δημοκρατία, διότι αν ποτέ υπάρξει δικτατορία, οι δικτάτορες γνωρίζοντας ότι θα τιμωρηθούν βάσει του άρθρου 120 όταν θα πέσουν της εξουσίας, ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΝ ΝΑ ΜΗ ΠΕΣΟΥΝ ΠΟΤΕ.

            Αλλά μπαίνει το ερώτημα το άρθρο 120 θα εμποδίσει επίδοξους μελλοντικούς δικτάτορες ;

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 1974 Ο ανώτατος δικαστικός Μιχαήλ Στασινόπουλος ορκίζεται προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μετά την παραίτηση του στρατηγού Φαίδωνα Γκιζίκη.

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ 21^ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Επί δικτατορίας συνεργάστηκε και ως εκ τούτου έγινε καθηγητής στην Νομική σχολή  ο Δ Τσάτσος.

Ο Μιχ Στασινόπουλος που υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος Δημοκρατίας έγινε Σύμβ Επικρατείας και τακτικός καθηγητής στην Πάντειο Σχολή κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Επί στρατιωτικής διακυβερνήσεως πήρε αποφάσεις σαν Πρόεδρος της Ολομελείας του ΣΕ (ενδεικτικά αναφέρω την 2468/68 και την 503/69) με τις οποίες αναγνωρίζετο το καθεστώς των συνταγματαρχών σαν επανάσταση! Το καθεστώς των συνταγματαρχών απέλυσε παράνομα 30 δικαστές μεταξύ αυτών και Αεροπαγίτης Αναγνωστόπουλος, ο οποίος ζήτησε να εξαιρεθεί διότι δεν του δόθηκε το δικαίωμα της ακροάσεως (Μηδένα ανήκουστον δικάζειν), έτσι ο Μ Στασινόπουλος πήρε την απόφαση 1814/69 που ακύρωνε την απόλυση ΟΧΙ διαφωνώντας με το καθεστώς της 21 Απριλίου αλλά διότι δεν υπήρξε ακρόαση! Δεχόταν δηλαδή το καθεστώς το οποίο υπηρετούσε και τις ενέργειές του, δεν δεχόταν την μη τήρηση νομικών κανόνων……. Είναι αυτό αντίσταση; Ο ΑΠ την 26/11/70 εξέδωσε την 469/70 απόφαση του Π Θεράπου που έκρινε νόμιμη την απόλυση των 30 δικαστών!

Ο Κ Καραμανλής είχε συνεργασία με τον Παπαδόπουλο από το 1958 τον οποίο έβαλε σε επιτροπή που θα φρόντιζε να κερδίσει η ΕΡΕ τις εκλογές. Την 29/11/1967 Ο Κ Καραμανλής  έδωσε συνέντευξη στην LE MONDE που αναδημοσιεύθηκε στον ελεγχόμενο από την χούντα τύπο της Ελλάδος στην οποία παραδέχεται ότι «…η δημοκρατία είχε χρεοκοπήσει στην Ελλάδα….. οι Συνταγματάρχες έκαναν επανάστασιν …….. η Ελλάς βάδιζε προς εμφύλιο σπαραγμόν……. Δια την πτώσιν της δημοκρατίας υπεύθυνοι ήσαν όλοι  και κανείς…….».  Ο Κ Καραμανλής την 1/6/1969 συναντήθηκε στο Παρίσι με τον ακόλουθο τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας Φαίδωνα Μαζαράκη – Μπαλτσαβιάν και «Δικαίωσε την αναγκαιότητα της Επαναστάσεως της 21^ης Απριλίου …….» σύμφωνα με την αναφορά του Πρέσβη.

Είναι σίγουρο ότι αν κανείς ψάξει θα βρει βαρύγδουπα ονόματα του πολιτικού, δικαστικού και κοινωνικού βίου που συνεργάστηκαν με όλους τους τρόπους με την Απριλιανή επανάσταση.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Δ Τσάτσος εξελέγη Πρόεδρος Δημοκρατίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

 «Ιστορία της Δικτατορίας» του Σόλωνα Γρηγοριάδη

21 Απριλίου 1967 του Κων/νου Πλεύρη εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΟΝ