ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΦΡΟΥΡΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ

            Από την επίσκεψη του Leon Heuzey στο Κατόρη (η σημερινή του ονομασία Τρία Ποτάμια) βρίσκει εγκατεστημένους στα σπίτια των χωρικών στρατιώτες της αλβανικής φρουράς «με διοικητή της, τον κολιτζή». Οι κάτοικοι βέβαια έχουν παράπονα από αυτή την συνοίκηση, ένα από τα κύρια παράπονα ήταν ότι δεν είχαν στρατιωτική επιμελητεία με αποτέλεσμα να « επαναλαμβάνουν σαν επωδό απευθυνόμενοι στη νοικοκυρά του σπιτιού φανερώνουν καθαρά τις απαιτήσεις τους: ,, Κυρά, μια κότα, μια πίτα!,,. Αν και ο κανονισμός δεν τους επιτρέπει παρά μόνο μια μέρα παραμονής σε κάθε περιοχή, οι ίδιοι καυχώνται πως μένουν όσο θέλουν.» τώρα οι οικονομικές ζημιές που παθαίνουν οι κάτοικοι, η Οθωμανική διοίκηση τις επανορθώνει : «Χωρίς αμφιβολία αφήνουν τεσκερέδες, κουπόνια αγοράς, αλλά αυτά τα τούρκικα χαρτιά πληρώνονται στους κατοίκους με αραβόσιτο χαλασμένο, που δεν αξίζει καν τα έξοδα μεταφοράς. Τέλος για να φύγουν απαιτούν ακόμα, αρχηγός και στρατιώτες, κάποια συνεισφορά σαν μπαξίσι (φιλοδώρημα)». 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Léon Alexandre Heuzey (Ρουέν, 1 Δεκεμβρίου 1831 - Auteuil, 8 Φεβρουαρίου 1922)  Γάλλος αρχαιολόγος ο οποίος τιμήθηκε με την ιδιότητα του μέλους της πισίνα 1885  της Ακαδημία Καλών Τεχνών και μέλος της Ακαδημίας Επιγραφών Belles Lettres  στη Γαλλία. Ήταν επίσης μέλος της Γαλλικής Σχολής Αθηνών και ο επιμελητής του Λούβρου.

Δηλαδή σκέτη μάστιγα για τα χωριά, ένας εύπορος βλάχος έμπορος ο Χρίστος Γαρδικιώτης «φοβάται πολύ τους Αλβανούς, που είναι για αυτά τα χωριά μια φρουρά περισσότερο επικίνδυνη παρά χρήσιμη.».

 

Και απ ότι φαίνεται και οι Τούρκοι τους είχαν σε φύλαξη, ο Τούρκος συνοδός του Leon Heuzey , ο Λιμάναγας : «….δεν αργεί να ανησυχήσει…… είδε να περνούν στο δάσος Αλβανοί με άγρια όψη που κατευθύνονται προς το μέρος μου. Το γεγονός είναι ότι, σε όλη την διαδρομή μας, συναντούμε συνέχεια οπλισμένους Αλβανούς, μοιρασμένους σε μικρές ομάδες από τρεις ή τέσσερις ή και έναν μοναχό του, σαν να ήθελαν έτσι να αποκρύψουν τον αριθμό τους : στρατιώτες που πάνε να ενταχθούν σε κάποιο πόστο ή ληστές που προετοιμάζουν μια ενέδρα, ποιος ξέρει; ,,Παράτηρησέ τους,, μου λέει ο Σουλειμάν ,, και θα δεις ότι  πάντα τη στιγμή που φτάνουν κοντά μας, ρίχνουν αμέσως μια ματιά στην εστία του τουφεκιού τους για να βεβαιωθούν πως υπάρχει μπαρούτι και ότι η πέτρα είναι στη θέση της,, Αρκετοί από  αυτούς είναι πολύ νέοι. Το  πιο σημαντικό πρόσωπο είναι ένας Αλβανός δερβίσης, που στραβοκοιτάζει κάτω από το μυτερό του σκούφο. Παρά τον χαιρετισμό που μας απευθύνει, δεν εμπνέει καθόλου εμπιστοσύνη στον καλό μου Τούρκο, που κρατά επιδεικτικά πάνω στη σέλα του το γεμάτο ταξιδιωτικό μου τουφέκι. Αυτή η  πομπή των ανδρών αλβανικής φυλής, σε δρόμους που οδηγούν στη Θεσσαλία, είναι κάτι που πρέπει να σημειωθεί. Η καθημερινή τους μετανάστευση καταντά, με τον καιρό, πραγματική εισβολή….».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αλβανοί το 1850.

Βέβαια ο Leon Heuzey μπερδεύει πολλά πράγματα και αυτό οφείλεται στην μικρή γνώση πραγμάτων και καταστάσεων που υπάρχουν στον τόπο που επισκέπτεται, εξ άλλου αντικειμενικός σκοπός του ταξιδίου του ήταν τα χρυσόβουλα των μοναστηριών, έτσι  βλέπει «ανεξάρτητους Αλβανούς» που δεν τους θεωρεί «πραγματικούς Αλβανούς»  αλλά «Αρβανιτόβλαχους», η αλήθεια είναι ότι αυτό που ονομάζει «Αρβανιτόβλαχους»  δεν είναι παρά κάτοικοι της Βορείας Ηπείρου  που λέγονται Φαρσεριώτες, αυτοί μαζί με τα φερσεριώτικα βλάχικα παράλληλα μιλούσαν και αλβανικά (ήταν δίγλωσσοι) και φυσικά δεν έχουν καμιά φυλετική ή πολιτιστική συγγένεια με τους Ρουμάνους, πάντα είχαν Ελληνική συνείδηση.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ του Leon Heuzey εκδόσεις ΒΗΜΑ περιηγήσεις
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ του Αχ Γ Λαζάρου  εκδόθηκε στα Ιωάννινα το 1990.