ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΠΑΤΣΗ

Απόσπασμα από το βιβλίο της Λίλιαν Μπάτση“Βαρύτατο τίμημα (1941-1952)” Εκδόσεις Δωδώνη, 1981.

 

 

Η Ελλάδα θα βρεθεί κάτω από τον έλεγχο του διεθνούς μηχανισμού στήριξης λίγους μήνες πριν λήξει η ισχύς της σύμβασης τον Δεκέμβρη του 2010.

            Στις 27/10/1951 αναλαμβάνει η κυβέρνηση Πλαστήρα – Βενιζέλου , η κυβέρνηση αυτή έχει κληρονομήσει μια δίκη που διεξάγεται πέντε μέρες πριν από τις 22/10/1951 από το έκτακτο στρατοδικείο για παράβαση του ΑΝ 509, οι κατηγορούμενοι είναι 94 και ανάμεσά τους ο Ν Μπελογιάννης , η Έλλη Ιωαννίδου, ο Στάθης Δρομάζος, δικαστές είναι ο αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Σταυρόπουλος και μέλη ο Ν Κομνηνός, Γ Παπαδόπουλος (ο μετέπειτα δικτάτορας) , Γ Καράκης και Θ Κυριακόπουλος, η δίκη αυτή κατέληξε στις 8/11/1951 σε 12 θανατικές καταδίκες , 6 ισόβια και 7 σε 20 χρόνια ειρκτή και άλλες μικρότερες ποινές.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Αφίσα για εκδήλωση του ΚΚΕ που είχε γίνει στη Θεσσαλονίκη, προς τιμήν των τεσσάρων εκτελεσθέντων: Ν. Μπελογιάννη, Δ. Μπάτση, Ν. Καλούμενου και Η. Αργυριάδη.

            Στις 14/11/1951 οι δημοσιογράφοι μαθαίνουν για πολλές συλλήψεις στελεχών του ΚΚΕ που είχαν «κατασκοπευτική» δραστηριότητα, η δραστηριότητα αυτή στηρίζεται σε ασύρματους που είχαν ανακαλυφτεί στην Γλυφάδα στην βίλα «Αύρα» Αρτέμιδος 43 και στην Καλλιθέα στο τετράγωνο των οδών Λυκούργου, Δημητρακοπούλου, Κρέμου και Μενελάου, ο εντοπισμός του ασυρμάτου στην Καλλιθέα  έγινε από το αεροπλανοφόρο «Φρ Ρούσβελτ» που ήταν στο Φάληρο.

            Την 23/10/1951 η αστυνομία πιάνει τον Δημήτριο Μπάτση στην οδό Σοφοκλέους, ο Μπάτσης ήταν δικηγόρος και οικονομολόγος και είχε συγγράψει βιβλίο μαρξιστικής κατεύθυνσης «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», ήταν γραμματέας της εταιρείας ΕΠ-ΑΝ και διευθυντής του περιοδικού «Ανταίος», ο επιστήμονας αυτός ήταν γιός ναυάρχου βασιλόφρονα που είχε εκτοπιστεί κατά την περίοδο του διχασμού, ήταν κοσμικός με ευρύτατες κοινωνικές σχέσεις, είχε παντρευτεί την κόρη του υπουργού του Λαϊκού κόμματος (βασιλικό κόμμα) με την οποία είχε χωρίσει και μετά παντρεύτηκε την κόρη βιομηχάνου την Λίλιαν.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :  Γι αυτό το βιβλίο τον εκτέλεσαν ; Η πρώτη έκδοση του έργου έγινε το 1947, από τον Εκδοτικό Οίκο «Τα Νέα Βιβλία - Α.Ε.» με επιμέλεια του ίδιου του συγγραφέα.

            Η σύλληψη του Δ Μπάτση ανακοινώνεται την επομένη από το Υπ Εσωτερικών και γράφεται  στις εφημερίδες:

«Ο φερόμενος ως εξαφανισθείς δικηγόρος Δημήτριος Μπάτσης διευθυντής του περιοδικού Ανταίος, συνελήφθη υπό της Γενικής Ασφαλείας Πειραιώς, όπου και κρατείται. Ούτος ενέχεται εις υπόθεσιν δια την οποίαν διενεργείται ανάκρισις».

            Στις 14/11/1951 η αστυνομία ανακοινώνει ότι από την ημέρα που συνελήφθη ο Δ Μπάτσης ο ασύρματος της βίλας «Αύρα» διέκοψε τις εκπομπές της για δέκα μέρες.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αστυνομικός διευθυντής Αθ Ρακιντζής κατά τα γεγονότα της 1/12/1960.

ΑΝΑΚΡΙΣΗ  ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ

            Στις 8/1/1952 ο Δ Μάτσης μεταφέρεται στο Υπουργείο Εσωτερικών, όπου τον ανακρίνει προσωπικά ο ίδιος ο υπουργός με την βοήθεια των ανώτερων αστυνομικών διευθυντών Πανόπουλου , Λιαρομάτη και Ρακιτζή, δεν κρατείται μυστικά το πρωτοφανές αυτό γεγονός της ανάκρισης από τον ίδιο τον Υπουργό, δίνεται η πληροφορία στις εφημερίδες, η κατηγορία είναι της κατασκοπίας.

            Τι ζητούσαν όμως από τον Μπάτση; Οι πιέσεις από τον Πανόπουλου και Ρακιτζή έτειναν να δεχτεί ο Μπάτσης ότι είχε γίνει «συνδετικός κρίκος» στην «υπόθεση των ασυρμάτων» και στην «υπόθεση της Αεροπορίας». Τον ήθελαν να «δηλώνει» ότι καθοδηγεί την "συνωμοσία" στην Αεροπορία.

            Ο Υπουργός και αστυνομικοί έδειξαν μεγάλη σκληρότητα σε ένα άνθρωπο που είχε «σπάσει».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Μπελογιάννης υποβάλλει ερωτήσεις στο μάρτυρα κατηγορίας Ι. Πανόπουλο (διευθυντή της Αστυνομίας Πόλεων).

            Στις 18/1/1952 στην Ελλάδα πραγματοποιούνται συλλήψεις , κρατήσεις , εκτοπίσεις σημαντικών στελεχών της αριστεράς , όπως του Σαράφη, του Ιμβριώτη, του Γαβριηλίδη, του Μ Πρωιμάκη , του Ν Τσόχα (πρέπει να σημειωθεί ότι και οι πέντε είχαν εκλεγεί βουλευτές της ΕΔΑ και η εκλογή τους είχε ακυρωθεί) αλλά και άλλων στελεχών, ακόμα σφραγίζουν την εφημερίδα της ΕΔΑ «Δημοκρατική» και την βδομαδιάτικη «Φρουροί της Ειρήνης».

            Την ίδια μέρα ο Ρέντης ανακοινώνει ότι παραπέμπονται στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών : ερήμην η εκτός Ελλάδος ηγεσία του ΚΚΕ και «κατ αντιμωλίαν» οι Ν Μπελογιάννης , Έλλη Ιωαννίδου, Μπάτσης, Αργυριάδης, Καλούμενος κλπ

            Στις ανακρίσεις των κατηγορουμένων παίρνουν δραστήριο μέρος και οι Αμερικάνοι, ο Τομ Καραμπεσίνης είναι σε διαρκή επαφή με την ΚΥΠΕ και την Γεν Ασφάλεια, τους μαθαίνει δε αμερικανική «τεχνική» ανακρίσεων, των ψυχολογικών πιέσεων κλπ Ο Ρόμπερτ Ντρίσκολ παίρνει μέρος και σε βασανιστήρια.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Λίλιαν Μπάτση, η φωτογραφία δείχνει μια καθαρά αστική φιγούρα και όμως μπλέχτηκε στα γρανάζια μιας υπόθεσης κατασκοπίας και ψυχρού πολέμου.

Η ΔΙΚΗ

            Στις; 15/2/1952 αρχίζει η δίκη στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών αυτή την φορά είναι 29 οι κατηγορούμενοι, δεκάδες οι συνήγοροι υπερασπίσεως, σε αυτή την δίκη τραγικό πρόσωπο είναι  ο Δημ. Μπάτσης, που έχει πραγματικά λυγίσει, ομολογεί και αποκηρύττει τις ιδέες του προσπαθώντας συγχρόνως να μην κάνει μεγάλο κακό στους συντρόφους του.    Στην περίπτωση του Δ Μπάτση ουσιαστικά δεν υπάρχει κατηγορία πράγμα που παραδέχεται και καταθέτει ο διευθυντής της Αστυνομίας Πανόπουλος, ο Μπάτσης δεν ήξερε τίποτα για τους ασυρμάτους, το μόνο γεγονός είναι ότι πήρε χρήματα από το ΚΚΕ μέσω ενός ναυτικού και τα παρέδωσε σε μια συγκατηγορούμενή του.

        Η ζωή του νεαρού νομικού-οικονομολόγου κρίνεται όχι για το τι έκανε πριν την σύλληψή του, αλλά τι είπε και τι «έδωσε» μετά την σύλληψή του.

            Ο Ρέντης και ο Πανόπουλος είχαν υποσχεθεί στους συνηγόρους του και στην γυναίκα του λίλιαν ότι δεν θα εκτελεστεί αν βοηθήσει την ανάκριση (επιστολή του συνηγόρου του Μπάτση , Παν Παπανικολάου στην εφημερίδα «Ακρόπολη» την 13/12/1972).

Στις 21 Φεβρουαρίου καταθέτει ο διευθυντής της Αστυνομίας Πανόπουλος. Ελάχιστοι είναι οι μάρτυρες υπερασπίσεως, ένας από αυτούς ήταν ο καθηγητής ΑΣΟΕΕ Δ Καλλιτσούνης, που μιλά εγκωμιαστικά για τον επιστήμονα Μπάτση 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στιγμές έρωτα με την γυναίκα του η οποία ήταν κόρη βιομηχάνου!!!

        Δραματική είναι η απολογία του Δ. Μπάτση λέει ότι πίστευε όσα του έλεγαν ο Πλουμπίδης και η Ιωαννίδου, ότι δηλαδή το ΚΚΕ ζητούσε ειρήνευση και ανασυγκρότηση της χώρας, και ότι τα λεφτά που ερχόντουσαν από το εξωτερικό για αυτό τον σκοπό ερχόντουσαν, τέλος είπε ότι δεν φανταζόταν ότι γινόταν κατασκοπία, αρνείται ότι είναι οικονομικός διαχειριστής του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ και παραδέχεται ότι τρεις φορές πήρε κα μετέφερε χρήματα,  για να αποδείξει ότι η μεταμέλειά του είναι αληθινή προσφέρεται να πολεμήσει κατά του κομμουνισμού στη Κορέα...

        Στις 29/2/1952 αγορεύουν οι συνήγοροι. Στις 1/3/1952 εκδίδεται η απόφαση 8 σε θάνατο (μεταξύ αυτών και Μπάτσης), 4 σε ισόβια, 2 σε 20 χρόνια φυλακή, 4 σε 15 χρόνια, 2 σε 10 χρόνια, 2 σε ένα χρόνο και 7 απαλλάσσονται.

Τα ανάκτορα ήθελαν να «δοθεί ένα μάθημα» σε όλους εκείνους που προερχόντουσαν από την καλή κοινωνία, έτσι σκεφτόντουσαν για την υπόθεση Χρυσικόπουλου (που οδηγήθηκε σε εκτέλεση) έτσι σκεφτόντουσαν για την υπόθεση του εμπόρου Κατραμάνου που παρ ολίγο να εκτελεστεί και με τον ίδιο τρόπο ενεργούσαν και για την υπόθεση του Μπάτση, αρχή που εφαρμοζόταν ήταν «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια».

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΙΑΣ ΜΠΑΤΣΗ

             Η Λίλιαν ήταν  σίγουρη ότι ο άνδρας της  θα αθωωνόταν, διότι είχε πάρει υποσχέσεις από υψηλά πρόσωπα, η αναγγελία της καταδίκης την οδηγεί σε απόπειρα αυτοκτονίας.

            Ο ναύαρχος εα πατέρας του, άνθρωπος που κυνηγήθηκε από του βενιζελικούς για τα φιλοβασιλικά του πιστεύω, μέχρι την στιγμή της απόφασης κράτησε μια ψυχρή αξιοπρέπεια του παλιού στρατιωτικού, τώρα όμως πάει στον Παύλο και ο Παύλος……. Αρνείται να τον δεχτεί.

             

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Από την δίκη του Ν Μπελογιάννη.

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Στις 28/3/1952 συνεδριάζει το Συμβούλιο Χαρίτων, πρόεδρος ο Δ Αγραφιώτης, ο Δ Παπασπύρου λέει:

« …… περί το μεσονύκτιο έμαθα ότι υπήρξε ομοφωνα απορριπτική η γνωμάτευση…….» λίγο πριν την εκτέλεση το πρωί 29/3/1952 ο Ι Πανόπουλος και Θ Ρακιτζής επισκέπτονται τον Μπάτση στις φυλακές Καλλιθέας   με σκοπό να πιεστεί και με την υπόσχεσή να γλιτώσει το απόσπασμα, να δώσει ψεύτικη μαρτυρία για την υπόθεση της Αεροπορίας, δίνοντας έτσι αληθοφάνεια στην φοβερή σκευωρία κατά τόσων αξιωματικών. Ο Μπάτσης όμως αρνείται και έτσι οδηγείται στο θάνατο.

Η σωτηρία των μελλοθανάτων πια είναι στα χέρια του παλατιού, ο Παύλος και η Φρειδερίκη πήραν την απόφαση να εκτελεστούν αφού έφαγαν σε εξοχικό κέντρο μετά την απόφασή τους έκαναν μια μικρή βόλτα στην Χαλκίδα .  

Ο υπουργός Δικαιοσύνης πήγε να κοιμηθεί σε ξενοδοχείο της Κηφισιάς και χάθηκαν τα ίχνη του, όλοι πιστεύουν ότι στο τέλος θα δοθεί χάρη στον Μπάτση, ο άρρωστος Πλαστήρας σε δύο δημοσιογράφους που έφτασαν στο κρεβάτι του είπε «Παιδιά , έχετε το νου σας. Αυτή τη νύχτα, οι σκοτεινές δυνάμεις φοβάμαι πως θα τον φαν τον Μπάτση….», ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων σε βουλευτές της ΕΔΑ που τον επισκέφτηκαν εξέφρασε την βεβαιότητά του ότι η εκτελέσεις θα γίνουν .

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σχεδιάγραμμα που δείχνει τον τόπο εκτέλεσης του Δ Μπάτση και των συγκατηγορουμένων του.

Σάββατο 29 προς 30 Μαρτίου 1952 παρατηρείται μεγάλη κίνηση της αστυνομίας στην περιοχή της Καλλιθέας, βράδυ ξυπνούν τους μελλοθανάτους, ο Μπάτσης διατηρεί την ψυχραιμία του, ζητά και του αγοράζουν τσιγάρα και χαρτί, γράφει κάτι και το δίνει στον φύλακα. «Είναι οι τελευταίες μου θελήσεις». Την τελευταία στιγμή ο Μπάτσης ζητά να τον φέρουν σε επαφή με τον Ι Πανόπουλο, στέκεται αδύνατο να βρουν τον αστυνόμο που έχει πάει εξοχή στο Μεγάλο Πεύκο (να μη ήξερε για την εκτέλεση άραγε; Απίθανο)!

Γράφει σχετικά ο Αντώνης Καρκαγιάννης στην Καθημερινή (1-4-2001)

«Ήταν η 30ή Μαρτίου του 1952 [...]. Ήταν πολύ ζεστή η μέρα, πριν από λίγες μέρες κάποια εφημερίδα την ανέφερε ως μία από τις δύο-τρεις πιο ζεστές μέρες του περασμένου αιώνα αυτήν την εποχή. Αν θυμάμαι καλά ήταν Kυριακή…
Η Αθήνα ξύπνησε με την είδηση ότι τα χαράματα της ίδιας μέρας, πριν ακόμη φωτίσει, εκτελέσθηκαν διά τυφεκισμού ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Kαλούμενος και ο Αργυριάδης, δικασθέντες «επί κατασκοπεία» και καταδικασθέντες σε θάνατο από το Τακτικό Στρατοδικείο Αθηνών.


Η διαδικασία της εκτέλεσης άρχισε στις 2 το πρωί, όταν καμιόνια με ισχυρή στρατιωτική και αστυνομική συνοδεία έφτασαν στην πύλη των Φυλακών Kαλλιθέας, απέναντι από τον Οίκο Τυφλών, δίπλα στην εκκλησία, εκεί που τώρα βρίσκεται το σχολείο. Ήταν ένα εντυπωσιακό κτίριο, που δυστυχώς αργότερα το γκρέμισαν.


[...] Η πομπή με τα καμιόνια διέσχισε την Αθήνα και έφτασε στο Γουδί. Ήταν νύχτα ακόμα και τους τουφέκισαν με το φως που έριχναν οι προβολείς των αυτοκινήτων.»



            Μετά την εκτέλεση τα πτώματα μένουν φρουρούμενα στον τόπο της εκτέλεσης μέχρι τις 6.45, την ώρα εκείνη τα παραλαβαίνει το υπ αριθμό 111 αυτοκίνητο του Δήμου και τα θάβουν στο Γ Νεκροταφείο χωρίς να επιτρέψουν στους δικούς τους τον «τελευταίο ασπασμό».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : «Η εκτέλεση του Μπελογιάννη». Πίνακας του Πέτερ ντε Φράνσια. Την δόξα της εκτέλεσης την πήρε ΟΛΗ ο Μπελογιάννης και όμως η τραγικότερη μορφή ήταν ο Δ Μπάτσης.


ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΛΙΛΙΑΝ ΜΠΑΤΣΗ



            Το τι ακολούθησε στην κυβέρνηση και στην πολιτική ζωή είναι μια άλλη ιστορία, αυτό που έχει αξία είναι οι αποκαλύψεις της Λίλιαν Μπάτση σε επιστολή της στον τύπο:

« Κύριε Διευθυντά

Νομίζω ότι η κοινή γνώμη πρέπει να πληροφορηθεί κατά ποίον τρόπο ο σύζυγός μου έφτασεν είς το απόσπασμα, εξαπατηθείς από όλους. Μετά την σύλληψίν του και πολύ προ της ανακαλύψεως των ασυρμάτων , συνήντησα τον κ Ρέντην. Μου είπεν ότι οι κομμουνιστές πήραν στον λαιμό τους τον άντρα μου , τον επρόδωσαν και τον εξηπάτησαν.

            Μερικές ημέρες αργότερον ανεκαλύφθησαν οι ασύρματοι. Είδον κανά τον κ Ρέντην , ο ποίος μου είπεν ότι εις τα σήματα αναφέρεται ονομαστικώς ο σύζυγός μου, ενώ οι άλλοι αναφέροντο με αριθμούς και είναι φανερόν ότι οι  κομμουνισταί επεδίωκον να τον εξοντώσουν. Εάν δε ο σύζυγός μου κατέθετε όσα εγνώριζε , εκείνος  μου έδιδε την ρητήν υπόσχεσιν ότι θα τον έσωζε, δεδομένου ότι ο άνδρας μου ήταν  ένας παρασυρθείς ιδεολόγος.

            Εζήτησα να μου επιτρέψουν να επικοινωνήσω μαζί του, αλλά δεν κατέστη δυνατόν. Τότε , έδωσα εις τον κ Ρέντην μίαν επιστολήν προς τον άνδρα μου, όπου τον εκλιπαρούσα να καταθέσει όσα εγνώριζε και τον πληροφορούσα δια την διαβεβαίωσιν του κ Ρέντη. Ο σύζυγός μου κατέθεσεν ότι εγνώριζε.

            Μίαν ημέραν των αρχών Ιανουαρίου , μετά τα πέρας της ανακρίσεως, είδα τον άνδρα μου εις το γραφείον του κ Πανόπουλου και επί παρουσία του κ Ρέντη δια πρώτην φοράν από της συλλήψεώς του. Εις την συνάντησιν αυτήν μου είπε, παρουσία των δύο ανωτέρω, ότι είπεν όλην την αλήθειαν , ο ίδιος ο κ Πανόπουλος το επεβεβαίωσεν. Απόδειξις του πόσον εφαίνοντο πιστεύοντες εις την ειλικρίνειαν του συζύγου μου είναι ότι ο κ Πανόπουλοςγενομένης συζυτήσεως ….. είπεν ότι αυτός ο ίδιος θα έδιδεν συμβουλάς εις τον συνήγορον δια τον τρόπονμε τον οποίον έπρεπε να γίνει η υπεράσπισις. Επί παρουσία του κ υπουργού ο κ Πανόπουλος είπεν ότι η μετάνοια του ήταν ειλικρινής και ότι εβοήθησεν την ανάκρισιν . Ακόμα και μετά την εις θάνατον καταδίκην , ο κ Ρέντης με διαβεβαίωσεν ότι είχε αναλάβει ρητήν υποχρέωσιν απέναντι του συζύγου μου και ότι αυτός έσωσεν τον φονέα του υπουργού Λαδά και τον περίφημον Μπέρμαν, μόνον και μόνον διότι εβοήθησαν είς την ανάκρισιν θα έσωζε οπωσδήποτε τον σύζυγό μου.

            Κύριε Διευθυντά , ο σύζυγός μου είναι πλέον νεκρός , αλλά ήθελα οι ναγνώστες σας να πληροφορηθούν πως επίσημοι εκπρόσωποι του κράτους έπαιξαν με την αγωνίαν ενός ανθρώπου»




            Κάτω από το γράμμα της Λίλιαν Μπάτση ο πατέρας του σημείωσε την πικρία του προς το ανάλγητο  και άφιλο παλάτι:

            «Προσυπογράφων κ Διευθυντά , τα όσα ανωτέρω η νύφη μου εκθέτει, προσθέτω ότι μετά την υπό ενός ψήφου απόρριψιν αιτήσεως χάριτος του υιού μου από το Συμβούλιον Χαρίτων, ανέμενον ότι η ανέκαθεν αφοσίς μου προς τους βασιλείς, δι ους και μόνον εξωρίσθην και εφυλακίσθην, και οι πολυετείς υπηρεσίαι μου προς το έθνος θα συνετέλουν ώστε το πλήγμα που υπέστην μετά την σύλληψιν και καταδίκην του υιού μου να μη συνεπληρούτο με την θανατικήν εκτέλεσίν του.

Α Μπάτσης αντιναύαρχος εα»

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η εκτέλεση των τεσσάρων.

Είναι τρομερό ένας υπουργός (Ρέντης) εν γνώσει του ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είχε καμιά ανάμιξη με την κατασκοπία και τους ασυρμάτους, παίζει με το κεφάλι ενός νέου επιστήμονα, τα ερωτήματα όλα αυτά φιγουράρουν στον τύπο της εποχής και ο υπουργός (προοδευτικός για την εποχή του)  στέλνει μια επιστολή στην Λίλιαν που λίγο πολύ λέει ότι και ο Πανόπουλος στην επιστολή του,   που εξηγεί ότι: «…..κατά μίαν περίοδον εσχηματίσθη η εντύπωσις ότι ο κατηγορούμενος Μπάτσης υπήρξε ειλικρινής και ναεκοινώθη τούτο εις την σύζυγό του……… Βραδύτερον όμως διεπιστώθη εξ εγγράφων στοιχείων ότι η εντύπωσις αυτή ήτο εσφαλμένη, ……….. Επειδή ετελούσαμε με την πεποίθησιν ότι ο κατηγορούμενος αποκρύπτει ουσιώδη περιστατικά ………».

Και η κα Λίλιαν στέλνει το αξιοπρεπές σημείωμα στον αναξιοπρεπή υπουργό:

« Ως υπουργός των Εξωτερικών και προιστάμενος κατά συνέπειαν των Αστυνομικών Αρχών, ανέλαβε την ρητήν υποχρέωσιν απέναντί μου να σώσει τον σύζυγό μου, έναντι τιμήματος βαρβάτου. Εμείς όμως είμεθα συνεπείς απέναντί του. Πληρώσαμε με την ανθρωπίνη αξιοπρέπειά μας. Αυτό το τίμημα εζητήθη».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η ανακοίνωση της απόφασης στον τύπο.


ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΛΙΑΛΑΝ ΜΠΑΤΣΗ



«….Μια μέρα τσακώθηκα άσκημα με το βλάμη μου, τον είπα "Ηπειρώτη σουβλερομύτη και κακόν". Κι αυτός με στόλισε ανταξίως. Και πάλι φύγαμε και πήγαμε μαζί στου Λουμίδη. Όταν φτάναμε εκεί εγώ δεν ήμουνα πια η φλύαρη φρεσκοδιανοούμενη, παρά καθόμουνα μουγκή γιατί ξαφνικά σκυλοβαριόμουν με όλη την παρέα και περίμενα ανυπόμονα την ώρα που θα 'φτανε ο Δημήτρης. Του διηγόμουνα τα βιώματά μου στην ξενιτιά, τις νοοτροπίες των ανθρώπων που είχα γνωρίσει και του έλεγα πως είχα αλλάξει πάρα πολύ στο διάστημα των τεσσάρων χρόνων του εξωτερικού και πως είχα δει ότι υπάρχουν γνώσεις που σε τραβούν πάρα πολύ και πως λογάριαζα μάλιστα να πάω στο Ινστιτούτο Morgan στην Αμερική να ειδικευτώ στη γενετική.

 

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο δεύτερος  γάμος του  Δ Μπάτση με την Λίλιαν.


Πως είχα πάλι διασκεδάσει με την ψυχή μου στα διάφορα κέντρα χειμερινών σπορ, όπως το Chamonix και το San Moritz ή στις παραθαλάσσιες πολυτελέστατες πολιτείες του Νοτιά, όπως η Νίκαια, οι Κάννες, το Μονακό και όλη η Κυανή Ακτή όπου κανείς περνούσε θαυμάσια άμα είχε μπόλικο παραδάκι. Του 'λεγα ακόμη πως ίσως να καθόμουνα εδώ προς το παρόν να δουλέψω στο Ινστιτούτο Παστέρ για ένα διάστημα, αλλά πως δεν είχα ακόμη αποφασίσει τι θα κάνω και πως ο πατέρας μου ήτανε σύμφωνος να κάνω ό,τι θέλω. Κι εκείνος πάλι μου 'λεγε τα σχέδιά του για το μέλλον, πως παρόλο που δούλευε σκληρά και είχε και τον "ΑΝΤΑΙΟ" να εκδίδει, φρόντιζε να τα καταφέρει να ξεφύγει για ένα διάστημα και να γράψει ένα άλλο βιβλίο που είχε κατά νου.


Με τ' αστεία είχαμε ερωτευτεί ο ένας τον άλλο και το καταλαβαίναμε. Είχε αρχίσει να μου τηλεφωνάει κατά το διάστημα της μέρας στο σπίτι κι εγώ δίσταζα να βγω τ' απογεύματα μην τυχόν και με πάρει και δεν με βρει. Ώσπου μια μέρα μου ζήτησε να πάμε περίπατο μόνοι μας ένα απόγευμα στην Πεντέλη. Και κει πέρα μου είπε:
- Σ' αγαπώ και φαντάζομαι να το 'χεις καταλάβει.
Και του είπα πως κι εγώ τον αγαπούσα όπως ασφαλώς κι αυτός θα το 'ξερε.
Βέβαια πολλά εμπόδια υπήρχαν στη μέση. Αλλά αυτό που είχε σημασία ήταν ότι αγαπιόμαστε και ότι βρίσκαμε αφάνταστη ευχαρίστηση να είμαστε μαζί.
- Τίποτα άλλο δεν πρέπει να μας νοιάζει προς το παρόν. Όλα τα πράγματα θα εξελιχτούν μόνα τους και θα μας δείξουν τα ίδια το δρόμο που πρέπει να πάρουμε.

Το μόνο που με παρακάλεσε ήταν να μην κάνω πείσματα της αγάπης για να μην τον πληγώνω αυτόν και τον εαυτό μου άσκοπα. Να είμαι ειλικρινής μαζί του και κείνος θα 'ταν μαζί μου και να λέμε τα αισθήματά μας ο ένας στον άλλο. Κατάλαβα κι εγώ πως δεν πρέπει να αναλύω την κατάσταση και να τη σκέφτομαι παρά μονάχα να την χαίρομαι.

Ήταν μια καινούργια εμπειρία. Ποτέ ως τα τώρα δεν είχα νιώσει έτσι, στους παιδικούς και νεανικούς έρωτες και ενθουσιασμούς μου. Το ενδιαφέρον μου για τη ζωή είχε πολωθεί όλο προς το μέρος του και το καθετί που μοιραζόμασταν όσο και τιποτένιο να ήτανε έπαιρνε για μένα βάρος και ουσία. Και ό,τι ζούσα χωριστά απ' αυτόν έπρεπε να του το πω για να αποχτήσει αξία.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : 
«Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική, πως παρ’ όλα τα εμπόδια και παρ’ όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο Ελληνικός Λαός, που πάντα αγωνίζεται ηρωικά, θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο, για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία, και θα αρχίσει, με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία, να χτίσει την ερειπωμένη από την ναζιστοφασιστικη κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο, πατρίδα.
Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη μόνον τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από το Λαό και για το Λαό.
Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας.
Και ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν’ ανθήσει και σ’ εμάς γερή, προοδεμένη κοινωνική ζωή. Μόνον τότε θα δημιουργηθούν και θα εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για μια ακόμα πιο ψηλή κοινωνική επιδίωξη: τη σοσιαλιστική κοινωνία.
Για το χτίσιμο αυτής της νέας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα, μέσα σε τραγικές πραγματικά συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο, όλοι οι επιστήμονες που βλέπουν μπροστά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι των επιστημών, πλάι και μαζί με τον αδάμαστο Ελληνικό Λαό, προσφέροντας ακόμη και την ζωή τους, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχουν, προσπαθώντας έτσι να στεριώσουν, όσο το δυνατό περισσότερο, την νίκη του.
Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές, προσφέρω και εγώ την μικρότατη αυτή συμβολή.
Δημήτρης Μπάτσης
Αθήνα, ΕΜΠ , Ιούνιος 1947».


Ο Δημήτρης έγινε για μένα "η Λυδία λίθος" όπου τα γεγονότα της ζωής μου αποχτούσαν ή όχι αξία. Μόνον όταν τα συζητούσαμε μαζί ένιωθα πως υπήρχαν. Η σκέψη του είχε αρχίσει να χρωματίζει τη ζωή μου. Έλεγα πάντα: "Tι θα πει άραγε ο Μίμης γι αυτό;" Και προσπαθούσα να βάλω στο μυαλό του και την κρίση του να δουλέψει για μένα. Μ' είχε με λίγα λόγια αφάνταστα επηρεάσει. Τα σχέδια και οι σκοποί της ζωής μου δεν με απασχολούσαν πια. Είχαν απαλειφθεί από τη σκέψη μου και το μόνο που ζούσα μέρα και νύχτα ήταν η καινούργια εμπειρία.

Μ' άλλα λόγια ο ΕΡΩΤΑΣ είχε έρθει να μου κάνει επίσκεψη με τη μορφή του Δημήτρη Μπάτση.»

«[...] Κατά τις 8 το πρωί της Κυριακής 30 του Μάρτη χτύπησε το τηλέφωνο και με ξύπνησε. Ήταν μες στην κάμαρά μου. Το σήκωσα. Ήταν η κυρία Νάζου, - γιαγιά ενός παιδικού μου φίλου.
- Τους σκότωσαν, τους σκότωσαν, μου λέει.
- Ποιους;
- Το Δημητράκη και τους άλλους, τους σκότωσαν, σκότωσαν και το Μπελογιάννη κι άλλους δυο ακόμα.»

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ του Σπ Λιναρδάτου τομ Α.
2. Βαρύτατο τίμημα (1941-1952) - της Λίλιαν Μπάτση
   Εκδόσεις Δωδώνη, 1981.